Monique Meijer schreef op zondag 29 maart 2009, 9:46:


Bedoel: Wat moet dat een Wat moet dat een
slag voor hun geweest zijn, toen Klaas naar Indy onder het dekzijl wees.

Moniek schreef op maandag 30 maart 2009, 0:16:


Net de toezegging gekregen dat Indy haar lichaam vandaag opgehaald wordt. Ik zal blij zijn als haar lichaam weg is. Gisteren heb ik als een gek geveegd en de stal schoongemaakt. Het rook er naar dierenarts, pijn en dood. Nu ruikt het naar bloemetjes; Indy kon van zo'n geur altijd verschrikkelijk gaan flemen, zag gelijk dat beeld voor me en moest lachen.

Op de muur zat een vieze plek die ik weggeboend heb, bij het opdrogen werd een hart zichtbaar, dat na een tijdje weer verdween. Het is moeilijk. Ik mis haar, het weiland is zo leeg. Ik hoor haar nog steeds haar voetstappen, hoor haar pruttelen als ik buiten kom.

Bedankt voor jullie medeleven en steun, betekent veel voor me.

Monique

marianne laenen schreef op maandag 30 maart 2009, 10:22:


Indy haar lichaam is net opgehaald.

Monique

Indy is nu al weer een week weg. Ik hoorde haar vanmorgen weer door de bak lopen en hinniken.

Het is zo leeg, ik heb teveel tijd. Vreemd, je verwacht elk moment dat mevrouw uit de stal komt en mee wil wandelen. Vandaag haalde Klaas bij de bakker een broodje minder - hij nam altijd eentje voor Indy mee. Hij weet ook niet goed waar hij het moet zoeken.

We hebben gisteren en vandaag klusjes gedaan, die er sowieso aan zaten te komen: De stalmatten uit de stal gehaald en de stal helemaal schoongespoten. Het ruikt er gelukkig niet meer naar dierenarts en de dood. We hebben de laatste vier rotte palen van de omheining vervangen door kunstof palen, ook de draad hebben we vernieuwd. Klaas deed steeds het hek goed dicht, uit gewoonte, zodat Indy niet aan de wandel zou gaan. Gereedschap goed opbergen, anders gaat mevrouw ermee aan de wandel. Goed opletten waar mevrouw is, want ze besluipt je, gooit je om en lebbert je gezicht af. Die dagelijkse dingen, die voor ons zo normaal waren en vaak erg lastig, mis je nu ontzettend.

Klaas en ik zijn het er over eens: We gaan binnenkort wel op zoek naar een nieuwe viervoeter, de leegte en stilte is gewoon ondraagelijk. Het worden er overigens twee: de nieuwe viervoeter krijgt een shetlander als maatje.

Ik leefde al sinds jaren met in mijn achterhoofd de gedachte dat Indy een tikkende tijdbom was, maar wie had gedacht dat mevrouw aan koliek moest overlijden. Het was altijd de schouder die haar een keer noodlottig zou worden.

Monique

Het weiland is opnieuw omheind, de stal geschilderd, - de leegte is ondragelijk.

Onze buurman stond gisteren nog samen met mij hoofdschuddend bij het hek. Hij kijkt nog elke morgen als eerste richting stal, om zich dan te realiseren dat Indy er niet meer is.

Ik heb het geaccepteerd dat Indy er niet meer is. Ik beleef onze mooie momenten opnieuw, de nare dingen raken steeds meer op de achtergrond. Ik heb altijd gedacht dat ik er meer moeite mee zou hebben, maar ik weet dat ik er alles aan gedaan heb en daar heb ik vrede mee. Ik ben dankbaar dat ik tot het laatst bij haar mocht zijn en haar kon steunen en geruststellen.

Ik ben inmiddels op zoek naar een kleine pony, als toekomstig gezelschap voor een grote rijpony. Ik dacht een goede daad te doen en eens bij een paardenopvang te informeren, vaak lopen daar gezonde paardjes rond die gewoon over zijn. Daar werd ik echter besprongen door een dolblije mevrouw die dacht dat ik gelijk twee mee wilde nemen. Ze moesten Euro 350,-- per stuk kosten, zijn bijna 30 jaar oud, geen tanden, exceem, kale plekken, hoefbevangen...... Sorry, maar ik wil na bijna 11 jaar een ziek paard te hebben gehad ook eens een gezond paardje op mijn weiland zien.

Vanmiddag ga ik bij een handelaar in de buurt kijken, eens zien wat die heeft. Wellicht kan ik een gezond afdankertje een fijn tehuis geven.

Monique

Moniek schreef op dinsdag 14 april 2009, 12:47:


Geen zorgen, ik gebruik mijn verstand, heb genoeg beleefd met Indy.

Meerdere kennissen van mij hebben daar al gezonde paardjes weggehaald, vandaar dat ik daar een blik wilde werpen.

Monique

Sieta schreef op dinsdag 14 april 2009, 13:10:


Hallo, Franca,

Klaas en ik hebben overlegd wat voor voorstellingen we hebben. Er kan natuurlijk altijd iets gebeuren, maar we kunnen het beide niet aan (Klaas vooral niet, die heeft geregeld en ook meegeholpen dat Indy de stal uitgetakeld werd), om op korte termijn weer een paard te verliezen.

