trea hoex schreef op donderdag 20 september 2007, 9:00:
> Spirithorses schreef op donderdag 20 september 2007, 0:44:
>
>> Ga je naar rechts, dan open je met je rechterhand de
> de manier hoe het in de
parelli-boekjes staat. Voor mij en mijn
> paarden een volkomen logische manier van wendingen rijden.
>
> Ben blij dat de "mythe" is opgelost
Tja,
Parelli is van oorsprong ook gewoon een westernrijder he
Over het algemeen kennen de westernrijders die van andere maneges komen deze hulpen wel, terwijl de dressuurders ze dus bijna altijd andersom doen. Daar leer je bijvoorbeeld bij zijwaarts gaan dat het paard zich steeds weer onder je been wil zetten, terwijl wij dat dus andersom doen, van het been weg. Dat is wel eens moeilijk in het begin, want dan 'doen' onze paarden het niet op de andere hulpen.
Van de andere kant zeg ik: Tis maar wat je zelf gewend bent, het gaat erom dat je goed kunt communiceren met je paard en dat je het samen een beetje leuk hebt. (Is het doel van 98 % van alle rijders niet gewoon een beetje leuk en veilig buiten kunnen recreëren met je paard?)
Wij gebruiken daarbij weer stemcues, terwijl anderen (
Parelli oa) dat niet doen. Zo heeft ieder zijn eigen redenen en maniertjes en ieder kiest datgene wat bij hem/haar past.
Ik merk wel dat er toch veel paarden rondlopen die verwarrende hulpen krijgen en dán wil een duidelijk andere aanpak wel vaak helpen.
Wat ik eigenlijk bij iedere nieuweling tegenkom is dat ze overal de tongklik voor gebruiken, ik vind dat weer typisch 'engels'.
Veel mensen klikken al automatisch met hun tong zodra ze al maar een paard zíén, dan klikken ze met de tong om aandacht van het paard te vragen, om hem aan het halster mee te leiden, voetje te laten geven, weg te stappen etc. In feite dus wordt die tongklik voor alles en nog wat gebruikt, hartstikke onduidelijk dus.
Wij gebruiken een klikje met de tong alléén om in draf ('jog') te gaan, verder nergens anders voor. Mensen moeten dat dus echt afleren hier en dat is heel moeilijk. Net zoals het kusgeluid hier alleen en altijd gebruikt wordt om het paard in galop aan te laten springen.
Ik kom dus veel mensen tegen die in het zadel op en neer zitten te schuiven als paardlief niet vooruit wil, én met de benen, én te klikken, én tegelijkertijd een kusgelkuid maken. Een overweldigend aanbod van hulpen dus, geen wonder dat het paard niet loopt....
Daarom hou ik het zo graag bij simpel.
Groet, Pien
Warboel
