Vicky Verreycken schreef op woensdag 22 augustus 2007, 9:24:
> Peter Donck schreef op woensdag 22 augustus 2007, 8:10:
>
>>
> Hoor vaak nogal wel eens van mensen dat ze hun paard naar de
> slacht doen als er iets mis mee is(zomereczeem, niet meer vol
> te krijgen,...) omdat ze er dan nog de slachtprijs voor krijgen.
> Brrr, bij de gedachte alleen al...
Onze Izzy is maar 1.38 m groot en is een van onze meest dierbare paarden. Juist haar eenvoud en pretentieloze manier van 'zijn' maken haar hier tot een zeer geliefde medebewoner.
Zij is bijvoorbeeld geen hoogstaand dressuurpaardje, en af en toe (naja váák) een beetje lompig wat de hulpen betreft, maar als je een evenwicht weet te vinden in wat een dier kán en wat jij zoekt, en er niet meer uit wilt halen dan wat erin zit, kun je met zo'n pony heel ver komen.
Dit is bijvoorbeeld een dier wat er altijd ís, 'het altijd doet', altijd graag meegaat en heel tevreden is met haar plekje onderin de rangorde.
Dus verwacht je van zo'n pony ook minder omdat ze het gewoonweg niet in huis heeft. Ik ga met Izzy geen dressuurachtige oefeningen doen, daar ziet ze de zin niet van in, maar haar zetten we bij enge dingen voorop en ze neemt het voortouw in spannende situaties.
Maar goed, ieder heeft zo zijn eigen redenen om een paard wel of niet te verkopen. Wij verkopen ook wel eens een paard, maar dat is meer wanneer wij zien dat een paard beter af is bij één particuliere eigenaar.
Ik vind het ook helemaal niks om een paard te verkopen omdat ie niet voldoet, maar de realiteit is dat een ander er misschien wél blij mee is, zich misschien wel meer moeite doet, het een betere combinatie is en dat paard er uiteindelijk veel gelukkiger van wordt.
Pien
Warboel
