Wel een kleine bedenking. Dit zijn de resultaten op korte termijn, maar gaat dit ook zijn nawerking hebben op langere termijn.

Ik zeg toch ook niet dat het positief is. Maar probeer het dan even los te zien van het resultaat. Gewoon het feit dat men de moeite heeft genomen of er daadwerkelijk een verschil is tussen kudde en isolatie, is al positief op zich.
Er is dus wel het besef dat groepshuisvesting van groot belang is. Anders nuanceert men ook niet dat de periode niet te lang mag duren, anders kunnen er gedragsstoornissen optreden.

Het gaat me niet om het resultaat, maar wel dat er blijkbaar toch aandacht gegeven wordt aan het fenomeen. Uiteraard is het ook logisch dat paarden in kudde voor de mens moeilijker te trainen zijn , maar dat ligt misschien meer aan de trainingsmethode. Heel logisch, toch.

Prachtig! Van harte gefeliciteerd.

Groetjes

Hey,

Even iets wat me opvalt. Je herhaalt heel vaak je vraag naar haar toe om te blijven draven. Ik zou 1x de vraag stellen en dan haar laten draven. Vanf het moment ze dan in de fout gaat, dan pas terug vragen om te draven.
Als ze gisteren zo naar je toe kwam gestormd, is dit op heel korte tijd al wel mooi. Mischien kan je wat meer variatie brengen in het cirkelen. Af en toe naar je toe vragen. Van richting veranderen, een balkje op de grond...

Groetjes

Hey,

Zoals is al eerder zei, vind ik het al enorm knap dat je al zo snel een deel van haar dominantie hebt kunnen inperken.
En net zoals sommige anderen hier ook al aangaven, laat je paardje maar eens in de fout gaan. En dan pas opnieuw terug wijzen als ze naar je toekomt. Verder gewoon neutraal en ontspannen. Ik vind het mooi dat je je hulpen zo klein wil houden. Is ook voor niets nodig al dat gezwier en gezwaai.
Ik heb er ook zo 1 die nogal voorwaarts is, maar het stappen komt wel na verloop van tijd. Eerste doel; op de cirkel blijven. Als dit bevestigd is, kunnen we dit ook in stap?
En dan natuurlijk steeds verder. Werken naar buiging,enz...
Waar ik bij mijn paardje ook op let is maar een paar cirkeltjes vragen, naar binnen en belonen. Ik heb ook zo'n vreetzak die wild enthousiast wordt van eten. Na verloop van tijd gaan ze zelf meer bieden.
En dan wordt het echt leuk. Als je ziet dat ze gaan meedenken.

groetjes

Ben ik het helemaal mee eens. Zelfs als een paard wat ouder is, is een weekje rust soms gewoon welkom. En gewoon wat lekker niets doen.
Uiteraard is een gevarieerde training ook belangrijk, maar soms is rust toch gewoon nodig. Geen mentale of fysieke belasting. Gewoon paard zijn. Moet kunnen en naar mijn ervaring, krijg ik dan vaak een paard dat ineens die moeilijke oefening ook begrijpt en kan.

Hmhmhm , en bijna alle paarden van privé personen krijgen hun ganse leven dat weekje rust ,met één of twee ritjes in het weekend

Mee eens, maar ik heb het dan ook over paarden die intensief getraind worden. Dit hoeft daarom niet altijd fysiek belastend te zijn.
Ik zeg niet dat dit voor elk paard en in elke situatie zo is, maar er zijn paarden die er baat bij hebben.

Wisten jullie dat dit idee eigenlijk vanuit de middeleeuwen stamt ? Paard werd zadelmak gemaakt ,tot het uiterste gedreven op een totaal onvriendelijke manier !Dus gebroken !! Dan een tijd de weide op om te recupereren . En hopla : In dienst genomen .

Nee dat wist ik niet. Weer iets bijgeleerd. Maar zelf op een paardvriendelijke manier je paard opleren en trainen, kan nog belastend zijn. Het blijft iets tegennatuurlijks, hoe je het ook draait of keert. En rust wil niet zeggen dat je helemaal niets met je paard kan doen. Wat lummelen, is soms toch ook fijn.
Uiteraard als je paard telkens hij je ziet van enthousiasme over de omheining springt, om iets met je te gaan doen,heeft hij waarschijnlijk geen behoefte aan rust.

Is een beetje zoals altijd links opstappen .Maar bezinning of rijping ?

Mijn paard is nog nooit bevangen geweest (hout afkloppen), en heeft in zijn witte voetjes af en toe ook een rode plek. Vooral toen hij net van zijn ijzers af was.
Mijn hoefsmid vertelde me dat het eigenlijk zoiets is als een blauwe plek.

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 20:55:


Tja die hormonen hé. Wat zijn we als vrouw door de natuur toch bevoordeeld

Ik stel me deze vraag best wel vaak. En als je er goed over nadenkt, doen we al hetgene wat we voor onze paarden doen, voor ons plezier. Omdat wij het fijn vinden om weet ik veel wat met paarden te doen.

Aan de andere kant (misschien is het mezelf sussen), vind ik ook dat als ik dan als mens beslist heb om mij een paard aan te schaffen voor mijn plezier, ik de plicht heb om mij te verdiepen in het wezen paard en mijn "plezier" af te stemmen op de "noden" van het paard. En zodoende iets creeër wat misschien tegennatuurlijk is, maar waar je paard ook wel plezier aan heeft.
Daarbij komt ook de plicht om je paard te voorzien van de noden die een paard nodig heeft. Veel beweging buiten en kameraadjes. En dat deze zorg dan ook voor mijn plezier komt.

Was ook maar een mopje hé. Allez, k'zal wat minder overdrijven. Vol enthousiasme naar je toe komen gegaloppeerd als ze in de weide staan. En dan niet omdat je je zakken vol koekjes hebt zitten

Uiteraard

Euh, hier kan ik het toch niet mee eens zijn. Ik denk het percentage aan tradi's die bakken geld tegen hun paard aangooien redelijk beperkt is. Dat is echt maar een klein percentage.
Bij de meeste is het niet goed, weg ermee en gewoon een nieuwe kopen. Ik heb hier zo een voorbeeld van een paard staan dat geslacht ging worden omdat ze hem niet zadelmak kregen. Niet goed, slachten maar...
Ik zeg niet dat er niet veel geld wordt uitgegeven, maar ik denk meer om te investeren in iets nieuws dan om iets stuk te laten maken. Er wordt met paarden omgegaan alsof het dingen zijn. Paard te klein, weg ermee. Paard te oud weg ermee...
Ik denk dat de meeste mensen hier, hun paard met de beste zorgen omringen en hem de rust en het pensioen gunnen diet hij/zij verdiend heeft.

Inderdaad. Wij passen het paard aan, aan onze behoefte.

Onze hooiboer zegt om op safe te spelen toch minimum zes weken te wachten, liefst langer. Het is natuurlijk heel afhankelijk van de droogte. Bij de hooiboer meten ze ook altijd het hooi nog eens na.
Het gras moet helemaal bestorven zijn en dan heb je inderdaad ook nog de werking van giftige plantjes zoals boterbloem ...

Als een merrie op deze manier reageert na drie jaar training is er toch iets grondig mis.
Naast het clickeren toch maar eens proberen uit te vissen wat de oorzaak is van dit gedrag? Een probleem kan pas opgelost worden als de oorzaak wordt aangepakt. Anders doe je enkel aan symptoombestrijding.
Lijkt me inderdaad heel gevaarlijk.