Aafke schreef op maandag 9 juli 2007, 9:07:


Overigens, als belangrijke note.. ze noemden dit als optie, niet als diagnose (voordat dit misschien verkeerd begrepen zou kunnen worden)

Gefeliciteerd.

Christel Provaas schreef op maandag 9 juli 2007, 13:06:


Dit geeft min of meer weer hoop. Toch een dierenarts gebeld, een ander dit keer (gespecialiseerd in paarden) Komt morgenvroeg.

Als het dit blijkt te zijn is stappen aan de lange longe in de weide dan ook een optie..?

Christel Provaas schreef op maandag 9 juli 2007, 22:43:


Ok, dank je.


Hij is net twee weken bij ons. Is nog nooit iets mee gedaan, komt 'blanco' uit de weide, net gecastreerd, lief, eerlijk, niet bang aangelegt.. maar met pit. Durf pas met hem langs de weg wanneer ik me zeker genoeg voel dat ik hem in de hand kan houden.

Dierenarst is geweest. Zeer grote kans dat het "gewoon" een 'losse knie' is. Met name links. Door training is er een grote kans dat het beter zal gaan volgens de dierenarts.

Nu nog overleg met m'n man + de oude baas over 'hoe nu verder'.

Piet schreef op dinsdag 10 juli 2007, 8:18:


Wat betreft de weg, een drukke Rijksweg durf ik dat nog niet aan. Ik ben tot nu toe nog niet echt de leider. Hij heeft de afgelopen 2 weken net even iets teveel meegemaakt qua dierenartsen (die hij op afstand lijkt te ruiken) Op die momenten ben ik ook helaas nog niet in staat hem bij me te houden. Balen!

Mede door de castratie en het vangen in de weide daarvoor (waar wij niet bij waren, maar wel het één en ander van hebben gehoord) heeft hij naar mijn gevoel nogal een vertrouwensbreuk opgelopen.

Nieuwe aanmelders. Ach daar ben ik ook één van. Waarom? Omdat ik een specifieke vraag had.. waar ik zinvolle, waardevolle reacties op heb gehad. Heb de negatieve sfeer die ik wel proefde volkomen genegeerd.

En wat betreft forumvervuiling. Heb zelf in de loop van de jaren met name op een ander gebied nog al wat forum-ervaring waarin ikzelf heel veel missers heb gemaakt, waarin ik mensen missers heb zien maken, waarin ik fora heb zien doodbloeden.

Het probleem met fora is dat je m.i. een specifiek communicatiemiddel mist. Namelijk lichaamstaal, je lichaamshouding, je ogen, de intonatie waarmee iets gezegt wordt.

Mensen kunnen bijv. mijn bericht nu heel negatief opvatten, maar ook positief. Plus dat je te gemakkelijk je eigen gevoel/emotie (profectie) legt in wat een anders zegt.

En om het het thema van deze site te blijven.. hoe zou jou paard reageren op een dood beeldscherm met letters (als het zou kunnen lezen) of het geluid wat uit de boxen zou komen. Hoe zou het reageren op deze manier van "beleren"....

Vr. gr.
Aafke

Pfff.. waor hebn jullie t over. Ik kan ok plat proaten.. schrieven is niet makkeluk.

Grhhhhinnik.. vind vloams best mooi...

Nils Vellinga schreef op donderdag 12 juli 2007, 23:41:


Geweldig om te lezen. Je hebt geen idee hoe je me helpt met dit stukje.

