van lennep schreef op vrijdag 20 maart 2009, 10:34:


Dat was hier ook, Esther.
Voor zover ik mij herinner was er geen zwelling vlak daarna. Ik zie het beeld nog voor mij, dat iele geschoren beentje bij de verbandwissels. Heel smal zag het eruit en elk botje zichtbaar. Zodra ik het verband eraf deed begon ze te trillen op haar benen, arm paard. Ik heb er uiteraard niet uitgebereid aan zitten voelen toen. (Was erg gevoelig en ik mocht maar heel voorzichtig het verband wisselen.) Maar ik ben vrij zeker dat er geen zwelling was.
Dat is pas later gekomen toen ik met haar begon te stappen en paardlief liever op haar achterste beentjes stond dan met allevier aan de grond.


Dat is goed nieuws!
houden zo.


Gr
Ans
(succes en veel plezier met je zitles )

joop schreef op vrijdag 20 maart 2009, 11:01:


Nu weet ik weer waarom ik besloten had te zwijgen.
Ik heb gewoon geen zin om mijn beslissingen, of die van anderen in mijn omgeving hier te gaan verdedigen.

We hebben hier 2 paarden met waarschijnlijk dezelfde leveraandoening. Oorzaak, "waarschijnlijk" vergiftiging. Maar 100% zeker zijn ze er precies niet van. Mijn merrie is dan ook nog eens maanden aan het hoesten, oorzaak: net zo onbekend.
Sorry, maar dan gooi ik dat paard niet samen op een wei met een jong paard en een moeder in spé.
Dan zou ik haar ook nog thuis in haar uppie op een wei kunnen zetten. Maar of ze daar zo gelukkig van wordt?
Mijn paard komt niets te kort en is verder happy en op haar gemak waar ze nu staat. Verder kan ik je ervan verzekeren, dat ik mijn uiterste best doe mijn paard weer gezond te krijgen. Als dat niet binnen jou plaatje past, is dat meer jou probleem dan het mijne.

Ik heb hier gereageerd omdat ik in dezelfde situatie heb gezeten/zit als Esther en dat ik uit mijn ervaringen misschien iets van nut kon toevoegen.
Mijn fout om dat in het openbaar te doen.
Het zal niet meer gebeuren.
Slu

jan seykens schreef op vrijdag 8 mei 2009, 11:23:


Toelatingsvoorwaarden ICREO:

Omwille van verschillende redenen, waarop we hier niet verder kunnen ingaan, kunnen alleen kandidaten met een medisch of paramedisch diploma toegelaten worden tot de professionele opleiding.
Hieronder verstaan we : artsen, dierenartsen, kinesitherapeuten, fysiotherapeuten, osteopaten en andere therapeutische beroepen van een gelijkgeschakeld niveau.
Verpleeghulpen, dierenartsassistenten, paraveterinairen, enz... kunnen jammer genoeg niet tot de opleiding toegelaten worden.

http://www.icreo.com/Nederl/Prof-opl.htm

Maw ze zijn allemaal medisch geschoold.

Piet schreef op vrijdag 8 mei 2009, 11:48:


Behandeldt hij ook Allegra?
Want ik heb hier sinds een week iets vergelijkbaars rondlopen (alleen nog een stuk erger, denk ik. Ik vindt het moeilijk om te beslissen wie wel of niet capabel genoeg is om die pony zelfs maar aan te raken. Wacht, ik mail je )
Ik krijg hier straks ook een osteopaat over de vloer, eentje die ook fysio is voor dieren en waar ik erg positieve reacties over hoor.
Dus ik ben benieuwd of ze er iets mee kan.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 8 mei 2009, 11:59:


Ja en wat is jou probleem?
Mijn rijpaard wordt behandeld door een osteopaat omdat dat noodzakelijk geacht werd door een (tweede lijns) DA. (Erg grappig btw, want ze werd behandeld door een docent van ICREO (die zelf geen DA is) en de DA die de behandeling noodzakelijk achtte was een student van hem. Hebben die 2 er een leeruitstap van gemaakt.)

Mijn nieuwste aanwinst nu ook.
Mijn DA gaf aan er niets mee aan te kunnen vangen en dat haar beste kans een osteopaat is. Maar dan is't wel aan deze om de pony te evalueren en te beslissen wat wel of niet kan.

