Wil schreef op zondag 20 juni 2010, 23:49:


Hangt ook erg af van de weide, lijkt mij. Hoe fructaanrijk per kilo droge stof is het gras op ie wei, maar ook: hoeveel kilo droge stof kan het paard in die wei maximaal verzamelen, per x aantal uren tijd?

Het lijkt mij voor een fructaangevoelig paard veel gezonder, zowel fysiek als mentaal, als het mogelijk is om over het verzamelen van bijv. 1 kilo (droge stof) gras 6 uur te doen, dan diezelfde hoeveelheid in 2x een half uurtje te kunnen verzamelen.
Helaas is zo'n "zoek de sprieten"-weiland vaak niet zo gemakkelijk te realiseren . Maar het lijkt me wél de meest paard-natuurlijke oplossing; dus weinig eten kunnen verzamelen per uur, maar daarvoor wel continue in beweging en 'druk' bezig zijn.

Karen

joop schreef op zondag 20 juni 2010, 12:50:



Mbt Juul:

Ik dacht tot voor kort dat het niet nodig was insuline te meten bij Juul; ze voldeed immers aan de uiterlijke kenmerken van een paard (nou, ezel) met IR. Dus ben ik daar jarenlang van uitgegaan: drastisch minder eten en vooral zo weinig mogelijk snelle koolhydraten, meer bewegen voor zover dat ging, en soms een Magnesium supplement.

Vanuit m'n herinnering plus wat ik kan terugvinden in notities van de dierenkliniek en van mijzelf, heeft ze 1x ruim 1.5 jaar, plus 1x 11 maanden en nog 1x 8 maanden "onder dat regime" van streng dieet gestaan. In die periodes kreeg ze soms enkele maanden Magnesium bij, maar geen andere supplementen (ook geen kruiden). In die - soms lange - periodes van heel consequent en streng zijn met eten is ze al met al nog vaker opnieuw heel erg ziek geweest (nauwelijks meer overeind te krijgen), dan in de tussenliggende periodes.

Mbt wel of geen Magnesium heb ik vaker zitten puzzelen, soms een tijdlang weggelaten en dan toch maar weer gegeven om te kijken of het misschien toch iets zou helpen. Maar qua voeding ben ik in die periodes echt consequent geweest. Recent ging ik opnieuw aan mezelf twijfelen; heb ik het echt wel lang genoeg geprobeerd, etc.

Enige twijfel ook omdat ik zelf in sommige periodes te ziek was om Juul te verzorgen en dus werd dat dan door iemand anders gedaan. Maar gelukkig is diegene helemaal niet het type dat “snoepjes” uitdeelt, Juul heeft ook in die tijden uitsluitend gekregen wat ze volgens afspraak zou krijgen zo weet ik inmiddels weer zeker.
Twijfels ook, omdat bijna iedereen het er over eens is dat zo’n regime van een streng suikerarm dieet en meer bewegen (en evt. Magnesium), plus natuurlijk consequent en goed bekappen, zou moeten helpen. En vaak IS dat ook zo, dat blijkt wel uit de vele ervaringen!
Maar goed, bij Juul helpt dat helemaal niet. Sterker nog, ze lijkt het over al die jaren iets beter te doen in periodes dat ze “normaal” eet. “Normaal” betekent voor Juul dat ze mee loopt met haar moeder Jomanda. Afhankelijk van het jaargetijde en de conditie van de weides staan ze dan max. 12 uur op gras (veel korter als er veel gras staat) en de rest van de tijd op zand, met stro als eten, en van de herfst tot in het voorjaar wat hooi erbij. Jomanda krijgt daarna 2x per dag circa 300 gram mix van grasbrok en een fructaanarme muesli of slobber. In de winter of wanneer ze weer te mager is (is ze vaak) wat meer, anders wat minder. In periodes dat Juul niet op dieet was kreeg zij hetzelfde voer als Jo, maar wel altijd beduidend minder dan Jo (ongeveer 2x per dag zo’n 100 – 150 gram).

