Ik zit wel vaak clickerend op mijn paard hoor! Al gebruik ik geen clicker wegens liever mijn handen vrij, maar een stemsignaal. Beloningen heb ik in mijn zak en geef ik afwisselend links en rechts, meteen een buigoefening er bij.
Maar vb op buitenrit bij enge dingen is een kriebel in de manen en mogen stilstaan ook voldoende beloning. Het verschil tussen "gewoon" goed zo en aaien is dan de brigde, waardoor ik precies het goede moment kan markeren, vb die ene kleine gewichtsverplaatsing naar voor, precies op het moment dat die gebeurt. Ik heb veel sneller "X" gezegd dan goed zo en aaien (waarbij de voorwaartse intentie misschien al voorbij is), dat komt nadien.
Overigens zijn beenhulpen veel meer dan wijken voor druk. Als je vb je linkerbeen aanlegt, geef je een signaal aan de buikspieren waardoor die geneigd zijn van samen te trekken en voila, het linker achterbeen komt (verder) naar voor.
Beenhulpen werken vaak bijna automatisch omdat het gewoon een biomechanisch iets is.

Spirithorses schreef op zaterdag 19 januari 2008, 8:25:


Misschien even vragen op http://www.arabischevolbloeden.com/forum ? Daar zit vast wel iemand die je kan helpen.

Ook hier heel herkenbaar ('t wordt saai)

Piablo is vooral vuur en als 2e water

Dixie vooral metaal en als 2e aarde (tegenovergestelde van Piablo dus, en dit verbaast me niks)

Conquistador: vooral hout en als 2e water en vuur

Moonlight: bijna evenveel voor water, hout, vuur en aarde, geen metaal, maar hij is nog zo klein, vind ik wat moeilijk om zijn karaktertje nu al echt te beoordelen. Lijkt wel een evenwichtig diertje dus .

Naar het schijnt heb je daar speciale stofzuigers voor. Vraag me alleen af wat er dan nog over blijft van het karakter...

Ik heb ook wel eens een paard of een pony verkocht.
En soms twijfel ik nu nog om Dixie al of niet te houden ('t was mijn man zijn paard, hij stopt er mee en ik heb hem gekregen, maar er is tot nu toe niet echt een klik en het is absoluut geen paard dat ik voor mezelf zou kopen).
Redenen?
-niet paardenminnende familieleden die me soms onder druk zetten
-fysieke beperkingen van mezelf, de laatste maanden vrij zwaar, en geen gratis hulp
-financieel moet ik de paarden zelf betalen en onderhouden, enkel met wat ik aan lessen verdien want uit werken gaan doe ik niet
-niet klikken tussen mij en een paard of een pony en de kinderen
-niet klikken van een paard in de groep
-verlies van weide, plaatsgebrek

-samengevat: paard niet fysisch, mentaal of emotioneel kunnen geven wat het nodig heeft, en wat dat ik verschilt per paard.

Ik zorg er voor dat ze een goed plekje krijgen en ik controleer nadien en ga op bezoek. En ja, na lang twijfelen, piekeren en soms met traantjes, spijt om wat was en wat zou kunnen zijn??? Of om het afscheid van een vriend die verhuisd of het uit elkaar gegroeid zijn of de gemiste kans of...

Sommigen gaan NOOIT weg, zoals Conquistador (ook al is hij nu te klein voor mijn dochter en rijd alleen ik er soms nog op) en Piablo, tenzij....
Allebei hebben ze uitdaging en beweging nodig, als de verzorging mij fysiek echt onmogelijk zou worden en ik ook niet meer zou kunnen rijden/wandelen of les geven om geld te hebben en er ook niemand van de kinderen mee bezig is, dan zou ik een verzorgmeisje of zo niet goed genoeg vinden, allebei hechten ze heel erg aan een bepaald persoon en allebei hebben ze een vast baasje met tijd nodig.

B-pony Capuccino heeft ook zijn eigenaar gekozen. Niemand van de kinderen keer er naar, hij was te klein om op te rijden voor de groten en te ondeugend voor de kleintjes, liep gewoon op de weide met de rest. Tot er een oude man bieten kwam leveren en hem zag. Man had alle paarden weg moeten doen, kon hen niet meer verzorgen, die twee zagen elkaar en het klikte zoals het voor Capuccino nog nooit met iemand had geklikt. Hij woont nu in zijn tuin (meestal) of in de weide er naast (breekt dan uit naar de tuin), als het droog is ligt Capuccino languit op de weide met de man met zijn hoofd op zijn zijde en hij gaat er mee wandelen als met een hond. En het allerfijnste was het telefoontje van de vrouw dat haar man eindelijk, oud en kromgewerkt, terug zin in het leven had. Had ik die pony dan moeten houden omdat het nu eenmaal mijn pony was?

