Herman schreef op maandag 24 december 2007, 0:20:


Kleine update aangaande de evolutie met Iman

Chris - stoere bonk als ie is - heeft zélf ook al met zijn eigen paardje gewandeld, ondanks zijn kapotte knie. 2 mankepoten hebben meer steun dan 1, heeft hij gedacht.

Vorige week hebben we samen en wandelingetje gemaakt.
Chris was eerst op de pensionstalling, en had zijn paard Iman al helemaal klaar.
Het viel me op dat Iman geen stalhalster aan had. Chris had hem zijn nieuwe touwhalster omgedaan.
Enkele weken geleden nog had ik hem erom gevraagd (ik wist dat hij een nieuw touwhalster had gekregen met zijn verjaardag - een paar maanden eerder). Chris had er toen nog een beetje lacherig nonchalant over gedaan. Ik had hem uitgelegd hoe dit touwhalster zoveel méér effect heeft bij het aan de hand leiden van zijn paard, zéker nu hij toch als "halve kreupele" naast zijn paard, het beestje onder controle moest zien te houden.
Ik sprak hem erover aan. Blijkt dat hij mijn argumentatie van het touwhalster toch eens zélf was gaan uitproberen (als niemand het zag). En het had gewerkt! Iman was met een minimale druk van het leidtouw perfect aan de hand te houden.
Wééral een stapje NH/PN vooruit voor Chris.

Gisteravond heb ik Iman opnieuw gereden - uiteraard bitloos, zonder zweep of sporen.
Ik heb mij beperkt tot stap en draf. Linksvoor loop hij nog niet helemaal zuiver, maar het lijkt eerder een beetje stijfheid. Echt mank lopen was er niet meer bij.

Ik wist dat de voormalige sringinstructeur van Chris op de pensionstalling zou zijn voor lessen. Sympathieke knul, maar óóóó zo conservatief én LRV. Dirk, een andere "kritische" vriend van ons (recreatieruiter) stond er samen met de springinstructeur op te kijken. In de piste reed er ook nog een 13 jarig meisje op haar merrietje. Haar paardje wilde niet vooruit. Geen wonder, zijzelf was méér aan't gapen naar Iman en mij omdat ze niet kon geloven dat er geen bit in de mond van het paard stak. Nóóit gezien ...... Oe doede dà ???

En Iman, hij had wel wat tijd nodig. Hij ging voortdurend het bit opzoeken dat er niet was. Daardoor was hij aanvankelijk moeilijk te sturen. Maar het lukte, zelfs een beetje aan de teugels.
Plots schrok Iman (van een blauwe ping-pongtafel in de cantine). Hij sprong meteen opzij, keerde zich 90° om en vertrok in rengalop, weg van dat enge ding.
Een simpele zachte "how" was mijn antwoord, gekoppeld aan een diepe zit en een lichte halve ophouding van de teugels - benen vooruit. Iman stond prompt stil. Beloning.
Ik heb hem nog enkele keren (zowel links als rechts) langs het enge venster geleid - telkens stelling nemend zodat hij goed het schrikbeeld kon zien. Daarna in draf erlangs. Wég probleem.

Daarna een leuk praatje gemaakt met de Dirk en de springinstructeur, maar géén letter over hun lippen over het bitloze hoofdstel. Ik zag ze wél voortdurend kijken, maar wisten blijkbaar niks zinnigs te zeggen.

De Big Boss van de pensionstal sprak me echter wél aan in de wandelgangen. Hij was oprecht geïnteresseerd over de werking en gebruik van bitloze hoofstellen.

Zitten er in het hol van de leeuw dan toch alleen maar doetjes?

Donderdag ga ik opnieuw rijden. Misschien kan ik dan ook al een bitloos galopje vragen aan Iman. I will let you know ...

Christel Provaas schreef op dinsdag 8 januari 2008, 8:22:


Er zijn 2 soorten hengstenketting.
De meest gekende is een ketting aan het eind van een leidtouw. De ketting wordt meestal over de neus gelegd en vastgemaakt met een musceton aan de zijkant van het halster. Gaat het paard er vandoor, dan wordt de ketting over de neus aangetrokken.

