Hoi,
Wie herkent dit probleem ?!Sinds ik 11 maand geleden een nieuw paadje gekocht(Friese ruin van 4 jaar)heb ik enorme angst gekregen om te rijden.Voor dit paardje heb ik 5 jaar een Andalusische ruin gehad die ik op 26 jarige leeftijd na een beenbreuk moest laten inslapen.Ik herinner me heel goed dat ik het 1 ste jaar ook erg bang was om er mee te rijden maar dat gevoel verdween naarmate ik hem beter leerde kennen.
Mijn angst (had ik vroeger helemaal niet!)is gekomen toen ik op volwassen leeftijd voor de 1 ste keer aan de longe zat,na een kwartier al moest galopperen en ik toen erg lelijk van dat paard ben gevallen met 2 verschoven wervels als gevolg.Omdat ik toen enorme angst had om te rijden(maar toch wilde doorzetten)heb ik enorm snel een eigen paard gekocht(mijn Andalusier Tibah).Op zeker moment kon ik echt genieten van het rijden met hem.Nu met mijn nieuwe paardje begint alles weer van voor af aan.Het lukt me niet om deftig te rijden met hem en ben op van de zenuwen als ik moet rijden.Deze verdwijnen slechts als ik er weer mag afstappen.Ik durf hem geen teugelvrijheid te geven(nochtans is hij voor zijn leeftijd erg braaf!).Ik heb nu 3 maand aan de longe gezeten(1Xper week) met hem maar de angst neemt enkel toe.Nochtans wil ik het paardrijden niet opgeven.Weet iemand hoe ik deze periode kan overbruggen,zodat ik snel weer kan genieten van het paardrijden???Fritske is een schat van een paard en hij verdient het echt om een goeie ruiter te hebben,want ik ben bang dat ik door mijn angst hem volledig ga verprutsen.

Bedankt

tibken

Esther schreef op maandag, 2 mei 2005, 14:38:
knipknip

Hoi Esther

Bedankt voor je reactie,

Fritske staat helaas niet bij mij thuis maar in de manege enkele minuutjes rijden van bij mij thuis.Het is echt een paardvriendelijke manege waar hun welzijn op de 1 ste plaats komt.Het nadeel is wel dat-telkens je ernaar toe gaat-je het gevoel/de vraag krijgt :"rij je vandaag met Fritske"waardoor je je een deel gedwongen voelt om te rijden of wanneer je hem dan gewoon gaat voor te verzorgen je het gevoel hebt alsof je je paard te kort gedaan hebt omdat je er net mee gereden hebt.

kathleen(tibken)

knipknip


Eerst en vooral bedankt voor de vele bemoedigende reacties die ik tot hiertoe kreeg.Ik krijg nu ergens het gevoel dat ik er niet alleen voor sta en dat ik niet de enige ben met angsten.

Wat het buiten wandelen betreft Marjolijn : Fritske is nog niet verkeersmak en de manege ligt langs een tamelijk drukke baan dus dat hou ik niet direct voor mogelijk.Had al gedacht om hem gewoon eens aan de hand mee te nemen maar in de manege raden ze dat af en zeggen dat het beter is dat hij de eerste keer met een andere ruiter met de andere paarden mee gaat.Dat Fritske zich dan meer op zijn gemak zou voelen.

kathleen

knipknip

Hoi Pien ,ik heb net een mail naar jou gestuurd.Hopelijk vind je dat niet erg.Maar dat was nog voor je antwoord hier...
Foto van Fritske is inderdaad in zijn stal genomen maar de paarden staan iedere dag van ' s morgens tot ' s avonds laat buiten en gaan gewoon binnen ' s nachts omdat dit gemakkelijker is om hen te voederen en om er enige controle ' s nachts op te hebben.

groetjes,kathleen

Nel Gommans schreef op vrijdag, 6 mei 2005, 21:01:


Ik ben ook benieuwd om meer over je les te horen.Wat was de reden dat je naar Pien toe bent gegaan?

kathleen