Puc schreef op maandag 10 september 2007, 17:00:


Ik ben ook erg benieuwd naar de oplossing die men vanuit de anti-beslaanhoek kan aandragen. Niet dat ik je kan helpen, hoor maar ik ben erg benieuwd naar een ijzerloze oplossing. De scheur zit zo te lezen op de plek waar de kwartierboogjes horen te zitten, daar zit altijd de meeste frictie. Reden temeer om -in elk geval bij dit paard- de kwartierboogjes erin te maken.
Ik ken een paard dat zoiets aan twee voorhoeven had, het bloed kwam er zelfs uit bij intensievere beweging, dit is met tijdelijke fixatie (een half jaar op ijzers in de wei) en een ongeoorloofd hoefgroeimiddel helemaal in orde gekomen.

Isabel van der Made schreef op maandag 10 september 2007, 17:33:


Ze gaf een smeerspulletje, een tip van een paardenhouder die er illegaal aan kon komen en nog wat had liggen, het mocht in Nederland niet verkocht worden maar het was wel superspul. Het zou de hoeven als een speer doen groeien, wat inderdaad ook gebeurde want na een half jaar was de scheur eruit gegroeid. Nee, ik weet niet hoe het heette, maar kan het wel voor je navragen?

Isabel van der Made schreef op maandag 10 september 2007, 19:41:

De scheur was van boven tot beneden en een hoef doet er een jaar over om helemaal te vernieuwen. Dan vind ik een half jaar voor een compleet vernieuwde hoef WEL snel.
Ik ga navraag doen naar het smeermiddeltje!

Isabel van der Made schreef op maandag 10 september 2007, 20:16:

Uit het HN cursusboek!

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 11 september 2007, 9:57:


Zo'n eerste keer is lang niet altijd een halleluja-ervaring hoor! Want het moet gewoon wennen, voor allebei. Cadiz bv heeft een hekel aan veranderingen en werd woest op het bitloze hoofdstel. Hij werd stakerig, liep scheef, sperde zijn kaken open, beet in mijn schoenen, kop omhoog en rug weg. Ik was hierop voorbereid en borduurde vlijtig verder. "Knappe pony!" als het hoofd even zakte en de rug ontspande. Pas bij de derde, vierde keer ging hij zich eraan overgeven en toen volgde ook de ontspanning en de aanleuning.
Buck heeft een heel meegaand karakter, bij hem gaf de overgang naar bitloos geen (reactie)problemen. Hij was eerst verrast en bleef vanzelf mooi bovenin afgebogen lopen maar ging er na een paar keer juist zwaarder op hangen dan op het bit, wat nu ook weer niet de bedoeling was.
Ik denk dat karakter een belangrijke rol speelt hierin.
Kipardy is misschien ook een temperamentvol, snel geïrriteerd type en zal zich wellicht verzet hebben tegen het nieuwe, andere gevoel, de veranderde druk op de neus, het zoeken naar het bit, verdorie waar is dat ding!

De kruiselingse constructie vond ik (en Cadiz) waardeloos want indirect, maar dat vind ik ook met bitloze optomingen die slechts 1 verbindingspunt onder de kin hebben zoals touwhalsters. Maar dat is persoonlijk. Ik denk wel dat je zelf overtuigd moet zijn van "het goede" van jouw specifieke bitloze hoofdstel, wil je er je paard overtuigd mee kunnen rijden.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 11 september 2007, 10:58:

Een halster zit los en fladdert heen en weer. Dit bitloze hoofdstel zit vastgegespt, dat ervaart een paard toch als iets heel anders lijkt me. Longeren met 1 lange lijn aan een halster werkt voor een paard ook totaal anders dan rijden met 2 teugels aan een halster, dat kun je niet met elkaar vergelijken.


Zij zal het juist fijn vinden, dat kunnen hangen. Jouw hand als vijfde been en dat zonder inspanning!


O, ik denk dat die voorkeur er wel degelijk is. Sommige paarden accepteren moeilijk druk, anderen hebben het juist nodig om hun kader af te zetten. Net als mensen!
Mijn beide heel verschillende paarden nemen graag meer druk op de bitloze constructie dan op het bit, ook heethoofd Cadiz, maar ik ben er zelf niet altijd blij mee; ik ervaar zelf druk al snel als veel. Vrijblijvend stofzuigen vind ik schadelijk. Dus aangezien aanleuning het gewicht is dat het paard in je handen legt, rijd ik zowel met als zonder bit.

van lennep schreef op dinsdag 11 september 2007, 12:52:

Haha! Met een aanwijsstokkie!

Cedric Coucke schreef op dinsdag 11 september 2007, 12:53:

Mucosa?
Bombers bit zuidafrika?
Bitseat?

Dik of dun bit hangt mede af van de paardenmond. Sommige paarden hebben erg weinig ruimte in de mond door een dikke tong en een laag verhemelte, die doe je echt geen plezier met een dik bit. Daarbij is elk bit net zo scherp als de hand van de ruiter. Sjorren aan een dikke dubbelgebroken trens is kwalijker dan met een stille hand een scherpe vaquerostang bedienen. Maar laten we maar ophouden over bitten, dat wordt straks ruzie en het ging net weer lekker.

van lennep schreef op dinsdag 11 september 2007, 12:59:


Precies, die reikwijdte doet het um!
Met het stokkie (zonder blaadjes dan he! want blaadjes zijn ruis in deze) kun je ook het gewenste been vanaf de 'overkant' aanraken. Dat red je niet met een arm. Bovendien heb je al je andere arm nodig om het hoofd hoog te houden zodat de spaanse pas uit de schouder kan komen en niet degenereert tot 'poot optillen'.
Als Maike jouw hand altijd target, gaat hij dat wellicht ook doen als jij met die hand op weg bent naar het aanraken/aanwijzen van het been dat hij op moet tillen. Dat kan nooit een mooie ruime spaanse pas worden toch?

Arabesk schreef op dinsdag 11 september 2007, 21:35:


Wat een oud stukje? Van toen de euro net werd ingevoerd!
De zelfingenomen subjectieve toon van de Skepsis-site zet bij mij altijd mijn nekharen overeind, brrr wat moeten dat vervelende drammerige mensen zijn.

Cedric Coucke schreef op woensdag 12 september 2007, 13:16:


Het is een kruiselingse constructie die er trouwens wel mooi uitziet. Persoonlijk vind ik dit een indirect systeem en het lijkt me dat wanneer je polo speelt en razendsnelle wendingen moet maken, je meer aan een direct systeem hebt zoals een sidepull-achtig ding waarbij de linkerteugel links en de rechterteugel rechts vast zit.
Die 'neusriem' gesp je ook gewoon vast in tegenstelling tot de schuivende kruiselingse constructie, ook dat lijkt me in het heetst van de strijd waarin je vliegensvlug moet reageren en je paard zo mogelijk nog sneller, gewoon handiger en minder ruis gevend.

Karin schreef op woensdag 12 september 2007, 16:20:

Hoe zit dat eigenlijk met gewicht dat een IJslander kan dragen? Ik ken de vuistregel van maximaal 20% van het paardengewicht, maar dan kom je met zo'n ponnie van 1.35 toch al snel in de problemen. Of hebben ze misschien een andere bouw..., rug..., gangwerk..., iets wat ze makkelijker "dragend" maakt?