Monique Meijer schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 20:36:

Ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat. Of ze meer gaat bewegen uit zichzelf, of ze verder zal verbeteren, sterker worden, of ze zal vragen om weer eens een wandeling te maken... ik hoop dat het herstel doorzet!

elmo schreef op woensdag 17 oktober 2007, 15:21:

Een arabier is hard in de zin van uithoudingsvermogen en met weinig voer toekunnen.
Een arabier is NIET hard in de zin van gewicht dragen. Het lichte 'onderstel' is berekend op snelheid en afstand, niet op last dragen zoals bij de robuuste ponyrassen.
Daarbij is een arabier doorgaans smalgeribd, dus je benen komen nog lager uit, wat onpraktisch en wellicht onesthetisch (maar dat is subjectief) kan zijn.
Er is niets zo tenenkrommend als een grote kerel op een licht paardje. Maar ja, als je je hart verloren hebt, ben je het kwijt!

Kynshiri schreef op woensdag 17 oktober 2007, 16:34:

Wat een creep. En het nog filmen ook. Wat is-ie onhandig, deze professionele horseman! Misselijkmakend.

Esther schreef op woensdag 17 oktober 2007, 23:21:

Ook griezelig: de laklaarzen, de schietschijf op zijn kont en het paarse glimhelmpje.

Bart en Blue schreef op donderdag 18 oktober 2007, 11:54:

Dus jullie vinden bijvoorbeeld een stroomdraadje om de wei ook een tekortkoming van de trainer en een compensatie van gebrek aan kennis, creativiteit, geduld, Bart en Blue?

Caatje schreef op donderdag 18 oktober 2007, 11:20:

God, ik hou mijn adem in. Wat is dit retespannend. Hoe komt ze nu aan die abcessen?

Isabel van der Made schreef op donderdag 18 oktober 2007, 12:59:

"We" dat zijn Bart en Blue.
Dat zijn de namen die naast het bericht staan, dus ik neem aan dat zij de schrijvers zijn.