Wil schreef op maandag 10 september 2007, 22:15:


E-colli is een normale darmbacterie. Die hoor je te hebben in je dikke darm.
Bij een overmaat vooraan in het spijsverteringssysteem krijg je problemen. De besmettingsbron is meestal het drinkwater.


Tsja. Bij vogels, die nauwelijks kauwen, is maagzuur het belangrijkste middel in de vertering. Geen mest zo zuur als vogelmest. De pH kan wat vogels betreft niet laag genoeg zijn, ik kan me voorstellen dat yoghurt, zelf ook erg zuur, voor vogels positieve effecten kan hebben.
Het spijsverteringssysteem van paarden werkt heel anders. Je kan de resultaten van vogels niet zomaar doortrekken op paarden. Darmflora is erg gevoelig voor uitschieters in de pH.


Paarden lusten ook gedroogd Jacobskruiskruid. "Lusten" is niet het criterium dat bepaalt of ze het ook nodig hebben, maar ok, ik val in herhalingen.

trea hoex schreef op donderdag 20 september 2007, 9:24:


Bij paarden die geen insulineresistentie vertonen heeft magnesium geen merkbaar beter effect. (Ok, na filtering, want ook magnesium heeft een peperkoek-effect: we krijgen zo nu en dan bedankbriefjes van mensen die ons bedanken omdat door het magnesium de vacht mooier is geworden, het paard is opgehouden met hoesten, gemakkelijker de trailer ingaat, en dat is gewoon allemaal onzin maar toevalligheid die dan aan het magnesium wordt toegeschreven, net als bij zoveel middelen).

Bij paarden die wel insunlineresistentie vertonen is het tamelijk snel dunner worden van de manenkam het meest opvallende resultaat. Dat is wat we keer op keer van allerlei mensen te horen krijgen. Als ze dan met magnesium stoppen wordt de manenkam helaas vaak ook weer vrij snel dikker.


Je voert in dit geval geen magnesium bij omdat er een tekort is, maar omdat een overschot aan magnesium de gevoeligheid van de cellen voor insuline vergroot. Met minder insuline heeft je paard dan toch hetzelfde effect. Ook bij mensen met ouderdomsdiabetes (die nog niet hoeven te spuiten) wordt vaak magnesium voorgeschreven omdat daardoor de overige medicatie minder zwaar hoeft te zijn.

De overige effecten van het magnesium zijn subjectiever en lastiger te meten. Er is net weer een onderzoek gedaan door prof. Pollit waarbij onomstotelijk is vastgesteld dat hoefbevangenheid niet direct het gevolg is van suiker (of fructaan) maar van de eigen insuline, die omhoog wordt gestuwd door de suiker (en fructaan). Met magnesium hoeft het paard minder insuline aan te maken waardoor de kans op hoefbevangenheid afneemt (en ook dat is al lang bekend, maar nu weten we waarom dat zo is). Maar achteraf kom je, als je paard niet hoefbevangen is geweest, nooit te weten dat je paard wel hoefbevangen zou zijn geraakt zonder magnesium.

Zomereczeem. Er wordt veel wazigs hierover geschreven op internet. De grote gemene deler die ons steeds meer opvalt is dat het wel degelijk met de koolhydraatstofwisseling te maken heeft. Allerlei maatregelen om de hoeveelheid insuline te verlagen (geen krachtvoer meer, geen suikerhoudend voedsel, magnesium, geen stalarrest meer) hebben *op termijn* een vermindering van de zomereczeem tot gevolg. Maar ook dat is erg lastig te correleren, want natuurlijk zijn altijd ook net de weersomstandigheden veranderd, etc.
Overigens is Baladeika nog steeds zomereczeemvrij. We zijn nu in het stadium gekomen dat "men" niet meer gelooft dat dit paard ooit zomereczeem had. Hadden we destijds maar meer foto's gemaakt van de korsten, de wc-borstel staart, de afgeschuurde manen, maar ja, van een niet zo'n fotogeniek paard maak je geen foto's toch?


Inderdaad. We raden dan ook altijd aan om een tijdje te stoppen met het magnesium en dan te kijken wat er gebeurt. Desnoods meerdere malen, tot het echt duidelijk is dat het betreffende paard baat heeft bij magnesium.

Groeten,
Frans

Cedric Coucke schreef op woensdag 12 september 2007, 12:51:


Ik heb je hier een mailtje over gestuurd, maar geen antwoord van jou. Was het wel aangekomen?

Groeten,
Frans