De laatste maand(en) heb ik weliswaar wat nieuwe dingen ontdekt mbt Juul’s gezondheid, maar ik ben er nog láng niet. Wel ben ik bijv. nu zo goed als zeker dat Magnesium bijgeven in de vorm van een Magnesiumsupplement bij Juul averechts werkt. Als ik het een tijdje gegeven heb en ik stop er abrupt mee, dan verliest ze in de dagen erna enorm veel gewicht, omdat ze dan geen of veel minder vocht vasthoudt. Heb dat nu twee keer heel duidelijk kunnen constateren, dus neem ik voorlopig maar aan dat dat verband er is.

Verder lijkt het erop dat Juul beter beweegt / minder verkrampt en pijnlijk is, als ze lucerne krijgt bijgevoerd. Maar ik heb hiermee nog niet lang genoeg en nog niet gestructureerd genoeg geëxperimenteerd, om er zeker van te zijn dat dat verband er is!

Onze "eigen" DA en een bevriende holistisch DA puzzelen nu met me mee, in welke volgorde we evt. andere dingen bij Juul gaan proberen om te zien of ze daar wél van opknapt. Van de week volgt eerst nog een uitgebreid bloedonderzoek en ik probeer urine op te vangen voor een urine onderzoek.

Als voorlopig uitgangspunt veronderstellen we AM, als gevolg van toxines door een schimmel of eventueel bacterie. Maar het resultaat van het uitgebreide bloedonderzoek willen we wel eerst afwachten, voordat we starten met het gericht proberen te behandelen vanuit die hypothese.

Over de oorzaken van AM bestaan nog veel onzekerheden. Een schimmel die voorkomt op Esdoorn speelt vrijwel zeker een rol, maar mogelijk niet bij álle AM-gevallen. Mogelijk kan hetzelfde ziektebeeld ontstaan door de toxines van Clostridium sordelli. En mogelijk worden er in de loop van de tijd nog andere ziekmakers gevonden, die ook AM kunnen veroorzaken.

Volgens de AM onderzoekers staat wél vast dat er bij AM sprake is van een verstoring van de vetverbranding. Dit leidt tot ondermeer spierverkramping, tremoren en uiteindelijk afbraak van de spieren. Bij mensen wordt dezelfde verstoring gezien bij de ziekte MADD, echter MADD is een erfelijke ziekte terwijl bij AM sprake is van een niet erfelijke oorzaak. MADD = Multiple Acyl-CoA Dehydrogenase Deficiëntie.

Lever- en nierschade zijn vaak (indirecte) gevolgen van AM. Nierschade is bij Juul al jaren geleden vastgesteld, of haar lever nog goed functioneert weet ik nog niet. Destijds, kort nadat ze zo ziek was geworden, nog wel.
Vocht- en lymfe-oedemen komen veel voor bij AM. Zowel Juul als sinds zijn ziekzijn van vorige maand ook Joris, hebben die volop. Ze zitten voornamelijk op de plekken waar je bij IR paarden vetophopingen ziet, maar bij Joris ook soms rond zijn kniegewrichten.

De doorbloeding van AM of MADD patienten wordt vaak slecht, vooral in de extremiteiten (voeten / hoeven). Door die slechte doorbloeding en de grote hoeveelheid toxines kunnen weer nieuwe problemen ontstaan, zoals - bij paarden - hoefbevangenheid. AM en MADD worden daarom ook wel Toxic Shock Syndrome genoemd.

Omtrent de behandeling van AM bij paarden (en MADD en soortgelijke ziektes bij mensen) bestaan nog heel veel onzekerheden. Successen bij de behandeling van MADD lijken helaas vrij incidenteel te zijn, niet structureel. De meeste behandelingen hebben bovendien een keerzijde, ze kunnen ernstige bijwerkingen hebben.

(vervolg in volgend bericht)

Als toxines bij Juul de hoofdoorzaak van haar problemen zijn, dan is het aannemelijk dat ze de afgelopen jasren regelmatig opnieuw is geconfronteerd met kleine hoeveelheden van diezelfde toxines (via een esdoornschimmel of eventueel via een bacterie, Clostridium sordelli). Dit zou kunnen verklaren waarom ze regelmatig enorme terugvallen heeft, die niet zijn te verklaren door een verandering in voeding of andere voor mij zichtbare factoren.