Arabesk schreef op dinsdag 2 juni 2009, 23:38:



Zonder commentaar te willen geven op jou handelen.
Maar ik vraag mij af wie er allemaal meteen een DA belt bij een slokdarmverstopping?
Want ik ben hier een beetje verbaasd over, dat je zo snel met je paard naar een kliniek werd doorgestuurd.
Doorgaans bel ik niet eens een DA, laat staan dat ik pony hiervoor naar een kliniek versleep. Na enkele uren lost het probleem zich meestal toch vanzelf op. Moest dat niet gebeuren, ja dan bel ik wel eens natuurlijk.
Maar dan lijkt het mij nog niet direct dodelijk. De pony van een vriendin van mij was na 3 dagen (en een aantal mislukte pogingen.) ook nog springlevend. En uiteindelijk is die prop ook verdwenen.
En door er slangen met water in te steken etc,.. vraag ik mij af of dat de boel niet net erger maakt? Stress en spanning en nog meer irritatie van de slokdarm waardoor hij waarschijnlijk nog meer verkrampt?
Wat dat betreft vraag ik mij af of Trudy gelijk heeft? Als je het even de tijd geeft zonder het paard nog extra stress te bezorgen, ben je dan doorgaans niet beter af?

groetjes
Ans

Martina schreef op woensdag 3 juni 2009, 11:43:


Het financiële plaatje buiten beschouwing gelaten. (Dat moet ieder voor zich beslissen ) Vraag ik mij oprecht af, wie er allemaal meteen aan de telefoon zou hangen?
De eerste keer dat pony het had en het duurde mij wat te lang, heb ik uiteraard ook even gebeld. (Omwille van de eerdere ervaringen met die vriendin haar pony en paard, wist ik wel wat het was dus daarom dat ik het wel even had aangekeken.) Toen had de pony het ongeveer een uurtje en werd toch gezegd dat ik het nog maar even verder moest aanzien.
Nog een uur later was het dan inderdaad over. En hij heeft het nog wel eens een paar uur gehad, maar ook wel eens 10 minuutjes.
Tja, waar ligt de grens?
Bij mij toch wel op enkele uren denk ik of het paard moest het heel benauwd krijgen ofzo.
Mijn pony bleef er altijd heel rustig onder. Die stopte dan plots met eten, begon te kwijlen en na een tijdje komt er ook rotzooi uit z'n neus en verder stond die gewoon rustig, bijna apatisch met z'n hals gestrekt wat te kokhalsen.(Of iets wat erop lijkt.)
Ik kan me wel inbeelden dat als je niet wat het is ofzo, dat je dan in paniek raakt. Erg aangenaam ziet het er niet uit.
En de reactie van het paard zelf, zal ook wel meewegen in je beslissing?

tinalina schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:13:


Hoi,
Ik had het inderdaad over jou pony.
Tuurlijk heb je niet 3 dagen zitten wachten en heb je er iemand bijgehaald, had ik ook wel geschreven, dacht ik? Punt is, dat Sofieke na 3 dagen er weliswaar niet fantastisch meer uitzag, maar dood was ze toch ook niet?
Jou paardjes indachtig, was ik nogal verbaasd om te lezen dat het paard van Arabesk diezelfde avond nog naar een kliniek werd gestuurd. En dat hier zo stellig beweerd wordt dat het beest er aan dood gaat.
Ik begon mijzelf al af te vragen of het dan nalatig is, om de boel een paar uur af te gaan wachten. Als Attie het nog eens zou voor hebben, hoe lang zou jij dan wachten voor je een DA belt?

Ik zat me trouwens net te bedenken dat toen Puzzle dat had, dat ik eerst jou heb gebeld om ff te checken of mijn idee juist was en pas een uur later ofzo toch maar eens de DA.

Helms Cindy schreef op donderdag 11 juni 2009, 18:57:


Charly, één van onze merries is net drachtig. Die was in maart geënt tegen rhino. Nu staat ze nog in Maastricht bij de hengst en als ze binnen enkele weken nog steeds drachtig is, komt ze weer terug naar huis. Dan wordt ze normaal opnieuw geënt.
Maar de rest van mijn paarden is dus niet ingeënt tegen rhino. Zouden die dan een risico vormen voor de drachtige merrie? (Infectiedruk?)
Ik word er een beetje zenuwachtig van, net nu we een merrie drachtig hebben, hoor je overal berichten over rhino. (En niet alleen in Schilde, wat trouwens ook niet zo'n eind weg is van hier.) Anders hoor je er natuurlijk nooit iets over, typisch...

