Monya schreef op woensdag 13 oktober 2010, 19:27:


toemaar, extremisten met extremistische ideeen. Hier op PN? onmogelijk, volgens mij schrijven hier gewoon mensen met zeer goede ideeen om paarden zo natuurlijk mogelijk te houden met de middelen die je hebt. Kritisch, maar ik zou niet weten wat dat met extremistisch te maken heeft.


Dat zijn toch diezelfde ideeen

werkt de chatbox dan nog? Ik zie heel andere mensen online bij de chatbox dan bij het forum.

Het is belangrijk te weten wat de oorzaak is van de bronchitis. Heeft je paard koorts? Krijgt het medicijnen?
Meestal is de oorzaak van brochitis en astma(tische broncihitis) een allergie voor stof (uit hooi of stro bv) In dat geval is je paard buiten op de wei het beste af. Als je de oorzaak verwijderd gaat de kwaal ook weg.

Fame + een nachtmerrie welk artikel waar?

Het is mij al vaak opgevallen dat er doorgaans geen voorspellingen kunnen worden gedaan bij het inscharen van paarden in bestaande groepen. Lijkt het de eerste dag een nieuwe leider op te leveren, 24 uur later zijn de rollen soms weer omgedraaid. Paarden die in eerste instantie een hekel aan elkaar lijken te hebben blijken binnen een paar dagen goede vrienden. Interessant steeds weer om te zien hoe de rollen kunnen wisselen. Een kleine kudde met daarin 2 paarden die een hekel aan elkaar hebben kan bij inscharen van nieuwe dieren ineens heel hecht zijn en een front vormen tegen de indringers. Het duurt minstens 2 weken voor je zicht krijgt op het definitieve resultaat. Ontstaan er nieuwe vriendschappen in de groep, dan overleven die het verdere verloop.

Dat is nieuw: kauwen ontspant. Ik dacht: als er ontspanning is kan je paard kauwen. Bij stress houdt het kauwen op, volgens mij omdat een paard niet goed kan luisteren als het kauwt.
Na stress zie je vaak gapen, ook na kleine schermutselingen tussen paarden onderling.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 oktober 2010, 14:06:

knip knip


Je kreeg al een paar sterren voor dit bericht, geheel terecht. Bitloos betekent eigenlijk ook stoppen met rukken en trekken. Alleen het bit verwijderen werkt vaak niet.
Onlangs kreeg ik een les mennen met Docile. Dit paard is echt gehard door vele jaren harde handen en zij is dus topzwaar. (vergeleken met Rosa, clickerpaard, 850 kg en toch vederlicht) Nu moet ik volgens de instructie altijd contact houden met de teugels tijdens het mennen en dan een hand meegeven waardoor aan die kant de druk vermindert en het paard dus links of rechts zou moeten gaan. (Docile werkt ook met stem gelukkig, zij is 2 talig, FR en GB) Nu vraag ik me af hoe bitloze menners dit doen, want ik zou toch liever met losse teugels mennen, Nils, hoe doe jij dat?

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 10:02:


Kijk maar eens hoe het in de kudde toegaat, de stresskippen kijken bij onraad om zich heen, zien dan dat de anderen rustig doorgrazen en besluiten dat dan ook maar te doen. Als je paard strest kan je het beste zo rustig mogelijk blijven. Stress geeft adrenaline en de geur van adrenaline betekent voor een paard wegwezen. Een paard zal eerst willen wegrennen en dan kijken wat er eigenlijk aan de hand was. Doet hij andersom is hij er in veel gevallen al geweest. Hoe meer rust en zekerheid je uistraalt hoe makkelijker het is voor je paard ook rustig te blijven.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 oktober 2010, 13:29:


Van de week kwam hier ook weer een paard aan, helaas ook een sarcoide klant, 4 jaar oude merrie. Dit paard maakte een zwakke indruk, mentaal en fysiek. Ik maakte me dus zorgen over de inscharing en heb haar eerst met de 33 jaar oude en wijze Unami in de wei gezet. De volgende ochtend bleek deze merrie dwars door de draad de kudde te zijn gevolgd, zij had haar plekje al veroverd en het was of ze er altijd gestaan had.

