Wil schreef op dinsdag 17 juli 2007, 23:20:


Hoi Wil,

Nou Wil, die andere is een meisje die op de pony's rijd, en ZZ gesprongen heeft.
Dus dit is voor haar een buitenkansje, overstappen op een paard, wat een springpaard is.
Dus die ziet het helemaal zitten.
Ik had weinig contact met haar de eerste keer, ik denk dat ze maar 1 ding wil, en dat is Zalitha rijden.
( ze is een vriendin van zijn "schoondochter", waar hij goed mee kan).

Ze kwam op mij niet spontaan over, en met hoevelen ga je een jong paard beleren.
Voor 1 is er "bij wijze van spreken" al weinig te doen!
En dan moet je ook nog op 1 lijn zitten.

We wachten het nog maar even af.
En anders trek ik mijn handen er vanaf, ik ga niets iets doen/ tussen zitten, waar ik niet achtersta.
Kan niet meer doen dan mijn mening en gevoel uitspreken, over het jonge dier.
Kan iniedergeval niet wachten tot zaterdag als Conrad komt!

Groetjes Anita

Hoi Coralie,

Het is prachtig om met dieren om te gaan
En dat met harmonie!
Ik denk dat we nooit uitgeleerd zijn.
Ik ook vind het fantastisch, om er zo mee bezig te zijn.
En dat het liefst elke dag!

Groetjes Anita

Kynshiri schreef op woensdag 18 juli 2007, 12:48:


Dank je voor je woorden Piet!
Helemaal mee eens vorige spreker zie even geen naam staan!

MAAAAR IK HEB GOED NIEUWS.
Ik heb gisteren mijn gevoel laten spreken, en had het idee dat het niet aankwam, )daarom was ik zo teleurgesteld).
Ben vandaag met Zalitha aan de gang gegaan, ging niet zo goed, Marinus heeft me toch het vertrouwen gegeven!
Hij heeft gezegd dat ik degene bent die dit paard rijdt, en staat achter mijn mening.
Rust en Harmonie, grondwerk en niet veel erop!
GELUKKIG!!!!!!!!!!!

Ik had echt het idee dat hij die andere er ook op zou laten, heb laten merken dat ik dat teveel vond, en dat ik een soort van programma heb.
Hij heeft vanmiddag,letterlijk gezegd dat hij het er mee eens is.

Ik rij Zalitha 2 keer in de week, en zij wil niet langs een bepaalde kant, vandaag weer niet, ik hoop dat ik tips krijg van Conrad.
Ondanks dat het niet geweldig ging, krijg ik toch al het vertrouwen van Marinus, het is een pak voor mijn hart, want er moet OOK harmonie zijn tussen de mensen, in dit geval Marinus en mijzelf!

Bedankt voor jullie reaktie´s en ik laat weten hoe het verder gaat!
groetjes Anita

Peter Donck schreef op woensdag 18 juli 2007, 17:21:


Ja wat moet ik hier op zeggen,
Ik ben onderweg naar Horsemanship.
Ik wil horen en leren.
De eerste stap is gemaakt!
Verder moet ik kijken hoe dit zich ontwikkeld.
Want geef toe, paarden worden vanaf 3 jaar door ik weet niet hoe groot de groep is, maar dan worden ze beleerd, en gaan ze er mee verder.
Ik hoorden ook bij die groep.

Heb al heel wat informatie gekregen hier, en groei al deze kant op zeg maar.
Maar ik heb mijn tijd hiervoor nodig, en ben druk aan het lezen en doen.
En ik sta er ook helemaal achter, en open voor.
Maar rustig met een 3 jarige beginnen sta ik ook nog achter.
Ik wil hier alles over weten, en zoek daar mijn eigen weg in.
Meer kan ik er nu nog niet over zeggen

Vriendelijke groet Anita

Peter Donck schreef op woensdag 18 juli 2007, 18:15:


Prikkelpeertje, haha.
Ik was inderdaad geprikkeld, maar ben heel rustig hoor.
Het kwam op mij wel negatief over, maar dat maakt mij niet uit, ik ben ik, en ik weet wat ik doe, en sta daar achter.

groetjes Prikkelpeertje

Oh Comanche,
Ik heb haar verkocht aan een meisje, die er helemaal gek mee was.
Ik was druk aan het dressuur rijden op de paarden van mijn instructeur.
Dat was toch even anders dan mijn appaloosa.
Wedstrijden,wedstrijden en wedstrijden.