Wat is de zin of onzin van alles nu maar meteen te laten enten?
Ik doe het eigenlijk liever niet. Pête is allergisch aan die rhino-enting en is er een week niet goed van. En Puzzle is een ruin, ik zie er dan ook weinig meerwaarde in voor hem? (Bij zijn vorige eigenaar werd die trouwens wel tegen rhino geënt. Sinds hij van mij is niet meer.)
En dan nog Mendy, alhoewel dat een ex-fokmerrie is, is ze nooit geënt tegen rhino. Volgens de vorige eigenaar enten ze in hun fokkerij niet tegen rhino omdat 'ze het allemaal toch al gehad hebben'. Wat ik persoonlijk een vreemde uitspraak vind. Nu werd mij recent verteld dat mijn Mendy ook drachtig zou kunnen zijn. (Ik hoop voor haar van niet, maar het zou kunnen. Ze is alleszins meermaals gedekt geweest, alhoewel ze ervan uit gingen dat het niet gelukt was.) Mocht ze drachtig zijn, is dat al meerdere maanden. Heeft het dan zin om haar nog te enten?

groetjes
Ans

Helms Cindy schreef op vrijdag 12 juni 2009, 11:23:


Die wordt ook nog eens gek van al die vragen
Ik heb haar er wel al eens iets over gevraagd en ik dacht dat ze toen gezegd had, dat ze haar merries ook niet zo vaak entte.
Maar soit, als ze nog eens passeert, toch nog maar eens vragen dan.

tinalina schreef op vrijdag 12 juni 2009, 18:25:


Ja, das ongeveer wat ze tegen mij ook gezegd had. En dan zei ze nog iets van haar merries vaker te enten wanneer ze het noodzakelijk vond? (Sorry, weet het niet precies meer. Heb gatenkaas als hersenen )

Tja, zus zit achter mijn vodden om mijn beesten te laten enten nu haar Charly drachtig is. Snap ik wel want zo'n veulen fokken is natuurlijk een hele investering financieel en emotioneel. Maar ze vergeet wel ff dat ik er meteen 3 mag laten enten. Straks kost dat veulen mij nog meer dan haar.

Merel Stoffers schreef op zondag 14 juni 2009, 13:36:


Dan kom je de verkeerde mensen tegen.
De mensen die ik ken (En dat zijn er wel een aantal) nemen AdB zijn rechtrichtgedoe meestal als beginpunt. Omdat ze problemen hebben met iets , paard kreupel is of inderdaad voor het eerst over rechtrichten horen, etc...
Maar na verloop van tijd merk ik dat de meeste ook weer verder gaan kijken en zich gaan verdiepen in andere stromingen. Vaak komen ze dan bij eerder academische en klassieke instructeurs terecht.
Zo ken ik iemand die met haar oude paard Z2 reed, wegens Hoefkatrolonsteking]">hko met dat dier bij AdB terecht is gekomen. Jaren heeft gelest bij hem. Met ups en downs. Daarna met haar nieuwe paarden zich is gaan verdiepen in oa. werk aan de hand, ondertussen nog gewoon in de clubles meerijdt en opnieuw zeer succesvol KNHS wedstrijden start met haar jonge paard.
Dit is nu één voorbeeld, maar zo ken ik er meerdere. Mensen, die AdB gebruiken als deel van een leerproces, eruit halen wat ze kunnen gebruiken om dan weer nieuwe dingen te gaan ontdekken en te gaan uitproberen.
Ergens blijven ze er wel op terugvallen, maar de meeste erkennen echt wel dat er meer is tussen hemel en aarde.
En ik denk dat wat Christel schrijft daar ook wel in past. AdB heeft Buck in den beginnen weer op de rails gekregen. Maar die jaren daarna zijn toch alleen Christel haar verdienste, die net als die andere mensen die ik ken, eruit heeft genomen wat ze kon gebruiken om daarna bij verschillende andere mensen haar licht te gaan opsteken.