Vanaf nu ga ik bijhouden hoe het weer is (neerslag, luchtvochtigheid, windkracht e.d.) naast het bijhouden van Juultje's mate van diverse gezondheidsklachten. Als een (esdoorn)schimmel of een Clostridium bacterie een belangrijke rol speelt, dan is een relatie met het weer heel waarschijnlijk. Het enige wat ik in dat verband nog over het verleden met Juultje weet is dat ze in de winter gemiddeld veel minder ziek is dan vanaf het voorjaar t/m de herfst. Preciezer dan dat zou ik het niet meer kunnen zeggen. Als er géén relatie is met gras en die jaargetijden, dan zou die relatie er wél kunnen zijn met het vóórkomen van die schimmel (en/of bacterie) in vooral het voorjaar en de herfst en extra bij vochtig of nat weer.

Op m’n aantekingenlijstje “eventueel te proberen voor Juul” staat nu:
bijvoeren met Luzerne, colloïdaal zilver, groene leem, L-carnitine, natuurlijke cortisol-verhogers, riboflavin.

Ik beslis pas over het wat en hoe, nadat de uitslagen van het bloedonderzoek bekend zijn en i.o met beide dierenartsen. Al deze middelen kunnen eventueel goed uitpakken voor Juul, maar evt. ook verkeerd! Juist bij een paard (ezel) dat al stofwisselingsproblemen heeft, is het risico op schadelijke bijwerkingen groter dan bij een paard zonder die problemen ;-( . Maar goed, niets meer proberen vind ik op dit moment ook geen goede optie. Dus waarschijnlijk zal ik dan dus enig risico moeten nemen.

Over de eczeem van Fálki en over de eczeem en andere problemen van Joris zal ik een andere keer iets schrijven. Heel in het kort: met de eczeem gaat het een stuk beter, sinds ik de plekken behandel met blauwspray. De eczeemdekens zijn af, bij beide paarden, en de eczeemplekken zien er een stuk rustiger uit. Schuren doen ze nauwelijks meer, sinds 1 week. Of het zo goed blijft en of het zeker de blauwspray is die het grote verschil maakt, dat kan ik pas over een tijdje vertellen.

Karen

Christel Provaas schreef op zondag 20 juni 2010, 13:49:


Ja. Hoewel het niet zeker is dat áls de eczeem bij Joris en Fálki een reactie is op de toxines van schimmels, dat dan DE schimmel op Esdoorn de grote boosdoener is. Ik kan dat simpelweg niet met zekerheid nagaan.


Het inzetten van schimmeldodende middelen, onder andere. En als dat van toepassing is (Joris, Juul) proberen om de toxines uit hun lijf te krijgen en de vetverbranding te herstellen / verder spierverval te voorkomen. Primair zorgen voor een optimale weerstand, ipv primair zorgen voor een suikerarm dieet.
Over wel of juist niet beweging stimuleren bij AM lopen de meningen sterk uiteen. Maar goed, dat is bij HB ook zo (immers nog steeds adviseren sommige DA-en stalrust, bij HB).


Ja, absoluut anders. Joris is niet hoefbevangen (Juul wel). Joris heeft wel nog steeds ernstig verkrampte spieren, als gevolg van AM. En oedemen. Uitwendig, maar mogelijk ook een longoedeem. De DA zal van de week weer naar zijn longen luisteren en evt. opnieuw bloedonderzoek.

Juul heeft ook ernstige spierverkrampingen en oedemen (en HB en slechte nieren), maar zij heeft dat al heel veel jaren;-(.

Fálki heeft nu geen andere gezondheidsklachten meer behalve wat nog over is van zijn eczeem. En af en toe hoesten, vooral bij inspanning. Met Fálk gaat het op dit moment gelukkig gewoon prima; hij lijkt zich echt weer helemaal fit en gezond te voelen.

Zie verder de nieuw gestarte draad over Juul, alsjeblieft .

Karen

Stephanie Pots schreef op maandag 21 juni 2010, 8:47:


Leuk om te lezen hoe het gaat! Wat bij mij helpt als ik het wandeltempo van m'n paard niet kan bij houden is... nóg langzamer gaan lopen. Zolang ik probeer om zelf vlotter te lopen, straal ik denk ik die voorwaartse beweging en energie uit. Zodra ik denk aan ontspannen slenteren en dat ook ga dóen, dan heeft mijn paard opeens geen haast meer. Daarnaast beloon ik dan nog een paar keer extra mooi vlot uitgevoerde overgangen, bijv. van snel stappen naar héél langzaam en weer terug. En/of ik beloon een positie ten opzichte van mij die ik graag heb. Ik gebruik daarvoor clickertraining en voerbeloning.