Het verhaal is leuk, ik heb op een western manege gewerkt, in Ouderkerk a/d Amstel, (100 jaar geleden).
Ik was helemaal gek van Comanche, en was altijd met haar bezig.
Ze was erg nerveus, er konden ook zeker geen kinderen op, ze scheurde alle kanten op.
Ik heb haar gekocht, en haar 7 jaar gehad, en het was een metamorfose, hoe zij veranderd is.
Uiteindelijk, kon ik haar op het land tegemoet rennen, met de armen wijd, en ze bleef heerlijk wachten tot ik er was.
We hadden een heerlijke band. Ik ben erg verdrietig geweest, maar op dat moment was het "de beste" beslissing.

Toen deden we nog niet digitaal, kan je geen foto laten zien.
Donkervos panterbont, was ze, ja dat zijn dingen waar je regelmatig aan terug denkt.
Waarschijnlijk leeft ze niet meer, ze zal dan nu 28 moeten zijn.
Heb haar na de verkoop bewust niet meer bezocht.

Het is niet dat ik in het bijzonder wat met appaloosa's heb, ik kwam er toen mee in contact, vandaar.
Op straat wel altijd getoeter, je valt toch wat meer op, erg leuk!!
Quarterhorses, ook erg mooi, in de westerntijd, kwam je dat veel tegen.
Willem Burgmeyer toendertijd, zijn we geweest, erg leuk en gezellig sfeertje.

Ach ik kan er over blijven kletsen!
Volgens mij heb jij veel appaloosa.s, hoe en waarom?
Groetjes Anita

Hoi Allemaal,

Ik heb zaterdag mijn eerste les gehad van Conrad, en het was erg leuk en leerzaam!
Nu kan ik alleen Zalitha niet meer pakken op het land, gisteren net aan, en vandaag niet, ze wilde me zelfs aanvallen!
Wat ze ook doet is vel op de pony reageren, dat deed ze vanaf moment 1 al.
Zij is duidelijk de baas.

Als ik het voor het zeggen heb, zou ik haar alleen op een stukje grond zetten, en niet meer bij de pony, ze is een velle / dominante tante!
Zou dat schelen wat betreft haar karakter, en ik haar vadaar uit makkelijker kunnen "bereiken"?
Kunnen jullie me zeggen wat jullie hier van vinden.
Is dit puur het begin, wat zo moeilijk is, en waar ik doorheen moet.
Ik heb vandaag dus ook niks kunnen doen, en dat terwijl ik morgen voor een week op vakantie ga, HELP, wat moet ik doen, en hoe krijg ik Zalitha bij me???????????????????

Ik ga nu met mijn lieve hondje het bos in, even relaxen.
Heb nog nooit zoveel "moeite" gedaan om het zo goed mogelijk te doen, en het is van mijn leven nog nooit zo slecht gegaan.!!!
Ik zit in een hele diepe dip!

Groetjes Anita

van lennep schreef op dinsdag 24 juli 2007, 19:30:


Dank je Conrad,

Nu ga ik met een goed gevoel op vakantie!
Ik heb de eerste stap gezet, in de richting die ik op wil!

Esther,

Ik ben van het weiland weg gegaan, toen ik iets "contact" had.
Ze kwam iets naar mij toe, toen ben ik omgedraaid en weggegaan.
Voor mijn gevoel, was dit dan het goede moment, (een reactie naar mij toe, i.p.v. van mij af)!
Maar als je dit elke dag weer hebt, moet je wel een engelen geduld hebben.
Ik zie Robert Redfort nog in het weiland zitten, en maar wachten tot het paard naar hem toe kwam.

Groetjes Anita