Vorige week moest ik Indy beslist bekappen, het was drie weken geleden voor het laatst gebeurd en haar hoeven waren erg aan onderhoud toe. Indy was echter erg wankel en kon maar enkele seconden haar hoeven omhoog houden. Na 1,5 uur met steeds weer pauzes om haar te laten bijkomen, hield ik het voor gezien. Het grofste werk was gedaan, dan de hoeven maar niet zo mooi afronden. Indy was doodop en sjokje met een slepende wankelende gang naar het weiland. Ik voelde me gebroken, bah, zo wankel was ze nog niet geweest.

Toen ik woensdag ochtend voordat ik aan het werk ging nog even bij haar ging staan, rook ik een ontzettend vieze ontbindingslucht. Het bleek uit haar rug te komen. Indy was op die plek echter helemaal niet gevoelig, ze liep zelf beter en zekerder dan anders. Ik wilde eigenlijk de dierenarts roepen, maar wat als ze in het weiland op een of ander stukje van bijvoorbeeld een dood konijn heeft gelegen? Indy heeft er altijd al een gewoonte van gemaakt in mest te gaan liggen of in een half vergane fazant te rollen. Brrrrr....

Omdat Indy geen tekenen gaf van ongemak of zelfs pijn ben ik maar aan het werk gegaan. 's Avonds weer thuis aangekomen kwam Indy op VIER benen aan gallopperen (normaal komt ze op drie benen aan strompelen). Ik erg verbaasd. De ontbindingslucht was er nog steeds, op haar rug achter de schoft was een sponsachtige plek ontstaan die die lucht verspreidde. Indy was erg vrolijk en bewegelijk, en had er geen last van. Toen ik na een uur nog een keer controleerde en de dierenarts wilde bellen, was de plek veel kleiner geworden. Ik heb met onze buurman overlegd wat te doen. Bleek dat ze die dag tot zijn verbazing aardig goed gelopen had, ze had zelfs uit zich zelf gedraafd. Omdat het er sterk op leek dat haar lichaam iets aan het opruimen was en daar schijnbaar heel goed zelf in slaagde heb ik mijn dierenarts niet meer gebeld. Prima als het zonder chemie ook lukt.

Ik heb Indy gisteren en vandaag voorzichtig gelongeerd en wat blijkt? Mevrouw kan weer draven. Ze loopt zelfs af en toe een rondje bijna zuiver. De plek op haar rug is er nog steeds, echter veel kleiner en stinkt niet meer.

Maandag bel ik mijn dierenarts om hier met hem over te praten. Ik zou graag een bloedonderzoek laten doen, wellicht kan hij wat vocht uit de plek op haar rug halen. Misschien hebben we de blokkade gevonden in de vorm van een gezwel o.i.d. die de ataxie veroorzaakt.

Misschien mag Indy toch bij dat hele kleine percentage behoren die weer gezond worden?

Monique

Esther schreef op zondag 14 oktober 2007, 12:23:


Ik hou jullie op de hoogte.

Monique

Peter Donck schreef op zondag 14 oktober 2007, 14:06:


Nog maar even niet huppelen....

Indy heeft tot dusver in ieder geval geen pijn gehad, en dat is het belangrijkste.

Ik zag een zwelling, er was geen pus uitgang. De zwelling besloeg ongeveer een handgrootte, nu is er nog een kleine zwelling die vast aanvoelt, niet meer sponsachtig, niet warm en ongeveer 5 x 3 cm groot, rechts naast de ruggewervels.

Ben benieuwd wat mijn dierenarts daarvan zegt.

Monique

Christel Provaas schreef op zondag 14 oktober 2007, 19:41:


Indy is door verschillende therapeuten onderzocht, het kwam steeds op een ding uit: waarschijnlijk uitgegleden in het weiland en daardoor een zenuwbeschadiging. Ik heb dat niet laten bevestigen in de kliniek, omdat Indy daarvoor onder volnarcose op haar rug liggend geröntgt moest worden. Het op de tafel takelen en weer bijkomen uit de narcose had haar rechter schouder niet kunnen hebben. De stinkende plek is niet eerder ontdekt omdat het daarvoor niet stonk / voelbaar / zichtbaar was (zat waarschijnlijk te diep??). Ik hoop dat dit de oplossing is, dat er iets zit wat druk uitoefend en daardoor ataxie veroorzaakt.

Ben trouwens net weer thuis van de dierenarts.....
Mijn moeder is geopereerd aan haar oor, is nog in het ziekenhuis in Oldenburg en wij verzorgen haar Joshi (katertje). Op weg naar haar huis, rijdt de auto voor ons een poes aan. Mijn vriend Klaas kon de poes nog net ontwijken. Wij stoppen en uitstappen, ligt daar een poes met twee gebroken poten en onder het bloed, de poes leefde nog maar was zwaargewond. We hebben de poes maar op een deken gelegd en zijn naar de dierenarts gereden. De poes was zo zwaar gewond dat ze gelijk afgemaakt is. Op de plaats waar ze aangereden is, hebben we nog bij huizen aangebeld, maar niemand kende de poes. Een meneer meende de poes gelukkig te herkennen als de poes van zijn buurvrouw, maar die was niet thuis. Hij heeft beloofd naar haar toe te gaan zodra ze thuis komt om haar het slechte bericht te vertellen. Hij heeft ons telefoonnummer zodat ze ons eventueel kan bellen.......

Op de een of andere manier weten dieren ons altijd te vinden, het is steeds weer raak. Dit is al de zoveelste poes die ik van de weg raap. Zijn andere mensen blind, vraag ik me wel eens af........

Monique

Nick Altena schreef op zondag 14 oktober 2007, 22:22:


Beste Nick, bedankt voor het meedenken.
Aan de chip heb ik ook al gedacht, laat ik zeker controleren.
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 8:37:


Ik heb net een afspraak gemaakt met de dierenarts. Hij komt morgenavond langs en neemt dan uitgebreid de tijd. Ik hou jullie op de hoogte.

Monique