leonie schreef op woensdag, 4 februari 2004, 13:54:


Misschien mag ik je corrigeren; de informatie is niet achterhaald maar jouw vraag was niet volledig! Maar goed, als hij toch al overal aan knaagt of zuigt, heb je al eens geprobeerd om de voorwerpen waaraan hij zuigt, in te smeren met Cribox?
Dat wil ook nog wel 's helpen.
En zo niet, tja dan lijkt een band de enige optie,als dat zuigen je tenminste zo stoort. Er wordt verschillend over gedacht en het is lang niet zo 'ongezond' als je denkt. Ook het fabeltje dat één luchtzuiger de andere paarden ook zal 'besmetten' is wel achterhaald.
Ik blijf toch bij mijn standpunt: de oorzaak van luchtzuigen, of weven, of schuifelen en al die andere stalondeugden, zijn meestal de 'schuld' van de eigenaar die 't paard dwingt om oplossingen te gaan zoeken voor een verveeld gevoel. Als het paard wat je beschrijft, ook op de wei al gaat luchtzuigen ( paaltjes insmeren!!) dan heeft het gedrag zich al behoorlijk vastgezet en is dan ook niet pas net ontstaan. Jammer!

leonie schreef op woensdag, 4 februari 2004, 15:10:


Hoi leonie,

het was niet mijn bedoeling om onvriendelijk te zijn of je te laten schrikken hoor! Ik wilde je ook geen schuldgevoel aanpraten - ik heb alleen in mijn lange 'paardenleven' te vaak gezien dat mensen hun dier toch urenlange eenzame opsluiting geven dus vandaar dat ik wat primair reageerde! Ik snap best dat je 't super-vervelend vindt wat je paard nu overkomt. Overigens, Cribox is een vettige substantie en het smaakje regent echt niet weg na een paar dagen! En zelfs als de vieze smaak na een tijdje weg is, dan is het nét lang genoeg geweest om 't paard duidelijk te maken dat wat hem voorheen zo'n goed gevoel gaf, niet meer lekker is!
ik had hier een paard staan dat werkelijk aan alles wat los en vast zat, stond te knagen (geen luchtzuiger) - ik heb alles binnen z'n bereik ingesmeerd met dat spul en zie daar, hij heeft 't nooit eer gedaan! Misschien toch eens proberen, al zijn het 200 paaltjes (je hoeft alleen maar de bovenkant te doen) - wie weet wat het resultaat is! Je zou het misschien eerst 's alleen in de box kunnen uitproberen.
Veel succes! Marianne

Hester schreef op woensdag, 4 februari 2004, 20:37:


Jij schreef: ---Niet mee eens. Paarden zoeken je grenzen op. tot hoever kunnen ze gaan? Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed en ik hoef maar te kijken of mijn vinger op te steken en dat is al mijn grens, dat mocht dus niet.

En daar ben ik het dus niet mee eens!!! Een paard zoekt geen grenzen op, hij doet gewoon wat 'm invalt! Hij is helemaal niet bezig met 'kijken hoever je kunt gaan' of 'weten dat iets niet mag'- dat zijn, nogmaals, mensengedachten. Jij stelt zélf grenzen en het paard heeft geleerd te reageren op jouw signalen als jij vindt dat iets niet mag of kan.
Dus, als-ie de stal uitloopt om 's ergens te gaan kijken doet-ie dat gewoon en omdat jij dat niet wilt, steek je je vinger op. Dat gebaar betekent voor hem iets waarop hij reageert. Nét zo subtiel als paarden onderling met hun oor, oog, staart, lijf of houding iets aan elkaar duidelijk maken. Je hebt dus een soort van paardentaal of codes ontwikkeld, niets meer en niets minder dan dat!

Als je denkt dat je paard 'denkt' dan verwacht je naar mijn idee te veel: dat zou betekenen dat als je je paard geleerd hebt om b.v. op de poetsplaats stil te staan dat hij daar dan vervolgens 24 uur zou moeten kunnen blijven staan omdat jij dat wilt of verwacht. Misschien een belachelijk voorbeeld maar het geeft aan dat wij over 't algemeen het denkvermogen van een paard meer waarde toekennen dan dat ze hebben. Rekening houden met wat ze wel kunnen en dat respecteren en wat we van ze verwachten een beetje bijstellen, is volgens mij natural horsemanship!

Groet, Marianne

Nee, dat bedoel ik helemaal niet te zeggen! Ik reageerde op jouw opmerking: Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed.

Een paard "weet"niet wat wel of niet mag en doet niet iets "stiekem". Als je dat zegt, dan geef je 't paard meer hersens dan dat hij heeft!
Op deze site staat onder het stuk natuurlijke wetenswaardigheden iets over antropomorfisme, of te wel toekennen van menselijk gedrag aan het paard. Wat mij betreft mag daar nog aan toegevoegd worden dat een paard niet denkt, voelt of beredeneerd als een mens! Want zolang je dat doet, communiceer je niet - je vult in, vanuit je eigen grenzen en normen. En dat kan nogal eens misverstanden oproepen! Misschien net zoals jij denkt dat ik iets zeg in mijn verhaaltje wat er helemaal niet staat!
Groet, Marianne

