Ans schreef :
> Misschien verwacht ik teveel van Puzzle? En gaat het allemaal een
> beetje snel.
Ik denk het niet, maar je moet wel dingen opbouwen en hem de kans geven op zijn gemakkie te wennen aan 'enge' dingen. 'Gebruik' Pête daar nou voor, da's een ervaren paard waarvan Puzzle kan leren. Scheelt jou half zoveel werk.
Ik zet een onervaren paard midden in de groep en ik spreek met de overige rijders/lopers af dat wanneer het wat spannend wordt, zij het onervaren paard héél dicht tegen zich aan nemen en zo een veilig gesloten cordon om dat paard vormen (moeten ze elkaar wel kennen ja).
> Ik zou hem best mee kunnen nemen om wat te wandelen in de
> landweggetjes aan de wei. Om hem zo nieuwe dingen te laten
> ontdekken en een beetje routine te kweken.
> Maar de omgeving heb je toch nooit in de hand? Als ik met hem
> in zo'n weggetjes ben, en er komt plots een tractor aan en
> tegelijkertijd wat fietsers ofzo, dan is een heruitgave van
> zondag niet ver weg.
Heb je geen wei aan de weg waar je hem kunt zetten? Of kun je iets regelen met iemand anders (weide even ruilen ofzo?) Zo kan hij temidden van de groep wennen aan verkeer en landbouwvoeruigen.
Ik zet de niet-verkeersmakke paarden altijd aan de weg waar dagelijks de nodige tractoren ed passeren. Ideaal!
En let ook op je eigen reaktie. Wanneer jij al je adem inhoudt en het leidtouw strakker in de handen neemt denkt hij 'mijn leider is bang, er zal wel iets engs gaan gebeuren' en gaat hij mee in jouw reaktie.
Verder, nogmaals: Als JIJ kracht, veiligheid en evenwicht uitstraalt, straal je dat weer over op Puzzle, jij bent zijn baken. Samen met die andere paarden.
Je ziet hoeveel ik onderneem met Spirit, maar ik bouw het allemaal heel rustig op. Mijn volgende uitdaging is nu tot de brug van Kanne te komen en hem die te laten zien, keer erna eroverheen etc, want ik wil hem in november graag voor het eerst meenemen naar de jaarlijkse paardenzegening daar. Na ons avontuur waarbij ik hem naast BD meenam zijn we daar nu wel klaar voor. Dochterlief mee op de fiets, paar ervaren paarden mee en daar gaan we.
> Probleem vind ik ook dat je zulke situaties zelden kunt
> aanpakken zoals ik zou willen. Zondag bijvoorbeeld, toen hij
> uit zijn plaat ging aan de brug. Had ik hem liefst de ruimte
> gegeven om te doen wat hij wilde, steigeren, bokken, dingen
> besnuffelen,... Zodat hij zelf zou kunnen
> ontdekken dat het niets uithaalt en er eigenlijk niets aan de
> hand is.
Nee! Hij hoort dusdanig op jouw te vertrouwen dat er niet gebokt, gesteigerd en geklooid mag worden! Dat kán toch helemaal niet ? Ik zie me al op de brug tussen de vrachtwagens staan met een steigerende hengst. Ingrediënten voor een fkise nachtmerrie.
Ik vind dat je dit moet oplossen binnen een straal van zoveel meter van je veilige weide, niet in het verkeer, weet je hoeveel gevaar jij daarbij loopt? En wat als je hem niet kunt houden? En niks ruimte geven, dan komt hij júíst in zijn kracht!
> Maar dat gaat niet, als er zich een meute fietsers
> tegen de kont van je pony parkeert terwijl er voor hem een enge
> bus langsrijdt. Dan ben je (ik toch) meer bezig met ervoor te
> zorgen dat er geen mensen van hun vélo worden geveegd ipv met
> het leerproces van ponylief.
Ja maar Ans, da's toch ook veel teveel voor zo'n jong paard? Voor Spirit zou dat ook teveel zijn hoor. De eerste keer dat ik over die brug zal gaan kies ik een tijdstip uit dat er amper verkeer is, dus de zondagochtend (behalve die &^%^*$^ wielrenners dan) of een doordeweekse avond. En anders leggen we het verkeer gewoon plat hoor, ben ik inmiddels erg goed in geworden, veiligheid altijd eerst (en excuses naar je overige weggebruikers).
> Maar wat ik me afvraag. Komen jullie ooit met je jonge paarden
> in zulke gevaarlijke situaties terecht? Is dat normaal, een
> onvermijdelijk kwaad? Of eerder een teken dat ik blijkbaar toch
> dingen verkeerd aanpak.
Nee dus.
Ik ben ze vóór door op tijd te oefenen en er iets aan te doen voordat er überhaupt een probleem kan ontstaan.
> Maar dan die
> reactie van hem, blinde paniek. Wat moet je er dan mee?
> Ik heb hem puur op kracht bij mij kunnen houden, waardoor hij
> in z'n paniek (en het niet weg kunnen) ook nog eens onderuit
> ging op het asfalt.
Zie boven dus. Oefenen, eerst héél veel oefenen, belonen , aan de weg zetten, Pête meenemen etc etc.
> En Puzzle is inderdaad niet bij ons geboren. Hij is nu 6
> maanden bij ons. (en in juli 2 jaar geworden) Ik geloof dat het
> inderdaad wel een handicap is, dat hij nu al 2 is en nog niets
> gewoon is.
> Qua omgeving dan, want er is duidelijk wel vanalles mee gedaan
> hoor. Hij laat zich bijvoorbeeld overal aanraken. En kan ik
> zijn hoeven raspen terwijl hij gewoon los op de wei staat. Hij
> loopt bijvoorbeeld ook beter aan een longe dan mijn volwassen
> merrie. (Alhoewel het positieve daarvan in twijfel valt te
> trekken, maar hij kent het wel.)
> Maar dat hij zelden buiten is geweest, dat merk je wel.
Precies! Aanraken en hoeven raspen is een mooi begin, nu die rest nog. Het zijn allemaal projecten, af te werken op je 'to do lijstje'.
Ik ga in het volgend bericht verder, de lettertjes zijn bijna op.
Warboel