De hengstenketting waarover ik het heb, wordt gebruikt in combinatie met een pessoabit of een dressuurstang. Hierbij wordt aan de onderste ringen een ketting gehangen (redelijk losjes). Maar wanneer aan de teugels wordt getrokken - voor bvb een noodstop - dan werkt de ketting als een hefboom.
Gegarandeerd dat je daar elke hitsige hengst mee op z'n achterwerk zet. Vandaar de naam "hengstenketting".

Herman

Esther schreef op dinsdag 8 januari 2008, 16:16:


Verdorie Esther, héél veel sterkte !

Herman

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 8 januari 2008, 17:59:


Ha die schalkse Eddy.

Ok, ik speel in dit betoog de advokaat van de duivel, de beschermheilige van de aanbitters, woordvoerder van de LRV en het FEI, spreekbuis van alle stilzwijgende na-kakelaars, vertegenwoordiger van de zelfhulpgroep ter behoud van de klassieke ijzerwinkels ...

Here we go:

1. - Het bit geeft veiligheid aan ruiter en steun aan het paard;
2. - Met bitloze hoofdstellen kan je de neus van het paard breken;
3. - Het paard is méér in verwarring zónder bit dan mét;
4. - De uitgevoerde testen over de werking van de verschillende bitloze systemen worden door NH-ers zélf in twijfel getrokken;
5. - Zelfs PN-ers grijpen terug naar het bit wanneer ze specifieke "problemen" met hun paard willen opgelost zien;
6. - Het bit dient NIET als rem op het paard, maar voor verfijnd contact én communicatie;
7. - Je doet een paard geen pijn mét een bit. Het is geen watje. De pijnervaring ligt bij een paard wel anders dan bij de mens. Mijn paard ZOEKT het bit zelfs op, zo fijn vind ie het om lekker op te sabbelen;
8. - FEI is een internationale groep, opgericht in 1921 en erkend door het IOC. Dit zijn beslist géén idioten. Als zij in hun wedstrijdreglementen het bit verplichten, is daar gehaaid grondig over nagedacht;
9. - PN is een NE/BE - clubje dat nog maar enkele jaartje bestaat, en nu al niet (meer) in staat blijkt onderling een duidelijk standpunt - laat staan een éénduidige visie - te formuleren over hun bitloze "wijsheden".
10. - Wat blijft er dan nog over van de bitloze geloofwaardigheid ? Waarom dus het bit? ... Daarom ...

En nu breekt de hel los ...

stumperd schreef op dinsdag 8 januari 2008, 19:51:


Bij mij ook al !!!
Ther's something very strange...
Ikke reageer ook op Eddy, en kom in de topic "vraag aan" terecht.

Tedjun tedju !!!

Herman

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 8 januari 2008, 17:59:


Ha die schalkse Eddy.

Ok, ik zal in dit betoog de advokaat van de duivel spelen, de beschermheilige van de aanbitters, woordvoerder van de LRV en het FEI, spreekbuis van alle stilzwijgende na-kakelaars, vertegenwoordiger van de zelfhulpgroep ter behoud van de klassieke jizerwinkels ...

Here we go:

1. - Het bit geeft veiligheid aan ruiter en steun aan het paard;
2. - Met bitloze hoofdstellen kan je de neus van het paard breken;
3. - Het paard is méér in verwarring zónder bit dan mét;
4. - De uitgevoerde testen over de werking van de verschillende bitloze systemen worden door NH-ers zélf in twijfel getrokken;
5. - Zelfs PN-ers grijpen terug naar het bit wanneer ze specifieke "problemen" met hun paard willen opgelost zien;
6. - Het bit dient NIET als rem op het paard, maar voor verfijnd contact én communicatie;
7. - Je doet een paard geen pijn mét een bit. Het is geen watje. De pijnervaring ligt bij een paard wel anders dan bij de mens. Mijn paard ZOEKT het bit zelfs op, zo fijn vind ie het om lekker opte sabbelen;
8. - FEI is een internationale groep, opgericht in 1921 en erkend door het IOC. Dit zijn beslist géén idioten. Als zij in hun wedstrijdreglementen het bit verplichten, is daar gehaaid grondig over nagedacht.
9. - PN is een NE/BE - clubje dat nog maar enkele jaartje bestaat, en nu al niet (meer) in staat blijkt onderling een duidelijk standpunt - laat staan een éénduidige visie - te formuleren over hun bitloze "wijsheden".
10. - Wat blijft er dan nog over van de bitloze geloofwaardigheid ?

En nu breekt de hel los ...

