Spirithorses schreef op woensdag 14 november 2007, 11:51:

Klaus Hempfling bijvoorbeeld adviseert regelmatig om paarden op ijzers te zetten omdat ze te gevoelig lopen op blote voeten.

Esther schreef op donderdag 15 november 2007, 10:00:

Misschien heb je er wat aan als ik vertel hoe ik zoiets heb opgelost:
Cadiz kan weinig aan zijn lichaam/huid velen, hij bijt met poetsen in de lucht en in zichzelf, bokkelt als hij vindt dat mijn been te duidelijk aan hem ligt, slaat naar mijn been wanneer het nadrukkelijk inkomt, gaat terugduwen op kuitdruk, kwispelt geirriteerd als ik mijn been verleg en bijt in mijn schoenen. Zelfs op een aai tussendoor reageert hij geirriteerd. "Blijf af!" schreeuwt hij steeds.
Ik heb inmiddels geleerd mijn benen af te laten hangen en met mijn billen, bekken, bovenbenen, gewicht, bovenlichaam te rijden. Dat komt veel minder bij hem 'binnen' en hij stelt zich ervoor open ipv eerst contra te reageren. Het is voor jezelf wel even omschakelen, maar ik had weinig keus. Doe met je kont wat je wil dat hij met zijn kont doet (kantelen, aanknijpen, verruimen), met je schouders wat hij met zijn voorhand moet doen etc, maar hou je benen eraf.
Ik hou het erop dat zijn prikkelacceptatiegrens heel laag ligt, iets temperament-karakter-achtigs (o, o, waar ken ik dat van...).
Komt het bij Björk door het hormonengedoe?

fien vanhoutteghem schreef op donderdag 15 november 2007, 17:19:


Ben je net begonnen met je studie?

Esther schreef op donderdag 15 november 2007, 11:39:

Nee, borstelen vindt hij verschrikkelijk; hij is dan net een piranha. Alleen waar het zadel ligt vindt ie het borstelen lekker, dan verschijnt De Lip, maar met name hals, borst, voorbenen en buik is prijsschiet-gebied. Ik stond laatst bij Buck te lummelen en voelde ineens het hoofd van Cadiz tegen mijn rug in een soort van onhandige knuffelpoging. Juist omdat ik niet reageerde bleef hij zijn hoofd tegen me aan schurken, nou da's echt bijzonder! Ik deed een hand op mijn rug en hij liet zijn snuit erin rusten, ik kon bij wijze van spreken zijn tandsteen wegwippen. Ik mocht ook gezellig in zijn neusvleugels knijpen en op zijn schedel krabben, maar toen ik mij omdraaide en mijn aandacht op hem richtte werd hij weer zijn oude lichtgeraakte, afwerende zelf. Oren half plat, ogen halfdicht, was ie weer niet thuis.

ALLES komt heel erg binnen bij dat paard en verstoort onmiddellijk zijn energy-flow. Een puzzel met heel veel stukjes!

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 november 2007, 18:08:

Met oostenwind en volle maan.

Esther schreef op donderdag 15 november 2007, 19:04:

O ja, dat is allemaal erg herkenbaar! Het is geen bang paard -verscheurt een paraplu waar je bij staat- maar hij is erg onzeker in nieuwe dingen, situaties, opdrachten. (Remember dat hij ging liggen toen ik voor het eerst opstapte op onbekend terrein?)
Hij wil heel graag leunen maar niet te openlijk. Belonen irriteert hem, het komt ook te hard binnen, dus ik volsta met een miniscuul kneepje tussen dum en wijsvinger in de manenkam en de gedachte "braaf". Hij wordt boos bij het ontbreken of onduidelijk zijn van leiding, hij heeft sterke behoefte aan een kader.
Is Björk sociaal? Hoe is haar plek in de groep?

Esther schreef op donderdag 15 november 2007, 19:06:


Nee, dan werkt het niet.

Esther schreef op vrijdag 16 november 2007, 9:49:

Komt-ie hoor:
5I[IK 9O[PUF

Caatje schreef op vrijdag 16 november 2007, 11:10:

Kun je een directe link naar die foto's geven? Want ik vind het zoeken van foto's op een pagina die al eens bekeken is, omslachtig omdat je een rubriek(en) móet aanvinken en die ken je niet als je niet weet welke foto je gaat bekijken. Is een fotopagina nieuw, dan staat ie gewoon bij 'interactief' in de linkerkolom..

joop schreef op vrijdag 16 november 2007, 13:34:


Leuke puzzel. Bljkbaar werd de spijsvertering van dit paard juist niet negatief beinvloed aangezien ze stopte met luchtzuigen toen ze de granenmix at.

Ilse Lanser schreef op vrijdag 16 november 2007, 16:11:

Hoe is het nu met het oog, Jeanet?

Caatje schreef op vrijdag 16 november 2007, 19:44:

Zo heel slim vind ik um dan niet.

marianne laenen schreef op vrijdag 16 november 2007, 20:34:

Klinkt als een goed idee!

Ik herinner mij dat ik vroeger een voormalige draver kende die ook wegspatte als je er met je been aankwam in een poging van dat been verlost te zijn, hij vluchtte ervoor, wat ook een wijze van niet-accepteren is. Hield je hem tegen aan de voorkant omdat wegspatten niet de bedoeling is, dan ging hij telgangen. Ik neem aan dat dit paard zo deed omdat hij vroeger voor de sulky heeft gelopen en het associeerde met misschien de bomen van de sulky (en de daaraan gelieerde druk of stress)? Dat hij daarop gefixeerd was?
Heeft Björk voor de wagen gelopen, nee toch?
Van Cadiz weet ik geen menverleden, hij is vroeger wel met stokken geslagen, zodanig dat hij continu in de afweerstand staat. Stokjes met en zonder blaadjes doen hem he-le-maal niets, hij heeft dat gevoel uitgezet en reageert er totaal niet op. Been of aaien daarentegen irriteren hem buitensporig, ook hij slaat net zo nijdig als Björk met een achterbeen naar het been waarmee ik hem 'om' wil zetten. Zet ik hem om met dijbenen en zit, is er niets aan de hand.

Esther schreef op vrijdag 16 november 2007, 20:42:


Ik schiet steeds spontaan in de lach als ik het filmpje zie. Wat een venijntje!

Anita Cats schreef op vrijdag 16 november 2007, 22:02:

Volgens de theorie is ze dus niet 'voor het been' of 'aan het been' wanneer ze je been niet accepteert. Is ze wel actief wanneer je er met je benen af blijft, dan is ze dus feitelijk niet 'aan de hulpen' en dus ook niet voorwaarts. Ze bepaalt dan zelf haar eigen (snelle) tempo, maar dat tempo is niet van jou!
Zo ervaar ik dat met Cadiz tenminste ook. Been eraan is in eerste reactie altijd: contra. Dus niet opzij voor het been of naar voren voor het been, maar anti- het been, dus terugduwen, het gevoelde been weg proberen te slaan of nijdig kwispelen.
Of: heel vlijtig gaan hollen, zodat ik mijn been er wel af MOET houden, hij loopt immers al? En toch is hij dan niet voorwaarts! Het is een vorm van niet mijn beenhulp accepteren.