Esther schreef op woensdag 29 augustus 2007, 12:11:
> Ik blijf me verbazen over het ( voor ) oordeel dat er per
> definitie een fase 4 aan te pas schijnt te komen zodra er een
> stok zonder blaadjes wordt gebruikt.
Dat is de kern ja. Idem bit, sporen, teugels....
De kwaliteit van de communicatie op zich, niet het middel.
Als je een ´wedstrijdje kwaliteitscommunicatie´ wil organiseren lijkt het míj dat je kwaliteítscriteria aan moet leggen en díe toetsen.
Mijn ´eigen´ rit richt zich daar in het geheel niet op, alleen op ´lol met je knol´ waarbij de randvoorwaarden zo praktisch, konkreet en realistisch mogelijk ook op enige lol dóór de knol gericht zijn en NIET op een klassement.
Als een ruiter sporen wil dragen is dat prima, doch een zwelling of huidbeschadiging = naar huis.
Idem wat voor optoming, zadel of wat ook. Als het paard een schuurplek of een te hoge hartslag heeft = naar huis.
In feite lost alles zichzelf op door de route als scherprechter. Kan je niet rijden, dan is dat bij cp1 al helder zonder dat het paard serieus beschadigd is.
Heeft het paard, muildier, ezel of zebra geen probleem, dan ís er geen probleem, wat je er persoonlijk ethisch ook van mag vinden.
De valkuil zit in het meetbaar maken van ´probleem´, doch daar komen we wel uit.
hc
Warboel
