Ans Jondral schreef:


Huh? Spirit steigeren als hij angst heeft? Heb ik nog nooit meegemaakt.
Spirit steigert niet als hij angst heeft, hij is voor zover ik kan beoordelen ooit één keer ergens bang voor geweest en dat was verleden week toen hij kennismaakte met vliegenspray (is al opgelost). Toen heeft hij wat rondgerommeld maar dat was dan ook alles. Eerlijkgezegd geloof ik niet zo in steigeren als angstreaktie. Ik geloof meer in 'weg willen' als angstreaktie en steigeren om los te komen of als verzet om zich aan een opdracht te onttrekken. IK vind steigeren dus ongewenst en gevaarlijk, tenzij ik het mijn paard op commando zou leren.

Spirit heeft dusdanig veel vertrouwen in mij, in het leven, dat wanneer IK zeg dat het goed is en hem stimuleer iets te doen, hij dat zonder omwegen gewoon doet. Of dat nou een hindernisparcourtje of een diepe plas water is; hij doet het gewoon, desnoods ga ik hem voor en hij volgt.

Verder: Een paard dat angst heeft hoor je nooit te straffen ! Dát is nou juist het probleem van de gemiddelde paardenbezitter, dat-ie denkt dat paardlief zich aanstelt en dus maar effe een tik met het zweepje.
Een paard dat angst heeft hoor je gerust te stellen. En ermee te werken in een veilige omgeving, en, (daar kom ik weer) een leider waardig te zijn zodat hij kan leren op jou te vertrouwen.
Of je nu clickert om die angst te overwinnen of desensibiliseert; je kunt pas verder als die angst weg is.


Rust werkt natuurlijk altijd het beste.
Ik gaf een steigervoorbeeld omdat Spirit dat ooit een paar keer gedaan heeft toen hij zijn jeweetwel achterna wilde en mij dacht op die manier te imponeren. Dat heeft nul met angst te maken.
Mja, dan gaat ie in de achteruit en mag hij zich 5 meter verderop even bedenken wat er nou precies gebeurde.
Let wel: Ik straf niet voor het steigeren; ik geef hem vliegensvlug een andere opdracht, namelijk achteruit te gaan.

Pête steigert dus als reaktie op iets. Door haar dat te laten doen en niet te reageren heb je het niet opgelost want ze doet het nog steeds, zo te lezen. Snap je waar ik heen wil? Hoeveel ruimte geef je je paard om te laten doen wat het paard graag doet? En als ze dan neerkomt, zeg jij dan 'braaf' om haar gerust te stellen of laat je haar weten dat je er niet van gediend bent?
Dus als mijn zoon ongevraagd een snoepje uit de kast neemt kan ik maar beter niet te reageren en niet laten weten dat ik dit niet netjes vind van hem? Of moet ik zeggen : 'Wat lief dat jij het papiertje zo netjes in de vuilnisbak gedaan hebt?'


Training is training. Maakt niet uit waar. Eigenlijk is alles wat ik met Spirit doe een leermoment en dus training. Of dat nu netjes naast me laten lopen langs de merries is wanneer hij van de weide komt of in de bak over de wip laten lopen. Zélfs als ik met hem buiten wandel zit er nog een trainingsmoment aan.


Nee, nooit. Waarom?
Groet, Pien

Ans Jondral schreef :

Stéígeren? Nee, echt nooit.
Bokken ook niet.

Bang wel, bijvoorbeeld wanneer de hond plots uit het maïsveld komt, of, zoals vandaag, wanneer ik op de fiets aan kom rijden, paarden staan op de weide en ik kom plotseling de hoek op het terrein opgereden, ja, dan wordt er wel eens geschrokken. Of die keer, vorige week, toen Peyote enórm schrok van de schrikdraad, wegvloog, met de hele bubs achter zich aan. Dat gebeurt heus wel eens. Tja, je kunt ze niet verbieden te schrikken, het blijven vluchtdieren. Maar je kunt ze wél leren op jou te vertrouwen zodat het wegrennen bij één grote sprong blijft in plaats van aan de kletter te gaan. Ja nou, als dat alles is....
Maar in het verkeer zijn ze echt nooit bang. Nog niet voor een helicopter die laag overvliegt. Alhoewel Holly bang voor luchtballonnen is en dan onrustig gaat lopen dribbelen en wat snuiven. Stelt weinig voor.
Ik heb nooit reakties van paarden die de lucht ingaan voor dit soort dingen. Ik weet ze eigenlijk altijd wel te bereiken.



