Eva Saegerman schreef op donderdag 20 september 2007, 11:55:


Da's ook een verrassing..... :)

Indy reageert op een samenraapsel van handbewegingen, klanken, engelse, duitse en groningse woorden. Dat heeft zich in de loop der jaren zo ontwikkeld en is steeds verder uitgebreid. Het is maar wat je afspreekt, inderdaad.

Onze buurman had een tijdje geleden een gigantisch probleem. Hij wilde mest halen en Indy stond prominent in volle breedte voor het hek en week geen milimeter. Hij heeft alles geprobeerd en is tenslotte maar afgedropen. 'S avonds dook hij weer op om te vragen hoe hij haar opzij zou krijgen. Tja, op de grond met "Indy, aan kaant" (gronings voor "aan de kant") en een handbeweging naar de kant die ik bedoel. Ik heb nog wat andere dingen met de buurman geoefend en daarna ging het prima.
Monique

Eva Saegerman schreef op donderdag 20 september 2007, 11:55:


Da's ook een verrassing..... :)

Indy reageert op een samenraapsel van handbewegingen, klanken, engelse, duitse en groningse woorden. Dat heeft zich in de loop der jaren zo ontwikkeld en is steeds verder uitgebreid. Het is maar wat je afspreekt, inderdaad.

Onze buurman had een tijdje geleden een gigantisch probleem. Hij wilde mest halen en Indy stond prominent in volle breedte voor het hek en week geen milimeter. Hij heeft alles geprobeerd en is tenslotte maar afgedropen. 'S avonds dook hij weer op om te vragen hoe hij haar opzij zou krijgen. Tja, op de grond met "Indy, aan kaant" (gronings voor "aan de kant") en een handbeweging naar de kant die ik bedoel. Ik heb nog wat andere dingen met de buurman geoefend en daarna ging het prima.
Monique

Isabel van der Made schreef op donderdag 20 september 2007, 22:16:


Dat is schrikken! Simon, hoop dat je snel weer beter bent!
Monique

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 21 september 2007, 10:07:


Met Indy heb ik de ervaring dat het niet zozeer de diepte is, maar de auto's die aan komen rijden en plotseling verdwijnen. Ik heb Indy vaak zien kijken naar de auto's en dan verwonderd op de grond zien snuffelen waar nu die auto gebleven is. Ook deed ze vaak haar hoeven omhoog alsof ze verwachtte zo bovenop de auto te staan.
Toen eens een vrachtwagen met veel herrie onder een niet al te brede brug doorreedt, raakte ze wat in paniek en stijgerde ze eerst. Ze volgde de vrachtwagen echter en had toen door dat die aan de ene kant verdwijnt en aan de andere kant weer verschijnt. De volgende keren zag je haar van links naar rechts kijken, ze had schijnbaar door hoe een brug werkt.
Monique

Piet schreef op dinsdag 25 september 2007, 7:15:


Gefeliciteerd!

Deze week heb ik het boek "Grondwerk met Paarden" ontvangen en ben nu ijverig aan het lezen. Een erg duidelijk boek!

In het verleden kon ik vaker niets met haar doen ivm haar schouderproblemen en de periode waarin ze steeds hoefzweren had. Toen heb ik haar met wat spelletjes bezig gehouden. Een aantal dingen zijn in de loop der jaren ontstaan en ben ik blijven gebruiken, omdat ze gewoon praktisch waren:

- Op mijn vraag "Indy kom", of beweging met een vinger komt ze gelijk aanlopen en raakt met haar neus mijn rechter hand aan. Ze blijft op een zodanige afstand staan dat ik haar net aan kan raken.
- "Neusje" betekent neus in mijn richting, omlaag en in het halster doen.
- Op "stapje" zet ze een stap in mijn richting.
- Op "back" of met een vinger in haar richting wijzen gaat ze achteruit.
- Op "opzij" of met vinger naar een bepaalde plaats enkele handbreedtes achter de schouder wijzen gaat ze opzij.
- "Stay" betekent dat ze op een plek moet blijven staan.
- Hand in de lucht betekent staan blijven.
- "Vast" betekent iets in de mond nemen en vasthouden. Tijdens wandelingen liet ik haar vaak takjes dragen, een hoevenkrabber, enz.

Ik ben benieuwd of ik hier iets mee kan of er op verder doorborduren. Ik lees in ieder geval ijverig verder.....