"Onze" haflinger (waarvan nog niet zeker is dat ie blijft (zie andere topic)) doet het ook. Voordat hij kwam bij ons deed hij het al, ik van de oude eigenaar dat hij er tijdens het vangen vandoor ging. Weet nu sinds 2 dagen 'wat en hoe hij dat doet'. Gewoon met geweld in de achteruit en zich lostrekken (gelukkig gebeurde dit in de wei zodat hij veilig was) Maar voor mij onhoudbaar om mee te nemen aan het touw op dat moment.
Gisteravond nadat hij het voor de vierde keer deed was ik het zat. Heb hem zonder longe (kent hij nog niet) om me heen opgedreven, draafde en stapte braaf. Op een gegeven moment met z'n neus aan de grond, steeds kontakt zoekende met mij. Op een gegeven moment weer bij me gehaald, touw aan het halster op een manier dat het touw gelijk weer weg kon glijden (wanneer ik het aanhaakt raakt meneer gestresst van het touw naast zich als hij wegrent wat dan weer tijd kost om hem bij me te halen)
Ging weer 2 keer in de achteruit met als gevolg dat hij vrij was om te gaan, geen tegendruk van het halster. Daarna nam ik het gelijk over en dreef hem weer om me heen. Braaf dravende en stappende. Na hier een uur mee bezig te zijn geweest hem bij me gehaald, beloond met een worteltje en knuffel.. en weggegaan.
Net even bij hem geweest, liep als een hondje achter me aan even geknuffeld en een worteltje.

Geen idee of ik op deze wijze goed gehandeld heb, ben puur op mijn gevoel afgegaan en gehandeld. Tips, opbouwende correctie is welkom. Wanneer hij achteruit schiet om weg te komen heb ik geen grip op hem. Wanneer ik hem voor me uit drijf lijk ik ineens de leider te zijn en gaat hij braaf reageren.

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 7:46:


Dank Piet, heb geleerd van je stukje hier in deze topic. Er lijkt een onderwets kwartje te vallen aan deze kant van het beeldscherm.

Ik weet het niet, maar heb je er al eens aangedacht om een boek te schrijven met dit soort verhalen? Of.. misschien heb je dat al gedaan of doe je dat al. Geen idee eigenlijk omdat ik je verder niet ken.

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:12:


Begrijp ik, het zijn dat ook hele ruime voltes die ik hem liet lopen. Denk zo'n 30 a 40 m. doorsnee.


Probleem, er staan geen muur in de weide. Probleem 2 omdat ik hem wilde afspuiten (z'n koker was gisteren weer iets opgezet, vanmorgen gelukkig minder) wilde ik hem meenemen aan het halster wat dus niet lukte.

Het blijkt een probleem dat al is ontstaan voordat hij hier kwam.


Zucht.. weet het even niet meer. Er staat geen muur, naar een muur toegaan (die ruim 500 m. van de weide vandaan staat) is "onmogelijk".
Ook geen andere 'aanknopings'punten.

Kynshiri schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:57:


Herkenbaar. Vraag me af waarom hij het doet. Associeert hij het mee moeten aan het halster met pijn (draadwond vroeger, castreren ruim 2 weken geleden, penicillinespuiten vorige week) of is het enkel reactie op het halster. In de tijd tussen deze gebeurtenissen is er niets mee gedaan. Het typerende is dat hij vorige week dit niet deed (had dan ook over de 29 graden koorst)

Vraag, zou het goed zijn een maatje (een merrie van 14 in dit geval) bij hem te plaatsen of juist niet..?

Kynshiri schreef op vrijdag 13 juli 2007, 15:34:


Net met m'n dochter van 14 schoon water gegeven, in alle rust hem geaaid, borstel erbij.. gepoets over z'n hele lijf. Staat als een huis, zet geen stap verkeerd, is alert op wat we doen maar nergens bang voor. Geen halstertouw aan z'n halster die hij wel gewoon om heeft. Mag zelfs aan z'n oren komen, tussen z'n ogen.. m.a.w. hoe nu verder..?

B.t.w. is dat maatje van 14 (merrie) een verstandig idee of niet..?

We hebben de merrie opgehaald, is de pony die we gekocht hebben voor de meiden (en mijzelf )

Winsor reageerde goed, Nancy (de merrie is de baas, was al heel snel bepaald) Heerlijk om naar te kijken hoe dat ging. Heb ervan genoten.

De oude eigenaar belde dat hij terug was van vakantie, ben bang dat hij de keus gaat maken dat Winsor's tijd hier op deze aardbol nog maar heel kort zal zijn (zie ander topic die hierover gaat) Spijt me enorm als dat gaat gebeuren, maar ben niet in staat het te veranderen.....