Aafke schreef op dinsdag 8 januari 2008, 23:34:


Een paard - of welk levend wezen ook - is nooit iemands bezit.
Maar als je het eenmaal in je eigen leven hebt opgenomen, ben je er ook onvoorwaardelijk verantwoordelijk voor.
Een kind van 16 blijft nog steeds een kind. Het mag-kan-moet een eigen mening kunnen hebben, maar heeft misschien nog niet die verantwoordelijkheidszin. Het is ook nog maar een kind.
Jolien, mijn dochter van 15, is ook enorm aan't puberen. We kunnen discussies voeren over van alles en nog wat. Maar over het leven zélf - in casu onze omgang met Veldre - daar wordt gewoon niet over gediscussieerd. It's my way, or no way.
Alles draait om respect. Heeft Jolien niet het respect voor het paard (om het even wélk paard), dan zou ze gewoon niet meer in de buurt van Veldre mogen komen.

Ze heeft dat geleerd bij Papillon, ons vorig paard. Toen die ziek was, moest er elke dag mee gestapt worden. Aanvankelijk aan de hand en daarna mocht het onder het zadel.
Jolien ging graag mee. Ze was gék op Papillon. Maar het beestje verzorgen voor en na zijn stapje was er vaak te veel aan. Dat duurde zo al enkele maanden. Op zekere dag haalde Jolien Papillon uit zijn stal, bracht hem naar de poetsplaats voor verzorging en ging dan met vriendinnetjes lekker staan kletsen tot papaatje (ikke dus) het beestje verzorgd had.
Ze heeft die dag niet aan de hand, en niet onder het zadel met Papillon mogen stappen.
Slechts één argument voor haar: "Geen respect voor het paard, geen respect voor de ruiter".
Al was ze toen nog maar 14, Jolien heeft het toch verdomd goed begrepen.

Mijn verhaal over het paard van mijn beste vriend Chris gaat over hetzelfde. Mét bit zou ik Iman weigeren te rijden, terwijl Chris altijd met dressuurstang gereden heeft.

Misschien een manier om je dochter bij verstand te brengen:
Film haar volgende les, en neem close-ups van het paardenhoofd (om HAAR inwerking van het bit aan te tonen), focus op de benen (om dochter's irritante prikken van de sporen te bewijzen), zoom in op de handen en de zweep (om kindlief duidelijk te maken dat ze eigenlijk niet kan rijden met losse pollekes).
Geen discussies ... gewoon feiten.

Isabel van der Made schreef op woensdag 9 januari 2008, 19:29:


Op deze eigenste website staat een mooie beschrijving over wijken voor druk.
Puntje 5 is misschien een nuttige tip.

Herman

Peter Donck schreef op donderdag 10 januari 2008, 8:49:


Het manifesteert zich voornamelijk in stap (maar kan soms ook zichtbaar zijn in draf - in galop heb ik het nog nooit gezien). Wanneer het paard actief voorwaarts gereden wordt, zie je er vaak niets meer van.
Je kan met zulk paard perfect hoge dressuur rijden, maar het is vaak moeilijk op wedstrijden. Ik heb meermaals gezien dat een paard met hanetred tijdens de proef gediskwalificeerd werd omdat de jury van mening was dat het paard kreupel was of mank liep, precies omdat hij maar af en toe het been trekt.

Papillon trok zijn been soms ook op als hij stil stond, om het dan met een smak terug neer te zetten. De enige die er last van had was de hoefsmid, en in begin ikzelf ook bij het uitkrabben van de hoeven. Maar op de duur herken je deze "zenuwtrek" en is het niet zo moeilijk om de ongecontroleerde bewegingen in te schatten en op te vangen.

Herman

Vandaag moest Chris op controle met zijn knie.
Gelukkig, hij moet niet geopereerd worden. De revalidatie zal alsnog vele maanden duren, maar langzaam bewegen is de boodschap.