Toen Docile hier kwam (19 jaar merrie, nogal afgestompt door de manier van leven ) dacht ik: die laat zich geen strobreed in de weg leggen, en die keer had ik gelijk, zij is de onbetwiste nummer 1 van de kudde.

Unami was vroeger nummer 1, ik zie dat zijn ouderdom hem die plek heeft doen verliezen, dat kan dus ook nog gebeuren.

ik mail je wel even persoonlijk

Wil schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 18:44:


Eens Wil. Aangezien bitloos zo verbonden is met de hele visie op de manier van leren en trainen is er nog een lange weg te gaan. Veel mensen vinden het niet meer dan normaal hun kind af en toe een tik te geven, (alleen als het dat verdient natuurlijk ) of de hond een trap. Hier op het FR platteland wordt een mep met een eind hout nu nog als het meest geschikte middel geacht om een dier iets te leren.

Ik kwam een paar jaar geleden op een zaterdag even bij de buren. De hond lag als een hoopje ellende voor de deur. De buuv vertelde dat de dag tevoren de rijdende winkel over de hond heen was gereden en dat ze hem daarna voor de deur hadden gelegd, ze vonden het vervelend want de hond had de hele nacht gehuild van de pijn . Afgrijselijk natuurlijk, dus ik zeg: bel de DA. Nou nee beter wachten tot maandag want dan is het goedkoper
Ik werd nogal kwaad en onder mijn dwang heeft de buurman meteen gebeld, de DA kwam meteen en de hond is afgemaakt. Dit was ook een hond in de rij van vele.... Hier is een hond aan de ketting ook heel normaal. Jachthonden die het hele jaar in hokken worden gehouden, op die paar zondagen per jaar na dat ze mogen rennen voor de kost. veel jachthonden overleven het seizoen niet, mensen hebben geen zin ze de rest van het jaar te voeren.

Gezien de vermoedelijke doelgroep (clubje mensen die er een paard op na houden) lijkt het me een goede simpele uiteenzetting. Het gaat niet om de anatomsiche en fysiologische details maar om het begrijpen van het fenomeen: hoe groeit de hoef en wat gebeurt er bij laminitis. Founder komt wel degelijk aan bod. We weten niet wat voor dit verhaal aan bod is gekomen maar de strekking doet vermoeden dat er is gesproken over metabolic syndrome en cushing, aangezien er kennis omtrent deze ziektes wordt verondersteld in het verhaal van Knottenbelt. Deze manier van lesgeven maakt vaak zo'n indruk dat mensen de boodschap niet vergeten: laminitis is oppassen geblazen voor de rest van het leven van je paard. Bovendien geeft K aan dat er wel mee te leven is als je je aan de regels houdt.

Stephanie Pots schreef op zondag 24 oktober 2010, 9:35:


Ik sta ook steeds weer versteld van de verandering die het 24/7 buiten in de kudde staan veroorzaakt in de paarden die uit het stalbestaan aankomen. Je kan een paard bij aankomst helemaal niet eens beoordelen. Het duurt soms maanden voor je het ware paard ontdekt. De verandering kan spectaculair zijn, zelf gevaarlijk geachte paarden blijken eigenlijk vriendelijke doetjes te zijn. Ik heb wel eens moeten tekenen dat ik wist dat ik een gevaarlijk paard opnam. Blijkt het gewoon een vrolijke clown te zijn!

Typisch engelse humor, niet alle hollanders houden daarvan
Je ziet hier maar een klein stuk van het geheel van een aantal lezingen gehouden in het kader van world horse welfare, de inhoud is dus beperkt. Uiteenzetting over metalbolic syndrom enz ging eraan vooraf en wordt als bekend verondersteld. De lezingen zijn bedoeld paardeigenaren beter voor te lichten zodat paarden gezonder kunnen leven. Knottenbelt is een voorstander van paarden altijd buiten houden en zo natuurlijk mogelijk voeren. In de lijst met info voor paarden met sarcoides beveelt hij ook aan de paarden buiten te laten, liefst in een groep.