Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Ik kan met je meevoelen. Dit is een enorme geworstel (met jezelf). Ik heb het idee dat je frustratie vooral komt door de norm die anderen jou opleggen. Ik zou zeggen stel je een doel voor ogen, accepteer dat het paard is zo als ie is (ach ja en wat anderen daarvan vinden...) en ga met kleine stapjes aan de slag. Mijn ervaring is dat het commentaar van anderen meer het plezier in het rijden kan verzieken dan het paard zelf. Het is jouw paard en als je haar positief bekijkt, de lat niet zo hoog legt (op de hoogte die anderen willen) en vanaf nu in haar wilt investeren, krijg je er iets onbetaalbaars voor terug.
Hoewel ik lang rijd, ben ik niet het typ waar paarden zich zonder slag of stoot aan over geven. Tranen van frustratie en teleurstelling zijn mij dan ook niet onbekend. Termen die anderen gebruiken in de vorm van 'winnen' en 'aanpakken' zijn aan mij niet besteed, bij mij werkt vooral investeren en vertrouwen (en afentoe word ik uitgedaagt
Kop op, en bekommer je om de paardeziel. Ze is niet happy, maar echt niet om jou te pesten. Lekker wandelen/spelen (als niemand kijkt?) en wie weet wordt het je beste vriendin!
groetjes

Ik sluit me helemaal bij het weideverhaal aan.
Ik vind dat rijles in het begin storend kan zijn, omdat je luistert naar de instructies en niet naar je paard. Qua rijles kan ik je aanraden om een paar keer op een ander ervaren paard te lessen of laat een rustig iemand(geen wedstrijdruiter naar mijn mening) eens op jouw paard lessen en vertellen wat hij/zij voelt bij jouw paard. Het helpt om je eigen paard van een afstand in de les te zien qua lichaamstaal. Als je het geduld kan opbrengen om de eerste vooruitgang in het kunnen borstelen te zien of 2 hoeven krabben, zonder dat je tenen blauw zijn, win je veel meer dan een links/rechts even soepel paard.

Grappig dat je over hygleakemie begint. Ik ben daar ook ooit positief op getest (16 jaar geleden) en ik vergelijk het met insulineresistentie. Vooral omdat het beiden wordt veroorzaakt door ons 'welvaartseten'. Hopelijk krijgt insulineresistentie meer erkenning dan hypogleakemie.

Excuses voor de schrijffouten

Ik zou het gewoon doen, een eventuele snotneus weegt niet op tegen buiten zijn. Tot je een definitieve beslissing hebt genomen in ieder geval al stoppen met de deken.

Spirithorses schreef op maandag 16 oktober 2006, 18:28:


Ja dit is echt zo! Een fox hier uit de buurt heeft het bijna niet kunnen navertellen. Het schijnt dat een 'lik' wormkuur al dodelijk kan zijn voor een klein hondje door het korte darmkanaal(vleeseter) in vergelijking tot het darmkanaal van een paard.

Sinds een paar maanden hebben wij een haflinger in onze kudde met wisselende buien. Dit houdt in dat je de ene keer heerlijk relaxed kan rijden en de volgende keer wordt gelanceerd met soms valpartijen. Geen gebits of rugklachten het is net de pet die hij op heeft. Als je 1-2 dagen niet heb gereden is het helemaal feest. De ene keer luisteren de andere keer overduidelijk niet willen, ook bij het grondwerk. Het is een streberig beestje en zn inzet bij o.a. springen is ongelooflijk, blijkbaar kunnen wij hem niet voldoende geven en wij raken behoorlijk haflinger-moe/bang. Het is de 1e pony die we om zo'n reden weg moeten doen en eigenlijk kunnen we er ook geen passende koper voor bedenken.
Aangezien deze pony niets voor ons is moet hij wel weg, iemand nog ideeen voor de tijd dat hij bij ons is of theorieen over zijn gedrag?
De haf is pas op 7-jarige leeftijd geruind (afgelopen zomer) zou dat er mee te maken kunnen hebben?
Groetjes

Anita schreef op zondag 22 oktober 2006, 20:13:

De 'feestsmiley' achter feest is in dit geval zeer ongepast

marielle schreef op zondag 22 oktober 2006, 20:40:


Rodeo was ook een betere omschrijving geweest!

rodeo
rodeo

Kijk geen smiley!

Coralie van W schreef op zondag 22 oktober 2006, 21:12:


Bedankt voor je reactie!
De haf heeft 24 uur weidegang op een gemillimeterde weide en krijgt eens in de 2-3 dagen een handpalmpje musli. Laatste week door de verminderde groei van de wei afentoe een plukje grof hooi gekregen.
Ik zal voor de zekerheid stoppen met de muesli, maar in ruwvoer kan ik weinig veranderen hij is eerder te mager dan te dik.
Worden ze van te rijk voer alleen nerveus of ook dwars? Deze meneer staat er verder uiterst relaxed bij.
Uithollen voor het rijden wil iets helpen, maar is absoluut geen garantie.

of dorst?!
Enkele uren voor het rijden krijgen ze flink hooi, anders staan de pony's steeds te snacken in de berm.

Els Kleverlaan schreef op zondag 22 oktober 2006, 22:10:


Wel stoer zo'n fjordendame van 21!
Is haar gedrag er op gericht om jouw van haar rug af te krijgen?
Welke oorzaken zijn bij jou weleens door het hoofd gegaan of denk je dat het een kwestie van karakter is?

Karin schreef op maandag 23 oktober 2006, 10:01:


Bij honden geeuwen of uitschudden(afschudden). Bij paarden weet ik het ook zo snel niet, behalve dat ze bij moeilijke vragen wel snel afgeleid zijn door iets kleins.

Eva Saegerman schreef op maandag 23 oktober 2006, 10:52:

Ik moet zeggen 'reed', want ik heb niemand die er nog op wil en een koper vinden is zo wel heel moeilijk.
Vanmorgen hebben we al zijn gedragingen in de wei en bij het grondwerk nog eens besproken en steeds komt weer naar boven dat hij zn vrijheid niet graag inlevert. Dit signaal geeft hij ons steeds weer, hoewel hij niet slaat of bijt. Wil je hem 'mee' hebben dan moet je met een uitdaging komen en laten zien dat je wat voorsteld en dat doen we niet.
Hij laat zich bijv. van top tot teen borstelen, maar los in de bak mag je alleen aan zn hoofd en schouder komen.
Dit wordt geen blijvertje helaas en ik hoop iemand voor hem te vinden die hem aanvoelt.

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 23 oktober 2006, 12:48:


Ik ben erg nieuwsgierig naar je aanpak en zou daar graag meer over willen weten/zien. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik van gedachten verander over mn haf, maar hij is nog niet weg en wie weet wat ik van hem kan leren. Door alle gesprekken van de afgelopen dagen ben ik er van overtuigd geraakt dat, zoals Pien ook schrijft, het inderdaad de kracht van de combinatie is. Voor mn gevoel is hij door mn vingers geglipt en heb ik hem niet 'geraakt'.