Lena schreef op zondag 29 juli 2007, 16:03:


Paar keer per dag een lege wormenspuit met appelmoes of appelsap in haar mond spuiten. Dit herhaal je en af en toe zit er geen appelmoes in, maar medicijn. Daarna meteen weer een spuit geven met wél appelmoes.

Anne Schuite schreef op zondag 29 juli 2007, 22:37:


Heel geleidelijk omschakelen. Zeker bij zo'n vermagerd verzwakt paard zou ik het risico op koliek of hoefbevangenheidd niet willen lopen. Staat ze nu overdag op het land of in de paddock? Dat ze met 4 kilo brok en onbeperkt hooi zo mager blijft is abnormaal. Heb je enig idee hoe dat komt? Trekt het veulen haar misschien leeg (hoe oud?), is ze ontwormd? Al ze extreem mager is zou ik bloed laten prikken op tekorten, dan is er wellicht een metabool probleem.

Gisteren nam ik Cadiz mee voor een buitenritje bij een vriendin, waar mijn paarden ook logeren als ik weg ben. Hij kent het daar dus, hoewel hij er nooit een buitenrit heeft gemaakt.
De vriendin ging 'hangen' omdat mijn zadel wel eens wil verschuiven met opstappen, dit gebeurt altijd zo, en toen ik zat wou Cadiz wegstappen en zakte daarbij even extreem door zijn rechtervoorbeen. Hij liep nog een paar stappen naar de poort van de grote schuur, we waren binnen opgestapt- en ineens zakten zijn 4 benen onder hem vandaan en lag hij op zijn buik. Ik kon zo afstappen wat ik dus deed. Hij stond meteen weer op, geen snelle adem, geen uiterlijke stress, geen slapte, geen gebibber, hij keek hoogstens wat afwezig.

Ik heb even met hem gestapt, hij liep normaal. Toen ben ik er weer opgestapt om te testen hoe dat nu ging. Hij bleef deze keer gewoon staan en we begonnen aan ons ritje, kijken hoe het ging en anders zouden we omdraaien. Hij leek de eerste minuten wat instabiel, maar zeker weten doe ik het niet, je zit er dan al afwachtender op natuurlijk. Alles bleef normaa, hij wou net als anders de koppositie, dus we gingen een stukje draven over een schelpenpaadje. Dit was een nieuw geluid voor hem en het insprireerde hem tot machtig gangwerk. Ook geen probleem met balans dus! Verderop kwam er een breed galopgraspad, ook geen probleem. Later hebben we een heel stuk door het lage water van het IJsselmeer gestapt en gedraafd, hij vond het prachtig en vertoonde geen spoor van zwakte. Thuisgekomen stortte hij zich op zijn voer en beet ouderwets in het rond toen ik hem in de wei zette.

Wat het nu geweest is... het is mij een compleet raadsel. Ik zou niet weten wie ik hiervoor om raad moest vragen.

Ik denk zelf nog het meest in de richting van singeldwang, maar weet niet hoe zulks precies in zijn werk gaat, iemand?
Cadiz heeft er vroeger last van gehad, -tis een neurootje- maar uitte dat alleen voor de scherpe kijker: zijn achterbenen kropen milimeter voor milimeter onder zijn lichaam en zijn billen stonden in tweeën door spierspanning. Maar ogenschijnlijk "deed" hij niets. Zou het kunnen dat hij zomaar terugvalt in een omgeving waarin ik nooit opgestapt ben, met een grote fries vlakbij (hij heeft erg respect voor paarden die groter zijn dan hij) en zonder zijn normale buitenritkameraden om steun uit te halen?

Of kan er 'iets' in zijn rug getriggerd zijn door het opstappen? Is dat dan meteen weer goed gaan zitten -anders zou hij niet zo lekker gelopen hebben.
Voor de zekerheid heb ik de osteopaat gebeld, want ik wil wel IETS doen.

Iemand nog suggesties?

Els Kleverlaan schreef op maandag 30 juli 2007, 13:15:

Hier idem boven mijn enkel, aan de buitenkant. Aanvankelijk leek het alsof de harde verdikking bleef zitten, maar veelvuldig masseren heeft hem doen slinken en uiteindelijk helemaal verdwijnen. Dit heeft wel een paar jaar geduurd, alles bij elkaar.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 31 juli 2007, 17:02:


Mmm... allemaal geen schokkende redenen en omstandigheden dus. Maar raar blijft het wel. Morgen ga ik er weer op, in vertrouwde omgevind. Ik zal eens goed opletten of ik iets, hoe miniem ook, merk aan zijn reactie wanneer ik hem beklim.

jan seykens schreef op woensdag 1 augustus 2007, 12:07:


