Cedric Coucke schreef op woensdag 26 september 2007, 20:13:


Tja, dat vind ik nou het probleem met pijnstillers. Dat je niets meer voelt. M.i. heb je pijn niet voor niets. Is een teken dat er iets niet goed is en dat je rustig aan moet doen. Pijnstiller, pijn weg en je kunt weer aan het werk... Met als gevolg dat de klachten vaak veel langer blijven dan als je naar je lijf geluisterd had.

Els.

Piet schreef op donderdag 27 september 2007, 0:06:


Gefeliciteerd!

Els.

van lennep schreef op vrijdag 28 september 2007, 11:57:


Fijn dat Max alweer opkrabbelt! Kan misschien ook door de pijnstillers komen? Neem aan dat ze wel wat krijgt.

Tja, de bagger wordt hier ook altijd aan de slootkant gegooid, denk niet dat je daar wat aan kunt doen. Lijkt me heel moeilijk om het waterschap aansprakelijk te stellen voor een riek die door een ander in de sloot is gedumpt.

Waren dan wel dappere mannen in het blauw, hoor. Buren van ons werken beiden bij de politie. Buurvrouw durft wel bij ons het erf op, buurman niet meer. Hij had eindelijk zijn angst voor Boy overwonnen, nemen wij Bessie erbij. Dat is hem toch teveel. Lijkt mij niet handig voor een politieman, maar honden merken altijd meteen als iemand bang is en reageren dan toch weer anders.

Sterkte verder met Max,

Els.

carausios schreef op vrijdag 28 september 2007, 14:57:


Daar begin ik toch van te blozen, maar bedankt voor het compliment.
De fjord op de foto is Willem, inmiddels 6 jaar oud. (Hij is op het moment, en op de foto, eigenlijk veel te dik. )
We zijn nu net een paar weken terug begonnen met hem onder het zadel te beleren. Hij pakt het heel fijn op. Ik heb hem vanaf dat hij bijna drie jaar was, maar er is nog al het één en ander met hem misgegaan, vandaar dat we nu weer helemaal vanaf nul begonnen zijn. Hij was, toen hij bij ons kwam, een heel bang en onzeker paard.
Hij heeft hele mooie gangen, met veel achterbeengebruik, eigenlijk vergelijkbaar met onze Froukje. Zij is ook een fjord en een heerlijk paard om op te rijden.
Voor mij zijn fjorden heel veelzijdig, maar misschien heb ik het altijd met ze getroffen. We gebruiken ze zowel onder het zadel als aangespannen, rijden wat dressuur en schuwen ook een sprongetje niet, maar wel allemaal op recreatieniveau.
Ze zijn beresterk, hebben geen moeite met wat zwaarder werk, ijzeren conditie op de afstanden... gewoon echt veelzijdig dus.

Groetjes, Els.

van lennep schreef op maandag 1 oktober 2007, 9:24:


Froukje mist ook het glazuurlaagje op haar hoeven, hoewel ze 's winters wat gladder zijn dan 's zomers.
Ik ben daar al eens op aan het googelen geweest en wat ik begreep wordt het glazuurlaagje gevormd door keratine. Keratine zit door de hele hoefwand heen en zorgt voor de flexibiliteit en de vochtregulering. Ik ben er toen van uit gegaan dat het glazuurlaagje dus van binnenuit de hoef gevormd werd.
Over het perioplum, waar Peter over schrijft, kan ik verder geen info in een verstaanbare (leesbare) taal vinden.
Heb jij daar nog meer info over, Peter? Misschien kom ik dan weer een stapje dichterbij in de oplossing van de problemen met Frouk haar hoeven. Ik denk namelijk dat daar ook de flexibiliteit van de hoefwand een rol in speelt.

Els.

Spirithorses schreef op maandag 1 oktober 2007, 10:00:


Ja, dat klopt. En de vacht van Frouk glimt als een spiegeltje. Ze heeft de hele zomer vol appeltjes gezeten en zelfs nu ze al weer een behoorlijke wintervacht heeft, zie je ze nog.
Maar de hoeven zijn dof en dor. Zit geen glans op. Ben ook al met witte lijn ziekte bezig. Die schimmels/bacteriën tasten de keratine in de hoef aan.
Maar als de keratine dus alleen gevormd wordt in het perioplum, zou het van bovenuit naar beneden moeten groeien.
Ik ben er dus heel benieuwd naar wat dat perioplum precies aanmaakt. En wat het daarvoor nodig heeft, want dan kan een toevoeging in het voer misschien toch wat doen.
De keratine zorgt ook deels voor de verbinding in de witte lijn. Door gebrek aan keratine zou die minder sterk worden (heb ik begrepen uit alle stukken die ik er tot nu toe over gevonden heb op I-net).
Verder schrijft Ramey in een artikel dat hij White Line Disease eigenlijk niet als ziekte ziet. Hij ziet het meer als een samenwerking tussen paard/hoef en omgeving. Paarden die van een droog gebied naar een nat trekken, zouden in dat natte gebied te weinig slijtage van de hoeven hebben. In de nattigheid ontwikkelen de schimmels/bacteriën zich sneller en maken de witte lijn zwakker. Hierdoor brokkelen de hoeven sneller af en worden niet te lang.

