Peter Donck schreef op woensdag 18 juli 2007, 18:15:


Prikkelpeertje, haha.
Ik was inderdaad geprikkeld, maar ben heel rustig hoor.
Het kwam op mij wel negatief over, maar dat maakt mij niet uit, ik ben ik, en ik weet wat ik doe, en sta daar achter.

groetjes Prikkelpeertje

Oh Comanche,
Ik heb haar verkocht aan een meisje, die er helemaal gek mee was.
Ik was druk aan het dressuur rijden op de paarden van mijn instructeur.
Dat was toch even anders dan mijn appaloosa.
Wedstrijden,wedstrijden en wedstrijden.

Het verhaal is leuk, ik heb op een western manege gewerkt, in Ouderkerk a/d Amstel, (100 jaar geleden).
Ik was helemaal gek van Comanche, en was altijd met haar bezig.
Ze was erg nerveus, er konden ook zeker geen kinderen op, ze scheurde alle kanten op.
Ik heb haar gekocht, en haar 7 jaar gehad, en het was een metamorfose, hoe zij veranderd is.
Uiteindelijk, kon ik haar op het land tegemoet rennen, met de armen wijd, en ze bleef heerlijk wachten tot ik er was.
We hadden een heerlijke band. Ik ben erg verdrietig geweest, maar op dat moment was het "de beste" beslissing.

Toen deden we nog niet digitaal, kan je geen foto laten zien.
Donkervos panterbont, was ze, ja dat zijn dingen waar je regelmatig aan terug denkt.
Waarschijnlijk leeft ze niet meer, ze zal dan nu 28 moeten zijn.
Heb haar na de verkoop bewust niet meer bezocht.

Het is niet dat ik in het bijzonder wat met appaloosa's heb, ik kwam er toen mee in contact, vandaar.
Op straat wel altijd getoeter, je valt toch wat meer op, erg leuk!!
Quarterhorses, ook erg mooi, in de westerntijd, kwam je dat veel tegen.
Willem Burgmeyer toendertijd, zijn we geweest, erg leuk en gezellig sfeertje.

Ach ik kan er over blijven kletsen!
Volgens mij heb jij veel appaloosa.s, hoe en waarom?
Groetjes Anita

Hoi Allemaal,

Ik heb zaterdag mijn eerste les gehad van Conrad, en het was erg leuk en leerzaam!
Nu kan ik alleen Zalitha niet meer pakken op het land, gisteren net aan, en vandaag niet, ze wilde me zelfs aanvallen!
Wat ze ook doet is vel op de pony reageren, dat deed ze vanaf moment 1 al.
Zij is duidelijk de baas.

Als ik het voor het zeggen heb, zou ik haar alleen op een stukje grond zetten, en niet meer bij de pony, ze is een velle / dominante tante!
Zou dat schelen wat betreft haar karakter, en ik haar vadaar uit makkelijker kunnen "bereiken"?
Kunnen jullie me zeggen wat jullie hier van vinden.
Is dit puur het begin, wat zo moeilijk is, en waar ik doorheen moet.
Ik heb vandaag dus ook niks kunnen doen, en dat terwijl ik morgen voor een week op vakantie ga, HELP, wat moet ik doen, en hoe krijg ik Zalitha bij me???????????????????

Ik ga nu met mijn lieve hondje het bos in, even relaxen.
Heb nog nooit zoveel "moeite" gedaan om het zo goed mogelijk te doen, en het is van mijn leven nog nooit zo slecht gegaan.!!!
Ik zit in een hele diepe dip!

Groetjes Anita

van lennep schreef op dinsdag 24 juli 2007, 19:30:


Dank je Conrad,

Nu ga ik met een goed gevoel op vakantie!
Ik heb de eerste stap gezet, in de richting die ik op wil!

Esther,

Ik ben van het weiland weg gegaan, toen ik iets "contact" had.
Ze kwam iets naar mij toe, toen ben ik omgedraaid en weggegaan.
Voor mijn gevoel, was dit dan het goede moment, (een reactie naar mij toe, i.p.v. van mij af)!
Maar als je dit elke dag weer hebt, moet je wel een engelen geduld hebben.
Ik zie Robert Redfort nog in het weiland zitten, en maar wachten tot het paard naar hem toe kwam.

Groetjes Anita