Verleden jaar in maart kreeg mijn 18 jaar oude volbloed merrie die ik enkel recreatief berijd en die altijd 'blootvoets' liep hoefproblemen, het begon met een heel lichte kreupelheid vooraan links, eerste veearts dacht aan een beginnende hoefzweer en zei me even af te wachten, zou wel ergens uitkomen, na een week geen hoefzweer te zien alleen de lichte kreupelheid verergerde, tweede meer in paarden gespecialiseerde veearts bijgeroepen dacht aan een ontsteking in de hoef ( geen hoefbevangendheid want hiervoor was ze niet dik genoeg zei hij ) en ze kreeg hiervoor een ontstekingsremmer, na 2 dagen zou het al veel beter moeten zijn ,dit gebeurde op een vrijdag en zondagochtend had ik een paard dat zijn stal niet meer uitkon en elke voet afwisselend op en neer zette: ze had duidelijk heel veel pijn, veearts gebeld die zei me: afwachten ,kom maandagochtend langs, tegen maandagochtend had ik een paard dat echter nog steeds verging van de pijn en heb ik bij mijn veearts aangedrongen om haar pijnstillers te geven zodat ik haar naar de paardenkliniek kon brengen: ik wou weten wat er nu eindelijk aan de hand was. Zo gezegd, zo gedaan, daar aangekomen onmiddelijke diagnose acute hoefbevangenheid! Na de nodige onderzoeken bleek ze linksvoor een lichte hoefkanteling te hebben van een paar graden. Ze ging dus onmiddellijk aan de fenylbutazone + douche, in totaal heeft ze daar 4 weken gestaan (wat niet evident was want mijn paard is geen gemakkelijke en laat zich heel moeilijk door vreemden benaderen) maar goed, na 4 weken mocht ze eindelijk terug naar huis: was 'genezen' verklaard alsook dat ze beter af thuis zou zijn omdat ze ginder de muren letterlijk opliep en nat in het zweet begon te staan van de stress van het opgesloten staan wat normaal was want thuis loopt ze alle dagen buiten en hier zat ze al 4 weken 'opgesloten'. Na 2 dagen thuis: terugval, zwaar kreupel, ik in paniek terug naar de kliniek gebeld, kreeg als antwoord oh jee bij je veearts fenylbutazone gaan halen en nog enkele dagen bijgeven (ze hadden de dosis ginder van zeer hoog naar een minimum afgebouwd) dit hielp maar een paar dagen dan terug slechter, iedereen in mijn omgeving zei al breng ze maar naar de slacht, dit kon ik echter niet opbrengen dus na rondvragen of niemand een goede gespecialiseerde paardenarts kende veearts nr 3 erbij en godzijdank die heeft haar erdoor gehaald, 14 dagen stalrust op houtkrullaag, terug zwarte dosissen fenylbutazone + stimuleringsmiddel bloedsomloop, hooi + water en een door hem aangeraden hoefsmid die haar vooraan op omgekeerde ijzers zette. Na het in spanning afwachten of ze gezond zou blijven na afbouw van de medicatie heeft ze tot op heden geen terugval gekend wel mocht ze daarna per dag maar 1 uurtje weidegang. Nu is mijn vraag vanaf dan komt alle maxium 8 weken de hoefsmid er nieuwe ijzers opzetten omdat volgens veearts en hoefsmid het voor de rest van haar leven nodig zal zijn deze ijzers vooraan te dragen omdat de hoef waarin de kanteling voorkomt gevoelig zal blijven. Ik had haar liever terug blootvoets gezien maar volgens hen kan bepaalde druk van bv. een steen op de hoef waarin de kanteling zit zorgen voor een terugval, dit wil ik natuurlijk absoluut vermijden na al die weken van in stress bang afwachten of ze wel of niet zou genezen. Nu kwam ik op deze site terecht en was zeer geïnteresseerd in het natuurlijk bekappen, zou dit voor haar een optie zijn, wat denken jullie? Kennen jullie eventueel een natuurlijke bekapper voor België streek Vlaams-Brabant

Trudy schreef op donderdag, 24 maart 2005, 11:38:


Bij mijn paard dat ook eerst heel licht kreupel aan 1 voet/been was werd verleden jaar begin maart ook eerst gedacht aan een hoefzweer, op het harde liep ze bijna niet kreupel en het was maar heel lichtjes na 1 1/2 week afwachten (zodat de hoefzweer kon rijpen) had ik een paard dat zijn stal niet meer uitwilde van de pijn, in de kliniek werd toch hoefbevangenheid vastgesteld met zelfs al een lichte kanteling van het hoefbeen in de voet . Ik bespaar je mijn lange verhaal over het toch wel -toch niet -herstel van mijn paard. Mijn merrie is 18 jaar en dit was de eerste keer in haar leven dat ze 'ziek' werd. Nu een jaar later is ze min of meer hersteld. Mijn raad: niet afwachten DA bijhalen zoniet kliniek!

Piet schreef op vrijdag, 25 maart 2005, 13:07:


Neen, ze stond toen niet op stal en liep blootvoets (en dit al sinds de 14 jaar dat ik ze heb) . In die 14 jaar heeft ze slechts éénmaal een hoefzweer gehad. Mijn paard loopt in de dag en dit vanaf 8u 's morgens tot wanneer het donker wordt in een weide, enkel 's nachts staat ze opgesloten binnen op een strobed. Ik bleef toen hetzelfde voeren (wat eigenlijk niet veel was want ik heb een paardje dat zich met weinig voer= krachtvoer goed houdt) Het was verleden jaar half maart dat ze dit kreeg en omdat er dan nog geen gras op de weide was kreeg ze toen hooi (±5 pakken per dag) 1 voederbiet en 1kg onderhoudsbrok (1/2kg 's morgens en 1/2kg 's avonds), ze was toen niet te dik (= 2 dierenartsen hebben dit bevestigd trouwens). Ik heb toen niet veranderd en/of verminderd met de voeding en ze kon naar buiten om te lopen, iets wat ze dus uiteindelijk door de pijn niet meer deed.