Christel Provaas schreef op woensdag 11 juli 2007, 15:06:


Hallo Christel,
Ik vind die site www.ironfreehoof.com/step1.htm daar erg verduidelijkend in. Je kunt aan de buitenkant van de hoef zien hoe groot de straalkussens zijn. Daar hoef je echt de hoef niet voor open te snijden. Die vrouw 'meet' het straalkussen tussen haar vingers.

Door deze site is het mij duidelijk geworden dat mijn paard onderontwikkelde straalkussens heeft. (Maar wèl een hele sterke dikke hoefwand; ter compensatie?)
Bij mijn paard is dit niet gekomen door ijzers, want ze heeft volgens mij nog nooit eerder ijzers onder gehad! (Is nu 20 jaar oud.)
Wat Hans Arendse schrijft, over het opgroeien op een zachte ondergrond, ja, daar kan ik me iets bij voorstellen!
Mijn paard is, vanaf veulen bij een eigenaar gekomen in de Betuwe, en daar altijd gebleven totdat ik haar kocht. Is vooral als fokmerrie gebruikt. Ze zal daar vast altijd in een zachte wei gelopen hebben!

Vraag is nu dus: is het mogelijk, door wat voor behandeling dan ook, om die straalkussens te stimuleren om alsnog te gaan groeien? (Ik ben een optimist, ook bij oude mensen kan je nog veel verbetering in gezondheid verkrijgen door de juiste training!)

Wat ik OOK wel eens denk, is dat het niet alleen een hoefprobleem is, maar ook een verkeerd gebruik van de benen.
Dat er bijvoorbeeld te veel spanning zit in de achterkant van de benen, waardoor de doorbloeding van de achterkant van de hoeven niet goed is.
(Want de voorkant van de hoeven is WEL goed. Het lijkt net of de achterkant, de hielkant, niet genoeg ruimte krijgt om te groeien.)

Wat nu zo fijn is aan zo'n forum als dit, is dat er veel mensen meelezen met veel ervaring met paarden. Zo kunnen we ieders ervaring en idee bij elkaar leggen waardoor we misschien dichter bij een oplossing kunnen komen.
Groet,
Coralie

Caatje schreef op woensdag 11 juli 2007, 8:57:


Hallo Caatje,
Mijn paard is een Arabier. Behoorlijk vierkant, korte rug en lange benen.
Ze heeft dat aantikken altijd gedaan. Dat heb ik tegen de hoefsmid gezegd, en daarom heeft ie bij de voorhoeven de takken van de ijzers korter gelaten.

De hoefzweren zitten achter. Voor heeft ze nooit hoefzweren bij de hielen gehad.
Ja sorry dat ik niet meer foto's heb, ik ben niet zo'n actieve fotograaf. En nu de ijzers er onder zitten zijn foto's van de onderkant niet erg zinvol meer.

Wat hiellanden betreft: mijn paard landt meestal op de hiel. Gek genoeg is de enige hoef waarbij ze wel eens op de toon landt: rechtsvoor.
En DAT is nu juist de hoef die er het meest fatsoenlijk uit ziet!
Mijn paard heeft een dwangstand (graasvoetje?), zet het liefst haar linkervoet naar voren en de rechter naar achteren (en achter natuurlijk andersom, want diagonaal).
En daardoor heeft de linkervoet een veel lagere (en ook ondergeschoven) hiel, terwijl de rechter een stijlere hoef heeft met hogere hiel die niet ondergeschoven is.
(Mocht dit je interesseren.)
Groet,
Coralie

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 11 juli 2007, 9:16:


Hallo Nathalie,
Ik wil inderdaad opnieuw proberen blootsvoets (met hoefschoenen uiteraard) zodra de hielen voldoende gegroeid zijn. De hoefsmid had het al over standverandering, en ik zal hem laten doen, als ze van de ijzers afkomt.
Ik heb al aangekondigd bij hem dat ik dan waarschijnlijk weer met hoefschoenen verder ga.
Maar het hangt er natuurlijk van af hoe de hoeven er dan uitzien, of dat mogelijk is.