Maandag is de therapeut geweest omdat Indy haar rechter achterbeen niet meer kon gebruiken, ook deed haar knie pijn. Helaas weer het gevolg van het feit dat haar haar hoofd weer eens meer wilde dan haar lichaam aan kon, dat ene bokje was teveel. Haar schouder was ook erg instabiel en ze knikte bij elke stap weg. Indy had zondag bezoek van haar vriendin en het straalde ervan af dat ze graag bij elkaar wilden, vooral van Indy. Dat hebben we gewoon maar gedaan. Indy liep net een veulen half naast haar vriendin en straalde zoveel geluk en tevredenheid uit, ik vond het zo mooi voor haar. Ze hebben de hele tijd aan elkaar geknabbeld en liepen steeds samen, dicht tegen elkaar aan. Het risico van een fatale blessure groter dan ooit voor Indy, maar dit was het gewoon waard. Ik wil haar zoveel mogelijk paard laten zijn, ze moet de ritten en wandelingen samen met haar vriendin al missen omdat ze het gewoon niet meer vol kan houden.

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op zaterdag 29 september 2007, 10:32:


Vriendinnen:
http://www.mijnalbum.nl/Album=UYHOAZGU
Groeten,
Monique

van lennep schreef op zondag 30 september 2007, 16:29:


Hallo, Esther,
Toen ik voor Indy hoefschoenen gebruikte heb ik regelmatig de kroonrand en de hoefballen ingevet met uierzalf om ze soepel te houden. Bij Indy werd het velletje wat je beschrijft ook hard.
Groeten,
Monique

Aafke schreef op maandag 8 oktober 2007, 9:48:


Nu het weer vochtiger en kouder wordt, kiest Indy er weer voor in de stal te slapenl. Ze heeft altijd al een hekel gehad aan natte ondergrond. Momenteel hoor ik haar elke nacht rond 12 uur rommelen in de stal en dan gaat ze liggen. Ze ligt daar in alle standen, soms zie ik haar neus voor de deuropening liggen, soms hangt er een staart uit, soms strekt ze een been naar buiten. Ik hoor haar regelmatig opstaan en weer gaan liggen. Nu het 's ochtends langer donker blijft, ligt ze vaak nog als ik bij haar (rond 06:00 uur) kom kijken. Overdag gaat ze niet vaak liggen, eigenlijk alleen als de zon lekker schijn wil ze nog wel eens een half uurtje helemaal plat gaan.
Ivm de ataxie wordt het helaas steeds moeilijker voor haar te gaan liggen en weer op te staan. Ze staat steeds langer te suffen en gaat minder liggen.
Monique

Vorige week moest ik Indy beslist bekappen, het was drie weken geleden voor het laatst gebeurd en haar hoeven waren erg aan onderhoud toe. Indy was echter erg wankel en kon maar enkele seconden haar hoeven omhoog houden. Na 1,5 uur met steeds weer pauzes om haar te laten bijkomen, hield ik het voor gezien. Het grofste werk was gedaan, dan de hoeven maar niet zo mooi afronden. Indy was doodop en sjokje met een slepende wankelende gang naar het weiland. Ik voelde me gebroken, bah, zo wankel was ze nog niet geweest.

Toen ik woensdag ochtend voordat ik aan het werk ging nog even bij haar ging staan, rook ik een ontzettend vieze ontbindingslucht. Het bleek uit haar rug te komen. Indy was op die plek echter helemaal niet gevoelig, ze liep zelf beter en zekerder dan anders. Ik wilde eigenlijk de dierenarts roepen, maar wat als ze in het weiland op een of ander stukje van bijvoorbeeld een dood konijn heeft gelegen? Indy heeft er altijd al een gewoonte van gemaakt in mest te gaan liggen of in een half vergane fazant te rollen. Brrrrr....

Omdat Indy geen tekenen gaf van ongemak of zelfs pijn ben ik maar aan het werk gegaan. 's Avonds weer thuis aangekomen kwam Indy op VIER benen aan gallopperen (normaal komt ze op drie benen aan strompelen). Ik erg verbaasd. De ontbindingslucht was er nog steeds, op haar rug achter de schoft was een sponsachtige plek ontstaan die die lucht verspreidde. Indy was erg vrolijk en bewegelijk, en had er geen last van. Toen ik na een uur nog een keer controleerde en de dierenarts wilde bellen, was de plek veel kleiner geworden. Ik heb met onze buurman overlegd wat te doen. Bleek dat ze die dag tot zijn verbazing aardig goed gelopen had, ze had zelfs uit zich zelf gedraafd. Omdat het er sterk op leek dat haar lichaam iets aan het opruimen was en daar schijnbaar heel goed zelf in slaagde heb ik mijn dierenarts niet meer gebeld. Prima als het zonder chemie ook lukt.

