Anna van Rheeden schreef op zondag 2 september 2007, 9:09:
> Spirithorses schreef op zaterdag 1 september 2007, 23:50:
>
>> Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in hoe het met Puck's
> bewegen, en als wij luisteren naar wat ze nodig hebben.
> Nietwaar. Is Puck blij en tevreden met haar zwangerschap? Ben
> heel benieuwd hoe het verder gaat, hou ons op de hoogte!
> groet anna
Hi Anna, ja, met een paard als Puck blíjf je zoeken en sta je iedere keer weer voor nieuwe uitdagingen. Soms denken we 'het' gevonden te hebben en dan blijkt dat we toch nog niet helemaal in de juiste richting denken.
We weten inmiddels dat het echte probleem, de oorzaak, NIET in de hoeven zit, maar hoger in haar lichaam, in de vorm van enorme emotionele blokkades die een lichamelijke uitwerking hebben.
Als je haar op de traditionele manier lichamelijk onderzoekt blijkt ze bij ieder onderzoek weer volledig in orde, da's het verwonderlijke. Bloedonderzoeken, röntgens, palpaties, alles is OK.
Wat nu steeds duidelijker wordt is dat het een energetisch en emotioneel iets is, er moeten in haar oude patronen doorbroken worden en nieuwe voor in de plaats komen. Daar zijn we nu hard mee bezig maar zoiets kost tijd, heel veel tijd. En dat kan zij alleen maar zelf door los te laten. In feite kunnen wij alleen maar het klimaat scheppen, de rest zal zij zelf moeten doen als ze daaraan toe is.
Bovendien kun je niet alles tegelijk uitproberen, ze is nu een hele tijd van het gras af geweest, heeft ook een magnesiumchelaat kuur achter de rug, en dat heeft niks bijgedragen aan het verdwijnen van haar klachten. De volgende stap was haar gewoon op gras te zetten en af te wachten wat er gaat gebeuren, en dan heb ik nog de MSN/zwavel truc waarmee we nu twee andere paarden erbovenop gekregen hebben.
Maar als ik dat nu doe weet ik niet wát geholpen heeft, dus wacht ik hier een aantal weken mee.
Ik weet niet of Puck blij is met haar drachtigheid. Kan een paard blij zijn met een drachtigheid? We kenden haar natuurlijk niet van te voren dus ik kan het verschil niet aangeven. Wat we wél merken is dat ze rustiger en evenwichtiger aan het worden is, dat ze af en toe momenten heeft dat ze héél voorzichtig in een soort van 'overgave' lijkt te komen. Beetje meer rust in dat drukke lijf.
Jack en ik zijn er nog steeds van overtuigd dat het ooit helemaal goed komt met Puck, en dan bedoelen we niet 'goed' in de vorm van 'erop kunnen rijden', (da's niet prioriteit nummer één) maar goed in háár hoofd, zodat ze verder mee kan in haar leven.
We houden jullie op de hoogte. Wat kun je veel leren van paarden he....
Groet terug, Pien (ik denk dat ik dit verhaaltje maar letterlijk copieer en in Pucks'verhaal plak, want zo is het.)
Warboel