Zo is oude Atout Pique niet weg, maar wel bij een vriendin van me op de weide omdat hij zo op haar merrie gesteld was en ze verhuisde (bijna onafscheidelijk die twee), Piek heeft nu gekozen dat de oudste zoon daar op zijn rug mag (kan niet rijden, maar dat speelt geen rol, Piek neemt hem wel mee uit wandelen) en Piek ziet mij nu als om het even wie, terwijl S in zijn hart zit.
Ik heb hem dus niet verkocht of zo, maar ik noem hem nu het paard van S en niet meer mijn paard, heeft hij eigenlijk zelf mee bepaald.
Weg geven mag misschien wel...

Ik vind het allemaal zo zwart-wit niet, er is ook veel grijs...

Hier liggen drainagebuizen en kiezel klaar. Als het nu maar even drogen wordt zodat de tractor er door kan... Alle overtollige water de Mizerikbeek in zoals de bedoeling is volgees de milieudienst.
En dan nog een poel in de weide op het laagste punt en volgende winter kunnen we er tegen (hoop ik).

Om als weide te dienen is dit echt te klein, dit eten ze in 1 dag kaal. Wat je zou kunnen doen is een stukje toch als weitje laten dienen om ze het plezier van het grazen te geven (en voor het mooie uitzicht ) en ze daar dan vb een uurtje per dag op laten. Da andere kant deel je als speelplaats in.
Vb inderdaad een zo lang mogelijk pad er naar toe (en eventueel er rond, zodat ze rond het weitje langs de butitenkant om er in te kunnen) waar ze eens een galopje op kunnen doen, hooi elke dag op een andere plek, palen en takken leggen, eventueel een doorgang waar je oude autobanden in legt (krijg je gratis bij garages, die moeten anders betalen om die af te voeren) zodat ze er hun weg doorheen moeten zoeken, andere doorgangen zo maken dat ze er doorheen moeten slalommen, diverse doorgangen waarvan je er nu en dan eentje sluit en een andere open zet zodat ze opnieuw de weg moeten zoeken,...

Ik heb hier thuis ook paats te kort op dit moment, zo'n halve hectare voor 4, daar plannen we ook een dergelijke inrichting. Maar er is vooruitzicht op weide bij in de toekomst en ik heb verder van huis nog weide liggen, al denk ik dat die weinig gebruikt gaat worden want ik het ze liever thuis.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 22 januari 2008, 10:19:

knipperdeknip

Mooi verhaal.
Heeft winnende aanhouder Linda ook kinderen?
Ik zou het nooitoftenimmer gedaan hebben, mijn leven, akkoord, dat moet ik zelf weten, maar het leven en de gezondheid van de moeder van mijn kinderen en de baas van mijn paarden en honden is op dit moment nog vrij onmisbaar...
Kwestie van prioriteiten en verantwoordelijkheden...

Vreemd, heel vreemd: Dixie bokte heel erg.
Ik reed hem gisteren zonder zadel, wel met een pad en een voltigeersingel op zijn rug (al een geluk, of ik lang er langs). Moment dat ik wil aangaloperen gaat hij helemaal scheef lopen, zo van: ik wil niet, ik vraag het nogmaals en lap, bok, bok, bok, bok en dan toch maar galop. Andere hand zelfde scenario. Derde en vierde poging opnieuw. Volgens oude F die stond te kijken onder het uitmesten echt alsof hij me er af wilde gooien.
Daarna wat grondwerk gedaan en wat vrij in de bak laten lopen, dan liep hij correct, stap, draf en galop links en rechts.
Hoeven lijken ok, ook nergens gevoelig. Hij bokt niet met westerzadel op (vanmorgen opnieuw geprobeerd), bokt niet aan de longe met de zelfde pad en singel en een of twee kindertjes er op die wat voltige-oefeningen doen. En enkele dagen gereden reed mijn 2e dochter hem nog, zonder problemen (alleen wat weinig voorwaarts).

Waarom, oh waarom bokte hij? Er moet toch ergens een reden voor zijn?
Ik zelf voelde me goed en had net er voor zonder problemen met Piablo net het zelfde gedaan, ik heb niet het gevoel dat ik iets fout deed, maar heb dus helemaal geen idee waarom die brave sok van een Dixie ineens bokt... Ik kom niet verder dan: "nu even absoluut geen zin" maar da's eigenlijk niks voor hem, hij is altijd zo superbraaf...

Suggesties???

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 januari 2008, 14:12:


Dat had ik dus geprobeerd. Met mij en westernzadel bokt hij niet, met mij en voltigeersingel wel, met kindertjes en voltigeersingel niet. En mijn benen zijn korter dan die van mijn oudste die er met kleine broer voorop ook op zat en ik klemde niet met mijn benen.
Enige verschil is dat ik 10 kg zwaarder ben en dus misschien dat hij mijn zitbeenknobbels meer voelt?

Het andere wat ik kan bedenken is misschien wat heel erg vergezocht: dat hij durft te laten merken dat hij geen zin had nu hij eindelijk naar mij toe meer open wordt en met anderen er op nog vooral braaf is, denken jullie dat dit kan?
Dan is het wel heel erg dat ik zo aangedrongen heb...
Ik heb hem nadien wel verteld dat hij, als mijn schouder verder geneest zoals het nu bezig is (en ik dus veeeel mest ga kunnen opscheppen), mag blijven .