Maarr.... ze blijft het wel nog wat gebruiken links en rechts.



1: Paard leren te volgen (en niet voorbij te lopen)
2: Paard leren te stoppen op commando
3: Paard leren achterwaarts te gaan
(en dan komen nog wat cues zoals easy, draf, galop, etc)

Maar ik ga pas de weg op als de eerste 3 er volledig inzitten, dus ook het achterwaarts gaan. Dát is waarbij ik met Pete zou werken, dan heb je de meest belangrijke.


Nee Ans, hij mag niet steigeren. Geen enkel paard mag steigeren, vind ik veel te gevaarlijk. Stel je 600 kilo paard voor dat boven je in de lucht hangt. Ik moet er niet aan denken.

Net zoals ik niet wil dat ze me voorbij lopen, in mijn persoonlijke ruimte komen, de kont naar me toedraaien, met het hoofd in de voeremmer duiken als ik door de paddock loop, me naar het gras sleuren, mij als schuurpaal gebruiken, de weide uitrennen terwijl ik het hek in mijn handen heb etc. Daar wordt hier heel erg op gelet en daar wordt nauwgezet aan gewerkt.


Dus je staat het de ene keer niet toe en de andere keer wel omdat het niet uitkomt Pête te corrigeren ? Wie heeft wie dan getraind ?


Hij heeft nooit geleerd dat hij daar wat mee kan bereiken dus waarom zou-ie?

Groet, Pien (hoop dat je me niet flauw vindt maar het is echt zo hoor).

Ans Jondral schreef :





Kijk, als jij er zelf geen moeite mee hebt dat ze af en toe steigert, wie ben ik om te zeggen dat dat een ongewenste situatie is?
IK zou het niet toestaan, maar ik ben niet jij.
Ik kan je alleen maar zeggen hoe ik dingen zou oplossen/voorkomen, zodat Puzzle dat niet ook gaat doen, want dat was de insteek.
Sorry als ik wat kortaf en snel overkom, ben nog aan het werken namelijk en ik kijk af en toe even hier

Groetjes, Pien

Aafke schreef :

Je weet niet waar je aan begint....
Wij hebben afgelopen week weer 5 te herplaatsen GRATIS paarden aangeboden gekregen. Wie denk je dat de kosten van deze paarden betaalt?
De eigenaars niet, die zijn blij dat ze ervanaf zijn.
Zie: http://www.spirithorses.be/tweede.html

Echt, je mag het zó van me overnemen!!!!

Groetjes, Pien

annemarie bodde schreef op zondag 19 augustus 2007, 15:27:


Ik ben helemaal niet zo gecharmeerd van het dually halster; ik heb er zelf ook een en ik vind dat het makkelijk scherp inwerkt op de paardenneus omdat het knevelt als je er druk opzet. En als je nooit druk gebruikt, waarom dan dit halster en geen gewoon 'stal'halster?
Bovendien draait de neusriem van dit halster altijd aan één kant (is dat ook bij andere dually halsters zo?).

Ik heb ook een 2,5 jarige Quarter, een hengst. Spirit en ik ondernemen allerlei leuke dingen maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dit jonge paard vóór zijn 5 e in te rijden; wij zijn nog in een grondwerk- en fietsstadium: http://www.spirithorses.be/spirit.html

Ook al lijkt hij al sterk en is hij rustig, da's de grootste valkuil van de Quarter. In zijn hoofd en lijf is hij net zo goed pas 2,5 als elk ander paardenras. Laat je niet afleiden door al die spiermassa!

