marjan de Haas schreef op vrijdag 17 augustus 2007, 19:05:


Kijk, goede vrienden. Laat het eens en voor altijd duidelijk wezen. Een paard heeft zijn staart niet voor niks. Als ik met onze merrie langs het bos rij, komen de horzels er in groten getale op af. Met haar staart zwiept zij elke paardenvlieg op haar achterhand de ruimte in. De exemplaren op haar voorhand schudt zij af door met haar vacht te trillen. De vasthouders sla ik zoveel als mogelijk zelf plat. Ik hoop dat ik nooit op boodschap moet in de horzelhemel. Daar zinnen er al heel wat op wraak, vrees ik. Mijn vraag: ik meen te weten dat een paard de huid van de achterhand niet kan laten trillen. Is dat zo? Of heb ik dat verkeerd voor. Als mijn aanvoelen juist is, dan is dat een reden te meer om de paardenstaart te laten waar hij is.

marianne laenen schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 18:45:


Is daar een bewegwijzerd ruiterpad of zo?

beste mensen,

Onze twee paarden lopen nu al anderhalf jaar respectievelijk één jaar blootsvoets. Van een kritische probeerder ben ik onderhand een lichtjes fanatieke aanhanger van het natuurlijk bekappen geworden. Ik meen te zien dat de hoeven van onze dravermerrie (450 kg ongeveer, 21 jaar) behoorlijk slijtbestendiger zijn dan de hoeven van haar zoon, een kruisingruin uit een trekpaardenhengst (650 kg, 11 jaar). Ik vraag mij zo stilaan af of het ene paard nu eenmaal niet slijtbestendiger hoeven heeft dat het andere. Ik kan mij daarbij inbeelden dat er in het "hoefijzertijdperk" weinig op hoefkwaliteit geselecteerd werd. Vandaar het verschil tussen het ene paard en het andere op dat vlak. Moeten wij, de natuurlijkbekappengeneratie, niet stilaan gaan selecteren op hoefkwaliteit? En als je een nieuw paard koopt in de reguliere handel, zijn er dan manieren om de hoefkwaliteit van je droompaard te beoordelen vóór de aankoop?

Vicky Verreycken schreef op maandag 27 augustus 2007, 16:17:

Ik zou toch niet te vlug wanhopen. Onze 21-jarige dravermerrie Jelina is een ontzettend doorgefokte draver. Een schoolvoorbeeld in het draverdom zeg maar. Vóór het natuurlijk bekappen had zij klemhoefjes, je weet wel: van die conservenblikjes. De apex (top) van haar stralen stond bij de ene hoef op vijf vóór twaalf en bij de andere op vijf nà twaalf. Je zou haar hoeven nu eens moeten zien, na anderhalf jaar natuurlijk bekappen: een plààtje, mensen! Enneuh: de voorbije winter zo goed als geen rotstraal. En vroeger elke winter maar klooien met middeltjes tegen rotstraal. En weg het intermiterend manken, de pijn bij draf en galop. Kortom: een tweede leven als het ware. Genen of geen genen.

Marianne,

Nou moet ik toch even in mijn (electronische) pen klimmen, vind ik. Ik begrijp je waarschijnlijk verkeerd als ik nu denk dat volgens jou vrouwen zich makkelijker met emoargumenten laten strikken dan mannen? Ik ken anders wel een paar vrouwen die het met jouw visie hartsgrondig oneens zijn.
Volledig eens met Piet dus: vrouw of man zijn ep er niks mee te make ,
Carausios, ex civitate Menapiorum

Els, potferhierenginder, wat is dat een mooie foto van die Fjord naast je berichten. Iedere keer als je iets schrijft zit ik eerst 5 minuten wezenloos naar dat prachtdier te staren. In de grote versie wel te verstaan. Hoe is ie onder het zadel? Ik hoor namelijk wel eens zeggen dat Fjords eigenlijk tuigpaardjes zijn. Jouw Fjord lijkt mij een prachtig type (afstammeling van een) oerpaard te wezen.

Carausios, ex civitate Menapiorum

OK, Pien, maar dan blijft de vraag: wat met de wilde en verwilderde paarden? Ofwel vergis ik mij ofwel lopen die toch niet gevoeliger over ruig terrein? De roofdieren zouden ten andere vlug in de gaten hebben waar ze de paarden naartoe moeten jagen om ze te pakken te krijgen, toch? Ik heb op dit forum al eens eerder de vraag gesteld: hebben we sedert het veralgemenen van het hoefijzer niet onbewust de echt resistente hoeven weggekruist? En zo ja, hoe halen we die in de fokkerij terug? En hoe kan je bij het aankopen van een paard zien of het voldoende goede (harde) hoeven heeft?

carausios
ex civitate Menapiorum

Vrienden altegader,

Wat ik effe vragen wou: wat gebeurt er bij jullie met de afronding? En de steunsels? Onze twee paarden lopen elke week iln het weekeinde toch zo'n 10 km over het harde en 10 km over gras en/of aarde. Tijdens de week zijn ze iedere dag nog een aantal uren buiten in een ruime wei. En het is voor mijn stramme 58-jarige rug toch nog steeds een klus om
- de steunsels te fatsoeneren
- afrondingen te maken
- heel af en toe de zool weer hol te maken

Ik moet zo goed of nooit meer de hoefwand inkorten tot de zool. Wel heeft onze dravermerrie neiging om haar hoeven naar buiten toe schuin af te slijten. Dat rasp ik nu en dan zuinig even bij. Onze merrie (21 jaar) is anderhalf jaar van haar ijzers (ik zei bijna: kluisters) af en haar zoon (11 jaar) meer dan een jaar. Zijn enorme kruisinghoeven beginnen eigenlijk nu pas goed uit te harden.

P.S. Ik heb tegen een vriend ruiter-met-paard-met-hoefijzers in een onbewaakt ogenblilk gezegd dat ik zo ver was dat ik hoefijzers een sluipende paardenmishandeling vond. Dat was me wel wat!

Stefaan Oplinus
De Nederlanden: van de Aa tot de Eems

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 6 december 2007, 19:55:

Wat ik mij afvraag: werkt het hoefmechanisme dan nog wel optimaal als de zool volledig gegroeid is tot het loopvlak?

St.Op
Peter Donck schreef op zaterdag 8 december 2007, 15:28:

Kan iemand mij eens haarfijn uitleggen wat hanetred precies is? Hoe manifesteert zich dat? Hoe kan je hanetred herkennen?

dankjewel!