Ik wens jullie heel veel leuke wandelingen toe,
Karen

Christel Provaas schreef op maandag 21 juni 2010, 20:33:


Ja, dat was ook mijn idee. Velduilen zijn in NL tot nu toe alleen gespot op de Waddeneilanden, voor zover ik weet. Ook Velduilen kunnen denk ik volwassen kippen echt niet aan (kuikentjes natuurlijk wel). Als je op vogelvisie.nl kijkt, kun je per uil even naar het geluid luisteren (Pien), dan herken je 'm vast wel aan het geluid . De ransuil piept als het geluid van een roestige scharnier.

Ik denk dat de uilen regelmatig muizen vangen in de buurt van het kippenhok (daar is immers vaak graan). Hoe dan ook: ze zijn prachtig !

Karen

mirel schreef op dinsdag 22 juni 2010, 8:50:


Hè wat balen zeg! Ik heb gelukkig geen ervaring met peesblessures. Maar ik denk dat je pas kunt beslissen over hoe nu verder, als de foto's zijn gemaakt en je ook even hebt aan gezien hoe het na één of twee dagen gaat?
Lastig inderdaad, dat de meningen zo uiteenlopen wat wel en wat niet goed is, bij verschillende aandoeningen. Ik denk dat je het goed doet; zorgen dat er geen onrust is waardoor hij zou móeten lopen, maar een heel klein beetje vrije beweging toch stimuleren. Sterkte, hopelijk gaat het meevallen!

Karen

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 juni 2010, 7:38:


Ja, bevangenheid kan snel optreden na onbeperkt gras, zelfs al wel veel eerder dan na 20 uur. En ja, hijgen kan ook een gevolg zijn van stress (pijn is een vorm van stress). Maar het hijgen kan natuurlijk ook andere oorzaken hebben. Vocht vasthouden is ook een mogelijke oorzaak (dat drukt dan rondom de longen).

De relatie met grazen lijkt in elk geval duidelijk bij deze pony's. Maar wat er dan precíes in die lijven gebeurt na veel gras, dat blijft gissen denk ik.

Ik ga even je huis googlen, leuk !

Karen

Karen Koomans schreef op dinsdag 22 juni 2010, 10:13:


Ik zie een laarsvormige wei, maar daar loopt de rivier niet direct langs... Google duidt verder de locatie van een bedrijf aan, Hornborg. Waar zit je precies ?

Karen

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 juni 2010, 10:42:


Gevonden! Wow ...

Karen

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 juni 2010, 11:18:


Ja. Fantastisch hoor! Zweden in de winter, hmm; niet mijn ding denk ik. Maar de prachtige ruigte van dat landschap, wow

Karen

Spirithorses schreef op dinsdag 22 juni 2010, 23:11:


Dat heeft de ransuil ook. De ransuil heeft opvallende "oortjes" (pluimen), maar als ze geschrokken zijn liggen die plat en zie je ze niet of nauwelijks. Het geluid van de twee soorten is duidelijk verschillend.

Karen

Gefeliciteerd Tineke! Op naar de volgende 20+ jaar...

Karen

Sterkte Sandra. Soms is het leven zo oneerlijk, voor mensen en voor dieren .
Tommy's leven was te kort maar had wél een mooie inhoud; voor hemzelf en voor anderen. Nogmaals: sterkte.
Karen

Christel Provaas schreef op zaterdag 26 juni 2010, 10:35:



Op het PN-forum kun je meestal kiezen; over het algemeen wordt hier van alles afgekeurd door méérdere mensen.

k denk dat je eerdere opmerking (Christel) een goeie was; als Glucobalans niet (meer) helpt, dan kun je je afvragen of je paard (nog) wel insulineresistent is.

@ TS: Ik zou zelf niet kiezen voor dan maar Magnesium proberen. De voeding drastisch aanpakken, niet voor even maar voor lange tijd (maanden, jaren of altijd) heeft waarschijnlijk meer effect.

Heb je al eens aan een graasmasker gedacht?

Karen