Eva Saegerman schreef op donderdag 13 september 2007, 11:39:
> Wat een opgave!
> Even de "opzet" verklappen: onze 3 paardjes laat ik geregeld
> eens uit de wei, op straat loslopen; ik sluit de straat dan af
> Jolien en ik waren beeke fier op onszelf
>
> "Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd
> paard kan zijn"
Zo heb ik onze kleine kudde wel eens van de wei naar de paddock gebracht door met de leidende ruin samen te werken. Het gekke is wel dat hij dan ging leiden (als een leidende merrie?). Vanaf een (best grote) afstand wijs ik met mijn arm en hand de richting aan en dan gaat hij daarheen. De rest volgt dan.
Ik kom dan heel rustig achteraan als hekkesluiter.
Dit is een paar keer gebeurd. Het gebeurde door een samenloop van omstandigheden en door gebruik te maken van het 'juiste' moment. Het kan volgens mij alleen omdat het leidende paard mee WILDE werken op dat moment. Het is ook wel eens gebeurd dat ik dit probeerde en dat het niet lukte. Het was wel een sensationele ervaring.
Warboel