Ik ben nog lang niet uitgelezen ... Nu, nadat ze al een aantal weken goed liep, loopt Froukje vanaf gistermorgen weer ontzettend kreupel. Ze gaat zelfs liggen om de hoeven te ontzien. Ben bang dat het een reactie is op een wandeling die ik donderdag met haar gemaakt heb langs de weg. Ze lijkt vandaag ietsje beter, maar ik word er heel verdrietig van.
Het is de hele zomer al af en aan. Zodra ze weer beter begint te lopen en ook zelf meer begint te draven en/of te galopperen is het drie dagen later mis.
En dus blijf ik zoeken...

Els.

Unartica schreef op dinsdag 2 oktober 2007, 20:28:


Veldmestkever, is van het voorjaar ook al eens langsgekomen hier. Er zijn verschillende soorten in.

Els.

Christel Provaas schreef op donderdag 4 oktober 2007, 14:13:


Het kippenvel staat altijd op mijn rug als ik dit soort beelden zie. Niet voor de mens, maar voor dat paard, dat zo achteroverslaat. Zou zo'n dier zich niet heel ernstig kunnen blesseren, tot een gebroken nek aan toe?
Mijn zoon mag altijd graag kijken op tv naar van die gruwelijke ongevallen in de sport. Zitten ook vaak paarden bij. Hoor je alleen maar hoe goed rijder/ruiter ervan afgekomen is. Over de dieren hoor je niets.
Vreselijk!!!

Els.

Esther schreef op vrijdag 5 oktober 2007, 9:26:


Met december in het verschiet,
lukt me toch het rijmen niet.
Het wordt knullig en dat je kan het toch niet maken,
met woorden in de knoop te geraken.
Daarom kort en het kan beter,
Ook mijn felicitaties aan Peter.

Els.

marianne laenen schreef op zaterdag 6 oktober 2007, 8:29:


Varkensgras is geen gras maar een plantje. http://www.bioplek.org/organismen/planten/varkensgras0.html
Het dikke groene gras op plas- of mestplekken is gewoon gras wat heel veel voedingsstoffen heeft gehad.

Els.

Piet schreef op zaterdag 6 oktober 2007, 17:35:


Ja, die verwachtte ik al!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 7 oktober 2007, 12:41:


Én waar je zelf misschien al mee kunt beginnen is op een kruk of stoel naast Shiny gaan staan. Willem vond dat in het begin al eng genoeg! Een mens dat ineens boven je rug uittorent. Daarna kan je ook vanaf de kruk druk op de rug/het zadel gaan geven. Vanaf de kruk is het ook gemakkelijk gaan hangen, geen gedoe nog met voet in de beugel en scheve belasting.
Wij zijn nu zo ver dat mijn hulp (inrijder) vanaf de kruk haar voet in de beugel kan doen en kan gaan hangen. Daarna kan ik Willem zonder probleem een paar passen laten lopen. De eerste keer maar één pas en dan er weer af, dan zag je hem al balans zoeken. Nu heeft hij daar geen probleem meer mee.
Het gaat bij Willem veel sneller dan ik verwacht had. Zal bij Shiny misschien ook wel zo zijn!

Els.

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 8 oktober 2007, 11:20:


Ja, ik begrijp heel goed dat Piet het in stapjes wil doen. Maar volgens mij moet je niet alleen aan het gewicht denken dat op de rug komt en tegen het lijf aan drukt, maar er ook rekening mee houden dat er "opeens" iets (een mens) boven het paard uit gaat steken. Zeker ook omdat Shiny bang is voor dingen die met zijn rug te maken hebben. Daarom mijn advies om ook eens op een kruk naast Shiny te gaan staan. Mocht hij daar angst voor hebben is hem dat vast met subtiel trainen te leren.
Mijn voorbeeld is Willem. Eerst vond hij de kruk eng. Dus niet de kruk naast hem gezet, maar hem naar de kruk toe laten lopen. Daarna iemand op de kruk gaan staan. Da's weer anders. Toen Willem weer naar de kruk toe laten lopen. Nu kunnen we de kruk naast hem zetten en erop gaan staan, zonder dat hij dat raar vindt.
Zijn ook allemaal stapjes. Misschien moeten ze voor Shiny nog kleiner.
Het is niet alleen het gewicht wat op de rug komt, maar ook nog eens een mens.

Groetjes, Els.

Esther schreef op woensdag 10 oktober 2007, 19:24:


Als je ze niet in bosjes op kan hangen omdat ze te kort zijn, is het misschien een idee om ze in uien/aardappel-netten (van die net-zakken) te doen en ze daarin in de wind, in de schaduw en droog op te hangen?
Op zeil leggen lijkt me niet zo goed, dat neemt geen vocht op en dan blijven ze aan de onderzijde langer nat, neem dan liever hout, karton of papier.

Els.

Piet schreef op zaterdag 13 oktober 2007, 6:37:


Ah, jammer, zijn we volgende week net te laat voor de taart!

Arno, ook van mij gefeliciteerd en je krijgt er volgende week wel een hand bij!

Els.