Jolien Vermassen schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:20:
> Gisteren gingen ik, Piet en Eva bij een vijfjarige tinker.
> Een heel braaf paard maar je kon namelijk niet aan het paard
> z’n achterbenen komen of hij sloeg.
> aan de eigenaar van het paard te leren.
> We alle3 (alle4 denk ik
) erg blij dat het ons gelukt is.
> En wetende dat ze enkele maanden geleden haar helemaal
> verdoofden om nog maar even aan die voet te komen.
Mooi verhaal
en helemaal waar
Voor diegene die "merelbeke" niet kennen: dat is dé grote dierenkliniek in belgië. Merrie was daar laatst geweest om hoeven te bekappen gezien de smid het niet meer thuis kon doen (verdoving waarbij merrie bijna omviel, hoefstal, en nog steeds slaan, tot hebbens). Hoefsmid waagde zich er niet meer aan en enige oplossing voor eigenaar was naar de dierengeneeskunde vervoeren om het daar te laten doen. Ook daar amok gemaakt onder sterke verdoving en merrie is zelfs daar niet meer welkom!
Ondertussen zijn de hoeven er zo erg aan toe dat het moment om te bekappen wel heel dringend is. Eigenaar had me gemaild om men boek te kopen en zo zijn we aan het mailen geraakt en tot bij hem gisteren.
Zonder verdoving, zonder stress, konden wij gister de achterbenen aanraken en zelfs opheffen! Eigenaar zei nog "ik sta met zulke ogen te kijken", en hij toonde grote bollen
"Ik hield dit nooit voor mogelijk en zou, omdat iedereen mij dat had aangeraden, mijn merrie bijna verkopen omdat ze zo gevaarlijk is".
Achtergrond van de merrie: nog niet zo heel lang geleden bekapt door ... en met verwondingen aan de benen tot gevolg... Onder verdoving toch zich losgerukt uit de hoefstal ... slaan naar smid die enkele cm van hoofd de hoef zag passeren.... enz
Paard kon zelfs geen enkel contact met achterbenen aanvaarden! Een touwtje, een hand, enz, alles wat contact maakte met de benen was een reden om er op los te meppen, vanuit het niets naar een moordenaar, omschreef de eigenaar.
Best wel een spannende job gister
Enfin, jolien beschreef al hoe we het voor mekaar kregen. Zij hiemld hoofd vast zodat ze naar de kant kon trekken moest paardlief toch slaan om piet te beschermen, zijn beschermengel dus
Dan het zgn "sPIETclickeren" toegepast, een vorm van clickeren, op speed tempo, beetje ontdekt door piet , en daarom sPIETclickeren
genoemd.
Ik stond aan paardlief en elke keer dat piet yesss riep kreeg ze korreltje. op het commando "alles" kreeg ze: alles! Dan had ze iets fantastisch overwonnen! Elke keer dat ze haar voet 1cm optilde om het contact van piets hand te vermijden (of te slaan? ) draaide ik, de belonende voedselmachine, me om: aandacht + snoep = weg. Maaar als ze netjes haar voetjes in rust op degrond hield: kreeg ze haar beloning.
Zoals jolien al zei wist merrietje na 15minuten heel mooi hoe de beloning te verdienen: gewoon voet stilhouden, makkelijk toch
?
Ik kreeg heus kippenvel toen piet de eerste keer een van de achterbenen zomaar in zijn hand had liggen en merrielief wel naar achetren keek maar besloot dat het goed was: niets geen verdoving, niets geen vastbinden met touwen, niets ... dan vreugde en vertrouwen!
En het veulen.. die daagde ons ondertussen een beetje uit
door rond ons te huppelen en te doen alsof het bovenop ons zou springen.
En moederlief liet het veulen maar doen, was volledig geconcentreerd op piets
bridges en mijn beloningen.
Toen werd het donker en genoten we na van een deugdoend glas cola
gezondheid!
Warboel
