Peter Donck schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:22:


Die is uitgebreid! en met uitleg beantwoord. Het antwoord is alleen geen 4 liter, 2 meter of 65 graden.

Binnen het type vaquera ligt een wereld van onvergelijkbare types die een veelvoud ruimer is dan die van ´engels´type zadels. Van traditionele boom van roggestro tot carbonfiber, inclusief flexible bomen en boomloze versies. Idem oversingels, dubbele singelvestiging etcetera.

Wat prijzen betreft kan je een indiaspecial voor 300 euro tot juweeltjes van vakmanschap voor 2500 (en meer) kopen.

hc

trea hoex schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:22:

Traditionele stroboom met paardenharen vulling wel. Modern polyester boom op schuimrubber niet.

hc

Wil schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:23:


Lezen Wil. Áls, dán, ráád.... bij een situatie die duidelijk niet opportuun is.

Ja en jouw paarden gaan never ever eventinghard op portugese rotsbodem worden.
Als jij of een ander dat denkt, dan heb je te hoge verwachtingen. Net zo goed als dat die van jou never ever zo hittebestendig worden.
Dát is het verschil tussen een ecotoop blootvoets opgegroeid paard wat die zware belasting voor lijf en voeten met veel extra aandacht wellicht nog nét aan kan en een import uit de Lage Landen waarvoor dat irrealistisch is.

Realisme is wellicht onverenigbaar met idealisme en dat is jammer.

hc

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:51:


Wanneer de doorstroming gestopt is en zelfs weefsel afgestorven, dan gaat dat niet spontaan zomaar weer doorbloeden.
Vergelijk het als dat makkelijker voor te stellen is met littekenweefsel. Dat is vaak ook definitief minder doorbloed. Voor sommige duurzaam vertoorde hoeven is dat het eindresultaat.
De weg daaheen gaat via pijnlijk herstel en dat kan iedereen die schier bevroren handen of voeten heeft gehad zich voorstellen.
Als je bij analyse van de hoef ziet dat er sprake is van een enrstige verstoring neem je willens en wetens de beslissing voor de pijn van het herstel.
De figuurlijke kosten en baten voor het paard moet je dan goed vooraf afwegen. Vind ík.

hc

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:51:


Wanneer de doorstroming gestopt is en zelfs weefsel afgestorven, dan gaat dat niet spontaan zomaar weer doorbloeden.
Vergelijk het als dat makkelijker voor te stellen is met littekenweefsel. Dat is vaak ook definitief minder doorbloed. Voor sommige duurzaam vertoorde hoeven is dat het eindresultaat.
De weg daaheen gaat via pijnlijk herstel en dat kan iedereen die schier bevroren handen of voeten heeft gehad zich voorstellen.
Als je bij analyse van de hoef ziet dat er sprake is van een enrstige verstoring neem je willens en wetens de beslissing voor de pijn van het herstel.
De figuurlijke kosten en baten moet je kan goed vooraf afwegen. Vind ík.

hc

Eva Saegerman schreef op donderdag 16 augustus 2007, 20:24:


Hoop dat het past bij vorm en lengte van de zadelplek.

Als dat in orde lijkt je er mee gaat rijden, let dan even op dat je geen spijkerbroek met nieten in de achterzakken aanhebt, dat beschadigt de achtersteun.
Je merkt het vanzelf, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus... die achtersteun is hoog en dat merk je bij op en afstappen.
Dit zadel is bedoeld voor een rijstijl met relatief lange stijgbeugelvoering. Als je een 'engelse' lengte instelt zit je niet zoals bedoelt.

Veel succes.

Peter Donck schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:13:

Belangrijke zadelaanpassingen werden geïntrodudeerd in 1928 na een testprogramma in 1923-'24.
Dít was de grote anpassing aan de italiaanse manier van rijden waar verschillende officieren heen waren gestuurd ter opleiding.
Dit staat eenduidig en helder in de motivatie van de voorgestelde wijzingen vermeld.
Dit gaat logischerwijze samen met aanpassingen in de rijopleidingen.
Dit is het model McClellan dat zweetbladen krijgt en waarvan aardig wat instructiebeelden zijn.

De laatste officiële McClellan-aanpassing is de Whiting Modification uit 1931 en die is op basis van de McClellan met Caprilli-saus.

Alle bereden eenheden uit recentere tijd gebruik(t)en dit type zadel. Van de Rhodesian Grey's Scouts zijn aardig wat fotos beschikbaar. Idem hun onwaarschijnlijk informatieve en vaak ronduit onderhoudende veldervaring.
Die lui zaten vaak vér weg van alles en hadden alles waar ze op konden terugvallen zelf bij zich. Ook geen reservepaarden, niets. Hun paard was zóóó belangrijk en het is interessant hoe dit rijtechniek en strategie beïnvloed. Natuurlijke hindernisssen, hekken, rivieren en hoe die te kruisen helemaal in het licht van paardbehoud.
Een verrassende bron van paardgerichte trekkersinformatie zonder dat er paardvriendelijk motieven aan ten grondslag liggen.
Maar goed, Caprilli rijsaus op een evolutie-McClellan.

Ik heb met een bijna twee decennia lang verantwoordelijke veldofficier ook aardig wat gecorrespondeerd over zijn visie en ervaring mbt blootsvoets en beslag.
Er was bij hem logischerwijze geen twijfel over of ecotope onbeslagen opgegroeide paarden de ondergrond aankonden. Toch was het voor betrouwbare inzet effectiever dus noodzakelijk de paarden te beslaan. De belasting van ruiter plus materaal in combinatie met pittige ritten van langere duur gaf teveel problemen. Dat was in het geheel niet fijn want gaf veel extra kosten en een logistiek probleem want uiteraard is beslag in zwaar terrein verre van probleemloos en dat moesten ze allemaal zelf oplossen.
Elke ruiter had een set ijzers, nagels, hoefpik bij zich en basisscholing. Elke kleinste eenheid één ruiter met hoefsmidopleiding en een set gereedschap.
Na een patrouille of inzet was het standaard procedure dat de paarden weer van ijzers afgingen.

hc