Coralie schreef op zondag 22 juli 2007, 18:11:


De hoef is een afgeleide van de leefomstandigheden. Vorm volgt functie. Aanpassing geschiedt vanzelf doch mensen hebben inherent 'haast' (want hebben tenslotte een paar om te ríjden) en moeite met het schijnbaar atypische (lees 'slordige) uiterlijk van hoef en gang gedurende de overgangsfase.
Je kan een paard een beetje helpen door de vorm van de hoeven kunstmatig aan te passen aan de andere mechanische belasting en -beweging van met name helling af lopen.
Een andere hulp is het paard te stimuleren en dus sneller te ontdekken wat het zelf met het eigen zwaartepunt kan op hellingen.

hc

Coralie schreef op maandag 23 juli 2007, 20:58:


De mechanica echter blijft gelijk. Dat is in ieder geval vast een uítgangspunt.

Verder is het een hulp voor begrip om je te realiseren dat de voorhaand vooral een steunfunctie heeft en de achterzijde de stuwkracht overbrengt.
Dit verklaart ook het vormverschil van voor- en achterhoeven.
Jackson geeft een goede uitleg.


Je kan daar vóór ze van ijzers afgaat al veel aan voorbereiden door haar te leren bergaf de achterhand ook voor steun te gebruiken en minder te stuwen. Paslengte verkorten, leren 'verzameld' te wenden bergaf. Essentieel is dat je dit onbelast doet en vooraf goed overdenkt omdat de binnenste achterpoot erg veel voor de kiezen kan krijgen.
beginnen met goed kijken op niet ál te steile helling met niet gladde en niet gripvaste ondergrond. Het eerste lokt wegglijden = verrekken uit, het tweede houdt de hoef op de plek = verdraaien.
Als je eenmaal zíet waar en hoe het paard het gewicht plaatst bij dalen en draaien kan je er mee verder.

Wat de bovengenoemde mechanica betreft kan je makkelijk een beeld vormen van de andere belasting en dus hoe je met de hoefvorm kan helpen door naar de filmpjes van bewegingsverloop, neerzetten-afrol-afhoeven, op vlak te kijken en daar een helling van zeg 30 graden onder te plaatsen. Bedenk daarbij dat de hoeken met name vergroot worden doordat het paard bij dalen de poten verder naar voren plaatst.
Je ziet snel dat dit twee voetangels oplevert.

Succes.

hc

Wil schreef op dinsdag 24 juli 2007, 1:06:


Top Wil. Blijkbaar heb je óók nog op jouw netvlies dat de maatlaat niet zo hoog komt als bij ecotope paarden. Komt wel goed dan inderdaad.
Tip. Neem wel een zak van die magnesiumfrut van F&I mee. Dikke kans dat je een keer in het (veel vroegere en haast binaire) voorjaar verrast wordt door acute laminitis. Beter mee dan om verlegen.

@Nils&Olly
Inderdaad en die 'kunst' is bij mij inmiddels een bewuste vaardigheid waar ik gráág verder verbeterend aan werk, want er is altijd meer.
Verder, @Eddy, is het niet wezenlijk anders dan een verscherping van wat La Guèriniére (Solinksi) uitlegt met daarbij een mogelijkheid tot 'aha'-erlebnis vanuit het paard zelf. De enige valkuil van de verscherping (met 'aha') is dat als de leraar het niet begrijpt het paard ook makkelijk de verkéérde succeservaringen kan opdoen.
Zoek de foto van Capricho in de knoop op een helling welke Elke ooit van haar 'zitles' hier geplaatst heeft. Die foto verhaalt een heel boek met verschillende hoofdstukken.
De sleutel tot begrip (verzámel-begrip, niet mbt het hoeftopic!) ligt in de binnenste achterpoot. Als je dat op het vlak begrijpt, kom je er op hellingen ook wel uit.

hc

In het algemeen hebben mensen moeite met het concept dat een idee of filosofie meer waarde vertegenwoordigt dan een product.
Dat hangt samen met de weerstand geld te betalen voor kennis op zich, -het respecteren van geestelijk eigendom.
Doorgaans wordt waarde gelijkgesteld aan tastbare of intrinsieke waarde, een ding zelf of het geld (in aanschaf of omzet) dat het vertegenwoordigt.
Een ontwerpprijs (of vergelijkbaar) heeft daarom in de perceptie van een jury doorgaan betrekking op een fysiek product.
Daarbij worden waardes opgeteld en de vraag of een geestelijk product + niets beter is wordt niet gesteld.
Met minder = meer vul je geen winkel.
Wat dit voorbeeld aangeeft is dat de paardenwereld een bedrijfstak is.

hc