Hallo allemaal,

Mijn paard heeft sinds een paar maanden een blessure aan de aanhechting van de diepe buigpees van het achterbeen. Ze daarnaheeft 3 maanden op advies van de DA buiten gelopen in een hele kleine wei waar ze niet kon gaan rennen. Daarna vond de staleigenaar dat ze op stal moest omdat het gras op was en het modderig werd op zo'n klein stukje land terwijl ik haar buiten wilde houden. Eenmaal op stal maakte ze ontzettend druk en bleef ze aan een stuk door rondjes draaien in de stal, weven, enz. Na een paar dagen heb ik haar eruit gehaald en in een grotere wei gezet, weer hardstikke kreupel natuurlijk door al dat gedraai op stal. We zijn toen voor controle teruggegaan naar de kliniek en de DA constateerde geen verbetering. Opties: Euthanaseren, slachten of voor altijd in de wei laten lopen. Nu vraag ik me af of er iemand is die hetzelfde probleem heeft gehad of weet wat ik kan doen om het paard toch nog een leuk leven te geven, want ik kan moeilijk geloven dat dit nooit meer verbeterd.

Groetjes

Piet schreef op zaterdag 30 december 2006, 12:16:


In Lienden hebben ze een scintigrafie gemaakt en daaruit kwam een ontsteking/scheur bij de aanhechting van de diepe buigpees. Uit verdovingsproeven bleek dat de pijn al in het bot zat omdat het met de verdoving geen verschil gaf. De echo gaf aan dat er littekenweefsel in de pees zat. Anderhalf jaar geleden heeft ze een keer een rare draai gemaakt {toen had ze nog hoefijzers) en was toen ook erg kreupel. Na een paar maanden rust en stappen kwam dat weer goed. Toch liep ze af en toe wel weer wat onregelmatig maar dat verdween ook steeds weer. Een paar maanden geleden heb ik een lange rit gemaakt en liep ze tijdens de rit ineens erg kreupel. Dat was de laatste rit. Ik vermoed dat ik anderhalf jaar geleden niet genoeg tijd heb gegeven om te laten hetstellen. Sinds een jaar wordt het paard natuurlijk bekapt. Ze heeft lage hielen en dat moest van de DA vooral zo blijven. Eerst wilde hij een balkijzer onderleggen maar dat vond ik natuurlijk geen optie.
Nu ze weer in de wei loopt heeft ze er zeker plezier in en ze vindt het leuk om mee te wandelen. Het is geen paard voor op stal (wie wel)
Mijn beslissing is dat dit paard nooit weg hoeft alleen vanwege dit probleem.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 31 december 2006, 0:00:


Een paddock is voor mijn paard geen optie, daar wordt ze nerveus van, gaat heen en weer lopen en graven enz. Voor mijn paard is een iets grotere wei met daarin een soortgenoot het beste. Jammer dat ik de pensionhouder nog wijs moet maken dat een paard 's winters ook goed buiten kan staan, hij vindt nl dat paarden nu zo ongeveer op stal horen.
Triest he.

Machteld

eddy DRUPPEL schreef op zondag 31 december 2006, 10:59:


Je hebt gelijk, dat heeft ook geen zin. Ik word zo moe van iedere keer al dat commentaar op geen dekens, geen ijzers, niet op stal enz. We zijn op zoek naar wat anders.

Wie heeft hier ervaring mee:

Mijn paard heeft tot aan 31 december buiten gestaan en moest daarna van de stalhouder naar binnen. Ze komt de hele dag niet buiten, ook niet in de bak vanwege het mulle zand en de peesblessure. Nu vind ik dit geen leven voor een paard dus heb ik een nieuwe plek gevonden voor waar ze dag en nacht naar buiten kan, maar wel een grote schuilstal heeft. Het probleem is dat ze dus nu in een warme stal staat en daar eind van de maand naar buiten gaat. ze heeft wel een hele dikke vacht maar ik weet niet of die overschakeling te groot is.

Mijn paard heeft ook een erge vorm van mok gehad en daardoor dikke benen en liep zelf niet goed meer. Ik had van alles geprobeerd om eraf te komen maar niets hielp. Totdat de dierenarts Vetaderm voorschreef. Ik moest alle korsten eraf halen met betadine schampoo en daarna Vetaderm erop smeren. Het was een kuur van twee weken en daarna was het over! Ter voorkoming van nieuwe mok smeerde ik er zinkzalf op. Het is nooit meer terug gekomen. Volgens mij kun je het beter in een keer goed aanpakken dan dat je ermee door blijft sukkelen.
eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 januari 2007, 23:27:

Elzaliene Proost schreef op maandag 22 januari 2007, 13:00:


Mijn paard gaat samen met een ander paard uit dezelfde stal verhuizen. Ze hebben daar de mogelijkheid om een aantal dagen met z'n tweeen in een schuilstal te staan, er zijn nl twee schuilstallen. Ze hoeven dus niet opgejaagd te worden uit de schuilstal. Het vriest nu wel maar ik denk dat als ze niet in de wind en de nattigheid staan en voldoende ruwvoer krijgen dat ze het wel redden, ze hebben een enorme vacht.