Chris is vanavond naar zijn paard gegaan. Toevallig belde ik hem vanuit mijn auto, op het ogenblik dat hij op de pensionstalling arriveerde. Plots vroeg hij of het wel aangewezen was om even bitloos te rijden.
Ik veroorzaakte zowaar bijna een verkeersongeval. Chris paardrijden? In zijn situatie? Met een kapotte knie? En bitloos?
Ik ben als de bliksem naar de pensionstalling doorgereden.
En ja hoor, Chris was al volop bezig Iman op te zadelen. Het bitloze hoofdstel hing al klaar, samen met zijn gewoon hoofdstel mét dressuurstang.
Hij vroeg me opnieuw of het in zijn toestand wel verantwoord was.
Ik antwoorde dat - als hij maar 1 seconde zou twijfelen - er een goede tussenstap was. Ik stelde voor om het touwhalster aan te houden met daarover het bitloos hoofdstel. Aan het touwhalster zou dan een leidtouw kunnen bevestigd worden waarmee we de eerste stappen zouden kunnen zetten. Maar Chris bleek plots overtuigd, het touwhalster was niet nodig.
We hebben samen Iman verder opgezadeld, het hoofdstel aangepast, en Chris is opgestapt: zónder bit, zónder zweep én zónder sporen.
Hij heeft een half uurtje gereden. Eerst stap & stop. Daarna een drafje geprobeerd, en terug in stap - en stop. Dan heeft Chris een galop gevraagd. Iman ging echt lekker rustig in galop. Een beetje verruimen op de lange zijde, terugnemen in de bochten en de korte zijde. Weer in stap, en stop. Dan vroeg hij een back-up (Chris had mij dit de vorige keer zien doen). Iman ging heel netjes een pasje achterwaarts.
Op het einde liep Iman toch weer een beetje onregelmatig, en is Chris meteen afgestapt.

Op mijn vraag hoe het voor hem aanvoelde was Chris zijn antwoord dat Iman véél vlotter en spontaner in galop sprong dan toe hij mét bit onder het zadel was. Maar om nu bitloos al meteen en bosrit te maken ... dàt is nog net iets te veel gevraagd.
Maar Chris kennende ben ik daar nogal gerust in. Hij heeft nog minstens 3 maanden revalidatie voor de boeg. Tegen dàn is hij zo vertrouwd met het bitloos rijden, dat ie daar niet meer over inzit
Iman liep ontspannen, maar niet verzameld. Dit kan ook moeilijk, aangezien Chris z'n knie helemaal ingespalkt zit. Hij is dus niet in staat fijne hulpen te geven.

Nadien hebben we samen nog een goed glas gedronken.

Eens PN, altijd PN ... Big friends, forever !!!

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 9:01:


Dat valt me ook op Patricia.
Maar toch vind ik dit al een héél mooie presentatie: géén bit, sporen, hoefijzers.
Alleen jammer dat er nog een Whip! aan te pas moet komen.
Verder lijkt hij wel een beetje als de "oudere broer" van Alexander Nevzorov.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 9:19:


Op deze link vind je alles over zijn filosofie.
http://www.soy-libertad.com/accueil.htm
Het lijkt mij dat het een Belg is. Misschien eens beter uitvlooien en indien zo, er eens en afspraak mee maken en gaan kijken. Lijkt me wel wat.

Herman

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 12 januari 2008, 10:21:


Allen daarheen?
Enneuh Eddy, kunde gij een afspraakske maken? Ikke versta wel frans, maar spreek het nie goe.
Ge weet wel, Frans kent mij, maar ik ken frans nie.

Herman

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 12 januari 2008, 11:43:


DVD's van Nevzorov zijn te bestellen in België bij http://www.equihof.be doorklikken naar de Webshop en dan in de rubriek Literatuur - DVD
Deze winkel is in Riemst, vlakbij Spirithorses.

Herman

Eva Saegerman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 11:34:

Iman trok terug een beetje als hij het links-voor voetje nerrzette.
Een beetje manken, dus. Maar hij is begin deze week ook weer opnieuw beslagen. Helaas, het zal een werkje van véél langere adem zijn om Chris te overtuigen Iman ijzervrij te zetten. En eerlijk gezecht, ik denk niet dat hij dat met Iman aandurft. want Chris beseft stilaan wél dat het niet alleen de ijzers zijn, maar ook de stal, de voeding, het sociale contact, ... en da's nu eenmaal niet van zelfsprekend om hiervan los te komen.
In zijn hoofd is Chris al véél verder, maar het zal - denk ik - het geluk van zijn volgend paardje zijn.
Ik blijf wel proberen.
Ik zal ze heb geven (allé als zijn vrouw het niet ziet hé). Die wist trouwens niet dat Chris even ging rijden - en dan nog bitloos. HAHAHA