De mensen die jij ontmoet, zijn er waarschijnlijk nog niet zo lang mee bezig. En dan vind ik die euforie ook begrijpelijk. Beeld je eens in dat je een paard hebt dat al jaren kreupel loopt en dan op een hals uurtje, plots weer rad loopt. Zoiets maakt indruk. + Het feit dat zijn manier snel werkt en bijna voor iedereen toegankelijk is, zelfs voor mensen die absoluut geen kaas gegeten hebben van dressuur. Allemaal elementen die ervoor zorgen dat mensen hem al gauw tot goeroe-status willen verheffen.

Dat mijn merrie nu nog leeft, heb ik trouwens ook aan dat systeem van hem te danken. (En ik reken mezelf tot één van die mensen die absoluut geen kaas heeft gegeten van dressuur ) Zaligmakend is rechtrichten niet. Mijn paard is nu nog steeds even kapot als 3 jaar geleden. Maar ze leeft nog en is de laatste jaren zelfs redelijk bruikbaar geweest als rijpaard.
(eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ze nu alweer bijna een jaar niet zo goed is. Maar in principe moet het wel mogelijk zijn haar weer aan de gang te krijgen. Ik sta alleszins te springen om ook eens weer wat verder te gaan kijken. )

groetjes
Ans

Spirithorses schreef op dinsdag 23 juni 2009, 17:34:


Prachtig paard.
Maar ik mag hopen dat de persoon die deze draad begonnen was niet de overleden eigenaresse is?
Wel een mooi gebaar (zowel naar het paard als naar jullie toe.) dat ze geschonken werd.
Veel plezier ermee.

heidy smid schreef op woensdag 24 juni 2009, 9:10:


Blij om te lezen dat je nog springlevend bent.
Maar ook veel sterkte met het verlies van je vriendin.
Ik vind het heel mooi van jullie dat jullie de eigenaresse de zekerheid wilden bieden dat haar paard goed terecht kwam. Erg mooi gebaar.

groetjes
Ans

Katrien Imbrechts schreef op donderdag 25 juni 2009, 9:12:


Die meiden brengen het misschien niet zo netjes en beschaafd maar van dit bericht ga ik minstens even hard over m'n nek.
De openingspost begon reeds met een sneer richting de eigenaresse van het paard. Ook al sluiten hun ideëen niet helemaal aan bij deze site, waarom zouden ze dan niet het recht hebben te reageren? Dat paard is de afgelopen tijd immers al zeer uitgebreid besproken op dit forum.

En tja, Ik snap die meiden eigenlijk wel. Ik post hier niet vaak meer, maar lees soms nog mee. Maar wat ik de afgelopen maanden over dit paardje heb zien passeren, moest ik de eigenaresse zijn, ik zou ook allerminst kunnen lachen met de houding van de weide-eigenaar.
Meer nog, ik had waarschijnlijk de eerste week alweer mijn biezen genomen.
Ik heb zelf 3 paarden, 2 daarvan staan bij mij thuis en de 3de staat bij een kennis.
En als er voor mij één reden zou zijn om mijn paard daar weg te halen, dan zou dat bemoeizucht zijn. Zo heb ik afgelopen winter ook wel eens een aanvaring gehad met die kennis waarbij ze mij dingen wilde opleggen. (In dit geval ging het over mijn zieke paard, de keuze van een DA en wat in haar ogen moest gebeuren.) Gelukkig zag zij wel in dat ze te ver ging en verontschuldigde ze zich daarvoor.
Iets wat ik (zo te lezen) de TS hier, nog niet snel zie doen.
Natuurlijk bedoelt Jacqueline het goed en doet ze alles omdat ze gelooft dat dit het beste is voor het paard. Maar dat is toch helemaal niet aan haar?
Het is nu eenmaal niet haar paard. En tips geven is goed, maar je moet toch wel wat afstand bewaren? Uiteindelihjk ligt d everantwoordelijkheid wel bij de eigenaar. En van wat ik al gelezen heb van Jaqueline op dit forum (over Sioux en voorheen ook met de hoefbevangen pony) daar krijg ik de kriebels van. En misschien is ze in t' echte een hele aardige dame. Maar uit wat ze hier schrijft, merk ik toch dat ze moeite heeft om die afstand te bewaren. (kan ook mijn interpretatie zijn? Maar dit is iets wat ik al erg lang zo aanvoel. Daarom ben ik eigenlijk ook niet verbaasd over het verhaal van deze meisjes.)

groetjes
Ans