Nadien liep hij mij overal achterna, terwijl hij meestal gewoon blijft staan waar je hem laat staan. Toch leiderschap getest??? En dan nu pas, na bijna 9 maand bij ons? (ook al is hij lang ziek geweest)

Ik blijf dit paard moeilijk vinden om te snappen, de bijna vanzelfsprekendheid die ik meestal met de anderen heb is er niet. Misschien moet ik dit wel leren van hem .

Anita Cats schreef op dinsdag 22 januari 2008, 16:23:


Anita, hij galopeert aan vanuit stap of stilstand, vroeger deed hij dat gewoon. Nu is hij inderdaad lang ziek geweest en heb ik hem heel erg lang ontzien. Sinds ongeveer een maand of anderhalve maand is hij terug aan het werk, maar heel voorzichtig aan.
Kindertjes er op, kort rijden, niet te veel vragen, zelf laten aangeven wat kan.

Maar hij kan nu een buitenrit van 2 uur aan, met galop voluit op harde grond, dus ik vond dat hij niet onozel moest doen en gewoon galoperen.
Waarschijnlijk toch geen zin en uittesten.
Daarnet opnieuw wat grondwerk, en hij alweer lui en sukkeldrafje. Toen hij echt voorwaarts moest, gooide hij uit naar me, stopte en keerde zijn kont naar me, oren plat naar achter. Zo!!!
Ben heel eventjes echt heel kwaad geworden, en toen kon hij plots wel mooi draven en netjes galoperen En briesen, likken en kauwen en al.
Mijn dochter die mee was zei dat hij gewoon met mijn voeten speelt en dat ik strenger moest zijn.

Tja, elke keer als hij niet voorwaarts is vrees ik voor een nieuwe hoefzweer en doe ik kalmer aan. Na vijf maand de ene zweer na de anderen en na hoefbevangen te zijn ben ik misschien wat overbezorgd geworden.
Stel je voor dat ik doorzet en hij toch pijn heeft...
Bij de anderen zie ik het verschil, ik kan hem nog altijd niet goed lezen.
Ik probeer hem voorwaarts te maken met clickertraining, maar eens op zijn rug ging tot nu toe de mentale knop om en wilde hij zelfs geen worteltje meer. Dus al bij al is het bokken toch misschien een signaal dat hij zichzelf wordt, hoop alleen dat er een beetje een leuk paard in verborgen zit...
Morgen terug zadel er op en eens zien wat er gebeurt .
En donderdag buitenritje met Piablo er bij, als ze elkaar wat wederzijds beinvloeden zou het gemiddelde tempo wel eens normaal kunnen uitvallen .

Helemaal gelijk, iemand die opgeeft geraakt zo ver niet.
Alleen proef ik ergens de mening dat je dan maar beter niet moet opgeven (kan me vergissen) en daar reageer ik op.
Linda's grens zal inderdaad verder liggen, maar daarom hoeft dat niet voor iedereen zo te zijn.
Overigens ga ik niet om boodschappen met een auto waar iets mis mee is .

Piet schreef op dinsdag 22 januari 2008, 19:41:


Waar heb ik onlangs iets over thermografie gelezen? Was dat niet hier, ivm mervrouw Nezvorova of hoe heet ze? En was de uitslag ook niet sterk afhankelijk van waar je stond tov het paard?
Maar het lijkt me inderdaad een boeiend iets om te onderzoeken en vermoedens mee te kunnen bevestigen of bij problemen in een bepaalde richting te kunnen denken.
Eens kijken wat Dix morgen wil, ik houd dit zeker in gedachten, Piet!

Inge Teblick schreef op woensdag 23 januari 2008, 12:01:


Zou je zo kunnen zien of iemand links- of rechtshandig is? En bij een paard dus links/rechts gebogen?

Dixie was vandaag met rijden overigens superbraaf . Beetje overbezorgde baasje syndroom dus waarschijnlijk...

Kynshiri schreef op donderdag 24 januari 2008, 13:00:


Hier een ander probleem...
Iedereen is gechipped en heb ik ook het chipnummer van, maar van 2 paarden zijn de papieren Nederlands, staan niet op de naam van de eigenaar van wie ik ze gekocht heb en na herhaald schrijven krijg ik geen reactie van hun fokkers. Eenjte vroeg een ondertekende verklaring dat ik haar neit aansprakelijk stelde voor eventuele kosten die er uit zouden voortvloeien ed, heb ik netjes 2 maal opgestuurd, maar nadien niks meer gehoord. Stamboek stuurt gewoon telkens de boel terug want er moet een verklaring bij van de laatst geregistreerde eigenaar, en die heb ik niet en krijg ik ook niet vast .

Iemand een idee? Laten registreren enkel op chip zonder stamboon, gewoon een heel nieuw paspoort aanvragen of zo?
Ze zijn dus gechipped, maar staan niet op mijn naam.