Die 'gouden tip' kan soms zo simpel als 'Cribox' zijn!
Overigens, paardenpsychologen bestaan wel hoor, maar dan noemen ze zich 'gedragsdeskundigen'. Zo iemand is b.v. Drs. Machteld van Dierendonck. Zij zal je overigens niet meer vertellen dan dat ik al deed: het luchtzuigen ontstaat door welke reden dan ook en soms door toeval. De prikkel die het zuigen en slikken geeft, geeft het paard een 'lekker' gevoel want er komen endorfinen vrij ( net zoals de pijnprikkel van een praam b.v.). De basis is dus: hé, dat wat ik nu doe is lekker. Je zou het dus ook kunnen omdraaien en er van maken: Jakkes, wat ik nu doe is vies! Of het nu lekker of vies is, de ervaring die het paard opdoet, leert 'm iets en dat slaat-ie in z'n hersens op. Vandaar mijn advies 't toch 's even te proberen!
Groetjes, Marianne

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 5 februari 2004, 10:35:


Goeie tip - ik zal 't ter harte nemen!
Ik kan me niet zo goed voorstellen hoe jouw pony dat dan doet.. snuift-ie dan lucht in door z'n neus, of door de mond?

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 5 februari 2004, 17:23:


Nou zeg! Da's een mafkees - zoiets heb ik echt nog nooit gezien! De internetpagina die je noemt geeft geen kontakt!

sannie schreef op donderdag, 5 februari 2004, 23:02:


Ha die Sandra!! Ik vermoedde wel dat jij 'Sannie' was in de ledenlijst! Noem 't maar ver doorgeschoten telepathie (altijd handig, ook bij het rijden)! Misschien een ideetje om onze discussies maar hier voor te zetten - dat spaart een pagina lezen!

Wat netjes dat jij je voorgesteld hebt - ik ben er weer eens plompverloren ingedoken!

We houen kontakt!
Groet, Marianne

Geen zorg! Het is gelukt hoor - leuke site en een goed initiatief. Ik ben al
jaren een fan van de 'Manege zonder Drempels' , maar ben daar niet aktief
bij betrokken.

NH en Dressuur…

Ik reageer maar eens even op de verschillende berichtjes van de afgelopen dagen waarin vragen gesteld en beantwoordt worden over de combinatie van verschillende methodes. Het schijnt een menselijk trekje te zijn om alles in vakjes in te delen en ik zie dat jullie dat ook doen! Want op een uitzondering na, ziet niemand in dat de grondgedachtes van NH of dressuur, endurance, springen, western of weet ik wat, eigenlijk heel goed te combineren zijn.
En voordat ik misverstanden creëer: ik heb het over de GRONDGEDACHTE en naar mijn mening is dat niet anders dan behoorlijk met je paard omgaan en je te verdiepen in het wezen en aard van het paard.
Dat de uiterlijke verschijningsvorm van de verschillende rijstijlen varieert, is wel duidelijk en dat vind je aantrekkelijk, of niet! Persoonlijk zie ik er helemaal niets in om met een bolle rug met m’n benen vooruit op een paard te zitten stuiteren ( herken je dit Frans? Het bewegende plaatje van je persoonsgegevens naast je bericht laat dat een beetje zien) maar, als iemand zich daar lekker bij voelt, so what! En sommigen van jullie zullen meteen een oordeel hebben over ‘die dressuurmiepen’ met hun stang/trens, sporen en mooie rijpakjes!

Maar waar gaat het nu eigenlijk om? In de dressuurwereld wordt inderdaad wel negatief gedacht over de NH-methodes. Dus ook daar heerst de hokjesgeest. Maar.. er is al een beweging gaande met als beste voorbeeld de samenwerking tussen Emiel Voest en dressuurprofessional Tineke Bartels. Zij ontdekt nu wat ik zelf al jaren geleden heb ontdekt, nl. dat de goede zaken van beide methodes elkaar uitstekend kunnen ondersteunen! Met een andere benadering en de methodes van anderen, open je nieuwe wegen! Ook ten gunste van je paard, en daar gaat het ons toch allemaal om?

Toegegeven, in de dressuur worden zaken wel eens aangepakt op een manier die de NH-ers niet zullen aanspreken. Althans zo lijkt het – maar denk je nu echt dat je een paard tot een hoog niveau kunt rijden door middel van dwang? Vergeet het maar, dat lukt je echt niet. Bovendien, iemand die op zo’n manier dressuur rijdt, valt toch door de mand uiteindelijk want de grondgedachte van de dressuur is niet veel anders dan de NH-methode: een zichtbare eenheid kunnen vormen met je paard, zonder uiterlijk vertoon van hulpen of ‘geweld’ .

Uit eerdere stukjes op deze site mag wel duidelijk zijn dat ik me best kan ergeren aan mensen ( vooral meisjes/vrouwen) die een paard allerlei menselijke eigenschappen toedichten ( zo lees ik dingen als ‘baasje pesten’, ‘trucjes’ ‘gevoel voor humor’ etc.).
Dat is voor mij wat Frans zo mooi noemt ‘Antropoformisme’ ten top. Het grootste respect dat je voor je paard kunt tonen is niet je eigen denkwereldje en gevoelens op het dier loslaten, maar te willen leren en te zien wat dat wonderbaarlijke schepsel Paard uit zichzelf in zich heeft. Als je daar voor open staat en vervolgens op die respectvolle wijze met je paard omgaat, ben je pas een echte NH-er! En dan hoef je ook geen ‘aanhanger’ te zijn van allerlei goeroes – je hebt ’t dan nl. gewoon zelf gesnapt.

Ik hoop dat jullie zullen willen begrijpen dat ik niemand probeer te kwetsen of de kast op wil jagen. Groet aan allen! Marianne