De overgang van stal naar buiten is perfect gegaan ondanks de vorst en de regen. De paarden zijn sinds donderdagochtend buiten zonder deken en ze maken het uitstekend!

groetjes Machteld
Nick Altena schreef op maandag 22 januari 2007, 19:40:

Nick Altena schreef op zaterdag 27 januari 2007, 21:24:


Sorry maar we hebben vorst en regen gehad en zo te zien voelen ze zich prettig. Een deken komt er sowieso niet meer op, ze kunnen naar binne als ze dat willen. Tuurlijk blijven we opletten maar ze zullen het niet ineens na een paar dagen pas koud krijgen.

Maar kijk ook effe naar wat er in ons land gebeurt, hier worden ook veel dieren op gruwelijke wijze geslacht en dit wordt gewoon door iedereen opgegeten!

Machteld
eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 16 februari 2007, 9:27:

Afgelopen zomer heeft mijn paard een flinke blessure opgelopen. Uit vele onderzoeken bleek ze een blessure aan de diepe buigpees van het achterbeen te hebben. Als je 5 gradaties van kreupelheid hebt zat ze tussen de 4 en 5. Bij de verdovingsproeven bleek ze zelfs nog pijn te hebben. Opties van de dierenarts in Lienden waren er eigenlijk niet, dit zou niet meer goedkomen en ze zou niet pijnloos kunnen draven/ gallopperen. Euthanaseren of als grasmaaier houden waren zijn opties en er waren geen behandelingen die baat zouden kunnen hebben. Ik kreeg een zooi pijnstillers mee naar huis voor als ik eventueel toch een keer een ritje wilde maken. Dan zou ik 3 dagen van tevoren met die pijnstillers moeten beginnen en zou dan een ritje kunnen maken. Ik heb op mijn werk aan een arts gevraagd of hij het medicijn, phenylbutazon, kende, en wat bleek, hij zij dat dit middel voor mensen eigenlijk niet meer wordt gebruikt i.v.m. de ernsige bijwerkingen! Lekker, heb het dus terug gestuurd naar de kliniek en was toch al niet van plan om op een kreupel paard te gaan rijden.
Op mijn vorige stal vond de eigenaar dat mijn paard lekker op stal moest staan. Mijn paard was daarin natuurlijk doodongelukkig en begon als een gek te weven. Na eindeloze discussies met die eigenaar over wel/niet op stal ben ik naar een ander onderkomen gaan zoeken. Nu loopt ze al een tijd 24 uur per dag buiten met 9 andere paarden en heeft alle ruimte. Al gauw was er niet meer aan het paard te zien dat ze ooit kreupel was geweest. Ik belde de dierenarts op om te vertellen hoe ze draaft en galloppeert door de wei zonder problemen. Dit had hij natuurlijk niet verwacht. Mocht weer rustig wat gaan doen. Ben rustig begonnen met wandelingetjes te maken met het paard. Af en toe een stukje aan de hand draven. Nu maak ik 2-3 keer in de week een ritje buiten, met af en toe een stukje draf. Het gaat goed en ik kan aan het paard merken dat ze blij is als ze weer mee naar buiten mag voor een ritje.

Ik blijf me wel afvragen of het verstandig is om rustig weer te gaan rijden. En hoe bouw je nou een conditie op zonder weer teveel te vragen?

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 11:47:


Voordat mijn paard naar het nieuwe adres is verhuisd stond ze ook op stal. Ze had iedere dag dikke stalbenen en zodra ik met haar een wandeling ging maken ontplofte ze. Ze kon overdag ook niet in de bak rondlopen omdat dat mul zand is. Ik denk dat deze leefomstandigheden er voor zorgen dat het niet geneest. Nu ze is verhuisd heeft ze alle omstandigheden mee: hele dag in beweging (ze rent ook af en toe lekker door de wei, volgens mij weet ze wel wat ze doet hoor), geen stress, goede ondergrond om op te lopen, en als ik ga rijden zijn er harde bermen en wegen. Ze wordt natuurlijk bekapt. Ik denk dat ijzers in geval van een peesblessure zowieso niet goed zijn. En voor de bak ben ik erg huiverig, mijn paard geeft zelf aan dat ze daar niet graag in loopt. Draven op het harde zou ik met ijzers niet doen, denk ook aan het doorglijden van ijzers op het asfalt, lijkt me niet goed voor de pees. Succes met je paard!

Margot van Lare schreef op donderdag 17 mei 2007, 13:46:


Mijn paard heeft ook een ernstige blessure aan de diepe buigpees gehad. Volgens de dierenarts die een scintigrafie had gemaakt zou dit niet meer genezen. Lazertherapie en shockwavetherapie werd afgeraden want dat zou nauwelijks verbetering geven.
Ik heb het paard toen verhuisd naar een wei waar ze met een hele groep dag en nacht buiten staat en dus de hele dag kan lopen. Ben veel gaan stappen op de harde weg. Uiteraard wordt ze natuurlijk bekapt.
Nu ben ik alweer een tijdje aan het rijden en het gaat weer helemaal goed. Ik maak hoofzakelijk nuitenritten en ik vermijd mul zand.
Er is dus zeker een kans dat de blessure geneest, en niet opgeven als de dierenarts euthanasie adviseert!

Hallo,
Mijn schoonzusje heeft een pony van 3 jaar die zo nu en dan last heeft van een patella fixatie. Nu wilde ze de hoefstand wat veranderen door de binnenkant van de hoefwand wat verder in te korten dan aan de buitenkant. De hoef komt dus iets meer nar binnen te staan. Mijn vraag is of het verstandig is om dit te doen.

Machteld

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 9 november 2007, 17:38:


Bedankt, dan gaan we dit proberen.

Groetjes Machteld