Groet, Pien

Coolen schreef op maandag 20 augustus 2007, 13:49:


Ik reageer even heel snel want ik wil eigenlijk niet lang achter de pc zitten op mijn vrije dag, maar mijn beste remedie tegen mok is:

1: Paard uit de stal, ook 's nachts, (pies, poep, bacteriën, schimmels, slechte pompfunctie door teveel stilstaan en dus geen doorbloeding en verminderde aan-afvoer van bloed en voedingsstoffen.)
2: Paard Natuurlijk Bekappen en véél beweging geven (pompfunctie, doorbloeding).
3: Zalf, smeren helpt pas afdoende wanneer je de oorzaak wegneemt.
4:: Oorzaak achterhalen: slechte doorbloeding, ijzers, urinezuur, slecht werkend/overbelast systeem etc.

Mok komt van binnenuit, het symptoom zit slechts aan de buitenkant.

Ondanks de vette klei en de modder hebben wij NOOIT mok bij onze paarden. Wel hebben nieuwe paarden het vaker, maar dat gaat als vanzelf over wanneer je deze tips in acht neemt.

Succes, Pien

Aafke schreef op maandag 20 augustus 2007, 16:04:


En tóch meen ik het wel !!!!
Ik ben al heel lang op zoek naar iemand die het TweedeKans Paarden gebeuren van mij wilt overnemen. Het woordt teveel om zelf te blijven doen.
Maar inderdaad: Dan wel op mijn manier, soort van zelfstandig dependance onder onze naam, in filosofie geheel verbonden aan Spirithorses, al wil ik me er dan zelf niet meer mee bemoeien. En dat heeft niks met verdiensten te maken, degene die het gaat overnemen mag zelf zijn verdiensten houden, daar gaat het mij helemaal niet om. Mij gaat het er alleen maar om een breed netwerk op te zetten en contacten te leggen om die knollen te kunnen helpen. Nu wijs ik meer paarden af dan me lief is omdat ik er de plek en de tijd niet meer voor heb.

Had je niet gedacht he....

Pien

Patricia ter Haar schreef :


Dus ze verkiest het lopen in een rondje aan een touw boven spelen met haar vriendjes op de weide? Wauw! Zo'n paard zou ik ook wel willen
Hoe weet jij dat eigenlijk dat ze dat zo graag wil?

Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Hahahahahahah
Ik weet waar jij het nu over hebt, ik zie Gerd zó voor de spiegel staan

Pien (die het jammer vindt dat zij er niet bij kan zijn zaterdag).

eddy DRUPPEL schreef :

Zeg, je hebt het toch niet over mij he
Nee, grapje, weet ik ook wel.

Het meest moeite heb ik ermee wanneer een eigenaar doodleuk zijn paard wil dumpen omdat het 'het niet meer doet', niet goed presteert, ergens pijn heeft, ongewenst gedrag vertoont, etc. 'Geen geld, geen tijd meer, geen plaats' horen ook in dat rijtje thuis.
En dan vrolijk omdraaien en een nieuwe kopen die precies hetzelfde leven krijgt. Dán heb je er niks van geleerd.

Tuurlijk zijn er altijd verzachtende omstandigheden; iemand kan plots werkeloos worden, of ziek, of het paard blijkt écht een etterbak te zijn.
Tuurlijk maken we dat hier ook mee en ik wil er graag zijn voor dat soort 'gevallen' (ik kom er toch altijd wel achter wat de bedoelingen/motieven zijn).

Maar je moet je van te voren realiseren dat je een dier opneemt waar je een hele verantwoordelijkheid voor hebt, dus ook wanneer het niet zo leuk meer is. Veel mensen realiseren zich pas wat ze aangeschaft hebben wanneer dat paard er al staat en toch iets meer aandacht vraagt dan de cavia in de kooi.

Ik maak hier mensen mee die wel al een paard hebben, op les/cursus komen, maar niet in staat zijn een paard een halster aan te doen, laat staan met het paard om kunnen gaan, een band opbouwen, etc.
Een éénjarige kopen, die moederziel alleen in een weitje zetten en zich vervolgens afvragen waarom dat paard geen voetjes geeft bij de hoefsmid. Dat komt zó verschrikkelijk veel voor....