Daarom gaan we voor twee zo gezond mogelijke paardjes, tot maximaal 12 jaar oud. Ook zou het fijn zijn als de kleine pony af en toe onder begeleiding een kindje zou kunnen dragen, dit in verband met de twee jonge kinderen van Klaas zijn broer.

Natuurlijk zou het fijn zijn als Carmen haar laatste jaren nog ergens op een fijne plek mag slijten, dat gun ik haar van harte, maar dat kan helaas niet bij ons.

Monique

Sieta schreef op dinsdag 14 april 2009, 13:49:


Nou, je hebt het wel goed gelezen; bij die opvang waar ik geinformeerd heb, bieden ze wel eens ponys aan die door overlijden van de eigenaar of scheiding een nieuw thuis zoeken. Dat bedoelde ik.
Monique

Gisteren hebben we een nieuwe paardje gevonden: Lily, een vierjarige Tinkermerrie.
Zie fotoalbum.
Monique

marianne laenen schreef op zondag 19 april 2009, 11:57:


Ik heb een stofzuiger!

Nog een grappig detail: Tinkerdame Lily heeft een enorme snor.

Monique

marianne laenen schreef op zondag 19 april 2009, 13:44:


Plat is ie niet, hij is erg borstelig, de krul zit slechts aan de linkerkant, rechts zitten wat schamele haartjes. Waar ik haar vandaan heb, komen ook kinderen rijden, ik denk dat een kind kappertje gespeeld heeft.
Groeit wel weer aan, denk ik. :)
Monique

Hallo,

Ik heb van de vorige eigenaar van Lily de toezegging gekregen (staat ook in het koopcontract) dat ik 15 maanden de tijd heb eventueel een buigproef te laten doen, dit in verband met het feit dat ze het nog wat eng vindt lang hoefjes te geven. Valt de buigproef niet goed uit, dan mag ik haar ruilen of krijg ik mijn geld terug.

Op internet heb ik veel tegenstrijdigheden gevonden, varierend van "beslist doen, is de enige zekerheid", tot "beslist niet doen, er zijn heel wat paarden onherstelbaar beschadigd door een niet goed uitgevoerde buigproef".

Wat zouden jullie doen? Wat zegt een buigproef nu eigenlijk?

Groeten,
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 22 april 2009, 11:40:


Voor zover ik gelezen heb, hangt veel af van de kracht waarmee de benen worden gebogen en kun je elk paard kreupel buigen. Ik vraag me daarom af of het eigenlijk wel nut heeft. Ik heb een verslag van een paardenkliniek gelezen. Zij hebben bij verschillende paarden een buigproef afgenomen onder verschillende omstandigheden (zo uit de stal en na even gewerkt te hebben). Bleek dat de uitkomsten erg grillig waren. Paarden met duidelijke problemen kwamen er vaak met glans door, anderen die sinds jaren niets mankeren kwamen er niet door.

Klinkt heel hard, maar mocht Lily niet door de algemene keuring komen, gaat ze terug. Buigproef overleg ik wel met mijn dierenarts, wat hij ervan vindt. Lily past goed qua karakter, maar het was geen "liefde op het eerste gezicht", zoals bij Indy, het is een "verstandshuwelijk". Ik zal vooraf afstand moeten bewaren, om weer afstand van haar te kunnen doen als de keuring niet goed is.

Ik kan het gewoon niet opbrengen nog een keer jarenlang al die spanningen mee te maken en Klaas ook niet. Ik slaap voor het eerst weer goed, zonder van elk geluidje wakker te worden en midden in de nacht met een zaklantaarn in het weiland te gaan kijken of er weer wat aan de hand is.

Het gaat mij erom of een buigproef wel zo objectief en betrouwbaar is. Hebben jullie destijds een buigproef laten doen? Wat zijn jullie ervaringen?

Groeten,
Monique

Piet schreef op woensdag 22 april 2009, 12:09:


Die 15 maanden extra bood de verkoper zelf aan, ik heb daar niet naar gevraagd (dit bood hij aan naar aanleiding van andere geinteresseerden die erop afknapten dat ze hoefjes geven nog wat eng vindt). Hij stond ervan te kijken dat ik dit geen probleem vond.

De verkoper staat goed bekend, iemand die gezonde paarden verkoopt en bij onverhoopte problemen, zelfs niet bij elkaar passen, het paard zonder morren terug neemt, zonder iets van de oorspronkelijke verkoopprijs achter te houden. Mijn dierenarts kent hem wel, wordt vaker bij keuringen geroepen, maar is niet ZIJN dierenarts.

Ik was overigens niet van plan 15 maanden met een keuring en evt. buigproef te wachten, Piet. Zodra ze bij ons is, komt mijn dierenarts en dan overleggen we wat we doen. Na een aantal maanden toch kreupel - dan zij het zo, dan ben ik er schijnbaar tot veroordeeld paardjes met problemen te hebben. En inderdaad - dan doe ik haar niet meer weg! Ik wil gewoon een ding niet: bewust op voorhand voor een probleempaard kiezen.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zondag 19 april 2009, 13:56:


Kreeg net een telefoontje. Lily wordt morgenvroeg afgeleverd.
Monique