Ik heb Indy gisteren en vandaag voorzichtig gelongeerd en wat blijkt? Mevrouw kan weer draven. Ze loopt zelfs af en toe een rondje bijna zuiver. De plek op haar rug is er nog steeds, echter veel kleiner en stinkt niet meer.

Maandag bel ik mijn dierenarts om hier met hem over te praten. Ik zou graag een bloedonderzoek laten doen, wellicht kan hij wat vocht uit de plek op haar rug halen. Misschien hebben we de blokkade gevonden in de vorm van een gezwel o.i.d. die de ataxie veroorzaakt.

Misschien mag Indy toch bij dat hele kleine percentage behoren die weer gezond worden?

Monique

Esther schreef op zondag 14 oktober 2007, 12:23:


Ik hou jullie op de hoogte.

Monique

Peter Donck schreef op zondag 14 oktober 2007, 14:06:


Nog maar even niet huppelen....

Indy heeft tot dusver in ieder geval geen pijn gehad, en dat is het belangrijkste.

Ik zag een zwelling, er was geen pus uitgang. De zwelling besloeg ongeveer een handgrootte, nu is er nog een kleine zwelling die vast aanvoelt, niet meer sponsachtig, niet warm en ongeveer 5 x 3 cm groot, rechts naast de ruggewervels.

Ben benieuwd wat mijn dierenarts daarvan zegt.

Monique

Christel Provaas schreef op zondag 14 oktober 2007, 19:41:


Indy is door verschillende therapeuten onderzocht, het kwam steeds op een ding uit: waarschijnlijk uitgegleden in het weiland en daardoor een zenuwbeschadiging. Ik heb dat niet laten bevestigen in de kliniek, omdat Indy daarvoor onder volnarcose op haar rug liggend geröntgt moest worden. Het op de tafel takelen en weer bijkomen uit de narcose had haar rechter schouder niet kunnen hebben. De stinkende plek is niet eerder ontdekt omdat het daarvoor niet stonk / voelbaar / zichtbaar was (zat waarschijnlijk te diep??). Ik hoop dat dit de oplossing is, dat er iets zit wat druk uitoefend en daardoor ataxie veroorzaakt.

Ben trouwens net weer thuis van de dierenarts.....
Mijn moeder is geopereerd aan haar oor, is nog in het ziekenhuis in Oldenburg en wij verzorgen haar Joshi (katertje). Op weg naar haar huis, rijdt de auto voor ons een poes aan. Mijn vriend Klaas kon de poes nog net ontwijken. Wij stoppen en uitstappen, ligt daar een poes met twee gebroken poten en onder het bloed, de poes leefde nog maar was zwaargewond. We hebben de poes maar op een deken gelegd en zijn naar de dierenarts gereden. De poes was zo zwaar gewond dat ze gelijk afgemaakt is. Op de plaats waar ze aangereden is, hebben we nog bij huizen aangebeld, maar niemand kende de poes. Een meneer meende de poes gelukkig te herkennen als de poes van zijn buurvrouw, maar die was niet thuis. Hij heeft beloofd naar haar toe te gaan zodra ze thuis komt om haar het slechte bericht te vertellen. Hij heeft ons telefoonnummer zodat ze ons eventueel kan bellen.......

Op de een of andere manier weten dieren ons altijd te vinden, het is steeds weer raak. Dit is al de zoveelste poes die ik van de weg raap. Zijn andere mensen blind, vraag ik me wel eens af........

Monique

Nick Altena schreef op zondag 14 oktober 2007, 22:22:


Beste Nick, bedankt voor het meedenken.
Aan de chip heb ik ook al gedacht, laat ik zeker controleren.
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 8:37:


Ik heb net een afspraak gemaakt met de dierenarts. Hij komt morgenavond langs en neemt dan uitgebreid de tijd. Ik hou jullie op de hoogte.

Monique