Gecopieerd van Wikepedia:

Bij operante conditionering legt een organisme een verband tussen een stimulus en een respons als gevolg van de gevolgen die de respons heeft (A én B als gevolg van C). Of met andere woorden, de gevolgen die de respons heeft treedt hier op als reïnforcer. Het organisme legt een associatie tussen een bepaalde situatie en een bepaald gedrag als gevolg van de gunstige of ongunstige consequenties die dat gedrag in die situatie heeft. Gedrag dat wordt aangeleerd en vervolgens in stand wordt gehouden door de gevolgen van dat gedrag, werd door B.F. Skinner operant gedrag genoemd. Zijn de gevolgen van het gedrag gunstig, dan neemt de kans toe dat datzelfde gedrag opnieuw wordt vertoond wanneer de omstandigheden zich herhalen. Zijn de gevolgen schadelijk, dan wordt de band tussen gegeven omstandigheden en het gedrag verzwakt

Om dit te testen gebruikte E.L. Thorndike de zogenaamde puzzlebox (probleemkooi), een getraliede kast waaruit een proefdier slechts kan ontsnappen door aan een lus te trekken, die met een valdeur is verbonden.

Schematisch
------------------------> R1
------------------------> R2
S ------------------------> R3
------------------------> R4
------------------------> R5

Voorbeeld, Skinner-box
---------------------> kijken
---------------------> rondlopen
kooi ---------------------> zitten
---------------------> tralies aanraken
---------------------> trekken aan de lus
R1 tot en met R4 zijn ondoelmatige probeerhandelingen die geleidelijk wegvallen tot alleen R5 overblijft. Op voorwaarde dat deze reactie belonend is, indien er dus een reïnforcer aanwezig is. Dit proces is volgens E.L. Thorndike de kern van de gewoontewording.

Als jij dus mensen tegenkomt die hun paard niet naar buiten krijgen kan dat komen omdat de beloning om binnen de poort te blijven groter is
Wat ook mogelijk is,-- maar nu ga ik zitten te bedenken waarom die problemen er zijn, niks wetenschappelijks dus en da's gevaarlijk terrein :) maar ik probeer het uit eigen ervaring te verklaren ---is dat de beloning niet groot genoeg is omdat er bv angst tegenover staat.
Veiligheid is altijd nummer 1 en niet lang daarna,- maar toch- daarna komt ergens voedsel.
Hier kom ik aan het SubtielTrainen. Eerst het werken aan de relatie, afspreken wie wie gaat leiden. Daarna het probleem structureel in stukjes, schakeltjes, knippen en elk stukje trainen ( hetzij met moooii te belonen, hetzij door een voerbeloning, tot er bij elk stukje geen spoor van verzet meer is.
(Dit komt ook weer heel dicht in de buurt van het speedclikkeren)
Daarna al deze schakeltjes weer tot een ketting vormen en paard zal graag naar buiten gaan.
Dus als een paard niet naar buiten wil, komt dit miz. omdat het zich niet veilg voelt en dan werkt een voerbeloning niet, omdat de (verlatings) angst groter is dan een voerbeloning kan overwinnen.
Ze doen het niet allemaal verkeerd, de stap is gewoon vaak te groot.

Piet