De website van Fernand van Geene is: www.holistic-horse.nl
Groet,
Coralie

Nils Vellinga schreef op woensdag 11 juli 2007, 20:48:


Daar heb je helemaal gelijk in Nils!
En het leuke is: als ik onder het paardrijden zelf al die onderdelen ontspan, gaat het paard het ook doen!
Mijn paard draagt haar staart vaak links (links gebogen). Ik probeer mijn rug links helemaal te ontspannen bij het rijden en zie dan dat mijn paard haar staart dan rechter gaat dragen....!
Leuk!!!
Coralie

Piet schreef op woensdag 11 juli 2007, 21:43:


Ach Piet,
Dat ze scheef is, jazeker, dat is een probleem. Ik houd me daar zeker mee bezig.
Maar dat de oorzaak van de straalkussen- en hielproblemen van mijn paard daar allemaal op terug te voeren zou zijn????

Kennelijk heb jij weinig ervaring met dit soort problemen, anders had je dit niet geschreven.
Maar geeft niet, niemand is volmaakt... :)
Groet,
Coralie

Piet schreef op donderdag 12 juli 2007, 9:19:


Ach Piet,
De ontvanger bepaalt.
Ik ga hier verder niet op in, je weet het toch allemaal beter.
Groet,
Coralie

Nils Vellinga schreef op donderdag 12 juli 2007, 21:27:


Hé Nils,
'k Weet niet of je het over mij hebt, maar:
Mijn paard heeft géén rugproblemen (paardenfysiotherapeut is er bij geweest tijdje geleden).
Ze beweegt heel soepel. Dat ze vaak scheef loopt komt doordat ze links blind is.

En ik rijd hooguit 5 keer per week, en zelden langer als een uur.
Laat daarbij het paard het tempo aangeven, dus met de problemen van de laatste tijd is dat weinig draven, veel stappen.

Wat je schrijft over de invloed van de ondergrond tijdens het opgroeien van de veulens: klei kan heel hard worden, inderdaad. Maar er zijn ook hele natte zomers...
Om hier echt iets zinnigs over te kunnen zeggen zou je een onderzoek moeten doen.
Groet,
Coralie

Ik ben al een paar jaar bezig om mezélf iets te leren, in plaats van mijn paard.
Namelijk om helemaal te ontspannen èn in mijn kracht te komen terwijl ik paardrijd.
Soms lukt dat beter, en dan weer slechter.
Maar vooral leer ik keer op keer dat er (toch) nog veel onopgemerkte spanningen in mijn lijf zitten.

De laatste tijd ben ik erg bezig om mijn heupen (nog) meer te ontspannen.
En ik denk nu dat ik m'n paard zou kunnen aandrijven door mijn heupen om beurten extra te ontspannen en 'lang' te maken tijdens het rijden. Want dan gaat mijn paard dat ook doen en daardoor grotere stappen maken.

Maar ook andere veranderingen in mijn lijf, in mijn houding bijvoorbeeld, hebben direct invloed op mijn paard.
Volgens mij moet je een paard kunnen rijden zonder aan te drijven met de benen, of te sturen met de teugels. Terwijl ie toch precies doet wat jouw bedoeling was.

Wat is dat toch allemaal leuk en leerzaam!
Moeilijkste is om allerlei oude gewoonten los te laten.
En om niet te veel te willen. Bijvoorbeeld een stukje willen gaan draven terwijl ik daar eigenlijk zelf in MIJN lijf nog helemaal niet aan toe ben.

Paardriijden is dus vooral mezelf steeds beter leren kennen.
En daardoor steeds meer contact kunnen maken met m'n paard, en voelen wat er zich in mijn paard afspeelt.

Ik ben nog LANG niet uitgeleerd.
Zijn jullie ook zo bezig met jullie paarden?
Groet,
Coralie