Het paard wordt er alleen maar mentaal sterker van om af en toe eens iets anders te zien. In een wei zetten in een beschermende omgeving met weinig prikkels maakt ze afhankelijk en houdt ze dom. Dan wordt trailerladen een punt en is de eigen straat al eng.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 1 augustus 2007, 12:50:


Vooral rechts zit hij er inderdaad aardig in te poeren. Dat zou zo'n man toch niet nodig moeten hebben? Alles is lichaamstaal -zie het pasgewijs voorwaarts-achterwaarts-, zou hij dat spinnen nu niet zonder hulpstukken kunnen?

marianne laenen schreef op woensdag 1 augustus 2007, 20:40:


Ik heb ook een deel bestraat met stoeptegels. Af en toe de bezem erover en je ziet weer dat er tegels liggen. Het best liggen de tegels wat hoger dan het zand.

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 2 augustus 2007, 10:56:

Misschien ter illustratie, en anders doe je er niets mee:
Cadiz had onze hond verrot geschopt, waardoor aan de achterpoot een gewrichtsband van de hak naar de middenvoet afscheurde (medio collateraal, kan dat?). Deze band zit aan de binnenkant en heeft als enige functie te voorkomen dat de hak de verkeerde hoek naar buiten maakt, hij houdt hem slechts op zijn plek.
Er volgde een operatie waarbij de twee botdelen die nu uit elkaar stonden door het wegvallen van de band, met metalen plaatjes en schroeven gefixeerd werden met de verwachting dat de gewrichtsspleet zich zou vullen met nieuw bot. (Vergelijkbaar de twee 'spatbotjes' bij een paard die na een jaar vaak aan elkaar gegroeid blijken). De twee gewrichtsoppervlakken werden opgeruwd, kraakbeen weggehaald en beenmerg uit een hoger gelegen deel werd ertussen gesmeerd om dit proces te bespoedigen. De metalen plaatjes houden de constructie solide.
Twee weken voor de operatie gaf ik Ari preventief een glucosaminesupplement, dat doe ik nu nog steeds.
Tijdens de operatie werden er röntgenfoto's gemaakt, 6 weken erna weer. Op de foto's was duidelijk te zien dat de ontstane V-vorm tussen de twee botjes zich in 6 weken tijd praktisch geheel had gevuld met nieuw botweefsel. Dit was volgens de orthopedisch specialist uitzonderlijk snel.

Misschien heeft de glucosamine dit proces versneld?

ACB schreef op donderdag 2 augustus 2007, 11:52:


ABC, misschien moet je foto's van de geweldige plek bij je advertentie zetten. Ik kan me voorstellen dat er op een stukje tekst weinig mensen afkomen en wat plaatjes doen zoveel meer.

margaretha schreef op maandag 6 augustus 2007, 16:09:


Ik denk het niet. In mijn weilandje overwoekert de witte klaver het gras en er is geen drijfmest op gekomen, alleen wat kunstmest in het voorjaar. Ik heb er recent kunstmest op gestrooid omdat dat het gras zou aanmoedigen de klaver te overwoekeren en tegelijkertijd de klaver gemaaid. Maar ik zie helaas nog niet gebeuren wat ik zou willlen. De klaver eten ze niet, het weitje is maar klein, dus ik zou ook graag een andere oplossing willen horen!

Naast de wei is een graspad wat tegelijkertijd is aangelegd met het weitje. Daar groeit geen klaver. Klavert schijnt graag daar te groeien waar de grond door paarden wordt aangestampt.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 7 augustus 2007, 11:26:

Vanzellef

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 7 augustus 2007, 15:08:


Jongens, toe.

Eva Saegerman schreef op woensdag 8 augustus 2007, 16:46:


Op http://www.korrector.com/asymmetry/asymmetry.htm zie je heel duidelijk wat er gebeurt als je niet recht zit of als je paard scheef zit. Of de oplossing met de luchtpad blijvend goed is, weet ik niet. Ik denk zelf dat het een lapmiddel is en dat je beter je paard en jezelf recht kunt maken ipv scheefheid compenseren met een mechanisch lucht-ding. (Want wanneer ben je bv klaar met compenseren?)

De CorrecTOR pad is een pad die wel degelijk druk kan verdelen. Ik rijd er zelf mee nadat uit een zadelindruktest ( www.greendistance.nl ) is gebleken dat mijn zadel niet over de hele lengte gelijk draagt. Drukverdeling was dus gewenst om het zadel optimaal te laten functioneren en Esther Groen adviseerde de CorrecTOR-pad. Wanneer ik na het rijden en afzadelen de rug inspecteer zie ik dat de zweetplekken onder het zadel precies de vorm van het zadel volgen, wat voorheen slechts plaatselijk was.

Waarom wil je precies een ding tussen je zadel en je paard, wat is de reden?