Het is denk ik ook het gevolg van de tweeverdienende mens; paard is statussymbool, een luxe die je je kunt veroorloven. Daardoor is het kopen van een paard voor veel mensen toegankelijker geworden.
Bovendien staat het hebben van een paard voor veel mensen voor een stukje vrijheid, buitenleven (naja, búíten als het paard op stal staat).
Paarden maken op de een of andere manier emoties los bij mensen, ze voelen zich vrij, gewaardeerd, machtig, kunnen zorgen voor iets (vooral veel kinderloze dames kunnen d'r wat van en voor hen is het paard het kind dat ze graag wilden hebben).

Ik blijf het een moeilijke discussie vinden want we zijn bijna allemaal ooit zo begonnen....

Pien

Christel Provaas schreef :


Ik heb het ook niet over jóúhóú, dus je hoeft je niet aangesproken te voelen, ik zeg wat ik in het algemeen vaak tegenkom.

Ik heb misschien meer dan een ander te maken met onervaren mensen die lessen nemen en mensen die een probleem hebben met hun paard.
Laten we zeggen dat 70 % hier zo bij ons binnenkomt.
Die mensen waarbij het allemaal goed gaat komen hier zelden.

Tis mijn beroep, weet je
Groet, Pien

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 15:51:


Wat ik me afvraag bij deze advertentie is : Toen je de pony kocht wist je toch van te voren dat ze maar 1.36 meter groot is? Zo'n pony koop je toch niet voor een kind dat al in de pubertijd is en flink gaat groeien ?

Mijn 12 jarige zoon zeurt me ook de kop gek om een pony en hij krijgt hem niet. Dattie maar op een grotere kruipt, er staan er genoeg, over een jaar is hij te groot en staat de pony daar (Izzy is 1.38 en da's al klein, maar daar kan nog een niet al te grote volwassene op, bovendien hebben we haar gekregen).

Pien

Vicky Verreycken schreef op woensdag 22 augustus 2007, 9:24:


Onze Izzy is maar 1.38 m groot en is een van onze meest dierbare paarden. Juist haar eenvoud en pretentieloze manier van 'zijn' maken haar hier tot een zeer geliefde medebewoner.
Zij is bijvoorbeeld geen hoogstaand dressuurpaardje, en af en toe (naja váák) een beetje lompig wat de hulpen betreft, maar als je een evenwicht weet te vinden in wat een dier kán en wat jij zoekt, en er niet meer uit wilt halen dan wat erin zit, kun je met zo'n pony heel ver komen.
Dit is bijvoorbeeld een dier wat er altijd ís, 'het altijd doet', altijd graag meegaat en heel tevreden is met haar plekje onderin de rangorde.
Dus verwacht je van zo'n pony ook minder omdat ze het gewoonweg niet in huis heeft. Ik ga met Izzy geen dressuurachtige oefeningen doen, daar ziet ze de zin niet van in, maar haar zetten we bij enge dingen voorop en ze neemt het voortouw in spannende situaties.

Maar goed, ieder heeft zo zijn eigen redenen om een paard wel of niet te verkopen. Wij verkopen ook wel eens een paard, maar dat is meer wanneer wij zien dat een paard beter af is bij één particuliere eigenaar.

Ik vind het ook helemaal niks om een paard te verkopen omdat ie niet voldoet, maar de realiteit is dat een ander er misschien wél blij mee is, zich misschien wel meer moeite doet, het een betere combinatie is en dat paard er uiteindelijk veel gelukkiger van wordt.

Pien

Esther schreef :


Oja, hier ook hoor.
Holly, Puck en Oakley hebben al dekens opgehad afgelopen zomer, toen het maar blééf regenen. Die trekken het gewoon niet zonder.

Holly (Quarter) heeft een dunne zijde-achtige vacht, die weliswaar heel vet aanvoelt, maar waar je de huid zo ziet doorschemeren, die gaat staan shaken als het doorregent, zélfs met 24/7 hooi en weidegang.
Puck (Quarab) en Oakley (Quartermix) hebben nou eenmaal gevoelige spieren. <Zucht> Heb maar weer wat regendekens aangeschaft want ook ik kan het niet aanzien, die trillende paarden. En het is nog ongezond voor hun spieren óók, ze verkrampen er helemaal van.

Groet, Pien