Christel Provaas schreef op dinsdag 19 juni 2007, 17:48:

Vanmorgen om half acht zag ik er eentje landen (N-Linmburg, bijna Nederland). Die zal vast niet alleen geweest zijn maar ik zat in de auto, en iedereen voor me begon als een gek te remmen.. kans niet gehad om rond te kijken.
Maar die gieren zijn niet gek, als ze hier gegeten hebben blijven ze even. Misschien valt er nog meer te rapen..
Dat ooievaars eigenlijk prachtige kikkers en ander kleins eten is een goeie reden om ze te beschermen toch, geen ecosysteem met kikkertjes, geen ooievaars... wel ooievaars => natuur met kikkertjes.

Elke

Nils Vellinga schreef op zondag 20 mei 2007, 0:08:


KNIP


Even een update over de varens. Wat Hierboven staat is wat we nu aan het proberen zijn. Onze buren pakken het ook zo aan en hebben de varens min of meer onder controle. Gewoon hardnekkig bosmaaien en uitrukken, laten schieten, opnieuw enz.. tot de wortelstokken uitgeput zijn. Tussenin, telkens als het opschiet, gaan we met een anti-varenproduct sproeien. Hopelijk kunnen we op die manier de groene golf uit het bos wat indammen.
Ter illustratie: dit is een dikke twee weken geleden. Ondertussen zijn de overlevenden van een namiddagje plukken hoger dan mezelf (1.58m, ok dat is niet zó groot


Groet,
Elke

Michiel schreef op dinsdag 26 juni 2007, 14:57:


Fantasie brengt het grootste lijden? Ik begrijp hier niets van eerlijk gezegd.
Wat dacht je van niet meer nadenken en regelrechte doodsangst.
http://www.amnesty.org/

Groet,
Elke

Ongeveer een maand geleden heb ik onze drie paarden verhuisd naar onze nieuwe thuis. Van een plek in een bos in Bilzen (Limburg, B.) met een zachte zandleem-bodem naar Floreffe (Namur, B.) met leem + kalksteen in onze weides en kalksteen-splitpaden daarbuiten.

Ik las hier toevallig niet zo lang geleden een verhaal over mensen die met Nederlandse paarden op trektocht gingen naar het zuiden, en planden de Pyrineeën over te steken. Nu ik zelf één exemplaar heb met aanpassingsproblemen, en ter vergelijking twee die op kalksteen zijn geboren, werd me in de praktijk duidelijk dat zoiets gewoon onbegonnen werk is.

Ik hoop zelf in de toekomst lange wandelingen, en misschien wel ooit een trektocht te rijden, met alledrie de paarden. Voor eentje is er echter nog een lange weg te gaan voor ik er zelfs maar aan kan denken om er tijdens een wandeling de hele weg op te blijven zitten.

De twee jongsten komen vanop 'de berg van HC' en hebben met het landschap niet de minste moeite. Mijn vriend en ik hijsen ons puffend en met brandende kuiten achter een vrolijk doorstappende jaarling over de kalkrots aan de rand van ons land. We moeten zelf ook nog wat aanpassen

Mijn oude ruin (16, niet zo verschrikkelijk oud) heeft duidelijk nooit echte hellingen beklommen, en hij moet zich een ongeluk concentreren om achter mij aan aan een lang touw voet voor voet de rotspaden te leren afdalen. Zijn reactie bovenaan, met zicht op het pad is meestal 'dat meen je niet!' hoofd omhoog en een stapje achteruit. Als ik dan naar beneden stap raapt hij zijn moed samen en volgt toch. Maar van een 'vaste voet' kan je niet echt spreken. Gaat dus nog even duren voor we dat in het zadel doen.. Hij heeft ook (net zoals wij overigens) echt spierpijn iedere keer als we een ietsje verder gaan.

Probleem nr. twee met hem is dat zijn hoeven niet aangepast zijn aan kalksteensplit. Hij is al jaren onbeslagen en heeft de voeten van een paard dat afwisselend in zand en in moerassige bosgrond stond. Altijd probleemloos door het bos en over de wegen mee gereden, maar hier in Floreffe loopt hij met zijn hoofd tegen de grond om zo veel mogelijk scherpe stenen te ontwijken. Hij loopt de weg zo ongeveer twee keer, van graspluk naar kantje en weer oversteken naar wat gras enz.. Als ik hem zo bezig zie: daar kan ik echt niet bovenop gaan zitten, dat doet dan nog meer pijn.

Het plan is nu om het klimmen en dalen op splitpaden nu rustig te gaan opbouwen en veel met ze te wandelen aan de lange lijn. Aan de conditie en de hoeven kunnen we ondertussen onder het zadel werken op het jaagpad langs de rivier in het dal. Hopelijk komt er snel verbetering! Ik zal hier af en toe laten horen hoe het gaat met de hoeven, en ben van plan regelmatig foto's te maken. Tips altijd welkom uiteraard!

Groetjes,
Elke

e m kraak schreef op vrijdag 20 juli 2007, 15:20:

KNIP

Bedankt

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 21 juli 2007, 1:23:


Ik heb zelf recent een houten omheining geplaatst uit vierkant geschaafde en afgewerkte eiken palen van 2.00 m en ongeschaafde dennen planken, voor de helft van die prijs. Dat is prijs inclusief transport, behandelingsproducten voor het hout en graafmachine om palen in te duwen. De uren die we er aan gewerkt hebben tel ik uiteraard niet Hels karwei hoor..
Maar als je graag een betaalbare houten omheining wil die een beetje duurzaam is, denk ik dat je best op zoek gaat naar een boomzagerij waar ze je een goeie prijs maken voor de palen en latten, en vervolgens doe je de rest zelf. Hier in mijn streek zitten er een paar, en het noorden van Frankrijk schijnt goedkoper te zijn. Heb je wel wat meer transport aan natuurlijk.
Kastanje is héél mooi en duurzaam, maar verschrikkelijk duur. En ergens vind ik het zelf een beetje zonde om zo'n kwaliteitshout als omheining te gebruiken. Eik is ook mooi en duurzaam, en daar is genoeg van in een wat mindere kwaliteit maar goed genoeg voor weidepalen.

Groet,
Elke

Huertecilla schreef op zaterdag 21 juli 2007, 19:59:


Ik zat ondertussen ook al aan hoefschoenen te denken. Zonder langs de rivier, en afwisselend mét en zonder te voet met de twee andere mee.

Elke

Wil schreef op zondag 22 juli 2007, 20:19:


Dag Wil,

Ga je naar Portugal verhuizen? Spannend zeg! Als dat ook naar een erg verschillend landschap en bodemtype is ga je inderdaad gelijkaardige problemen tegen komen.
Hier gaat het vrij goed momenteel. Gewoon voorzichtig zijn, en geduld hebben denk ik. Twee dagen bergwandelen, twee dagen voeten en spieren laten bekomen doen we voorlopig.
Ja zo'n grindbak, hebben we ondertussen (zo ongeveer half leem, half kalksteensplit). Dat hoef ik hier niet echt aan te leggen, die had ik vanzelf na het wegnemen van de graszoden in onze paddock.

Groetjes,
Elke

Wil schreef op zondag 22 juli 2007, 23:31:

Mijn paard had waar hij stond ook hoeven van beton, en het was buiten in het bos nogal een krachtpatser. Je zou hem nu op wandeling moeten zien..
Hopelijk gaat het beter bij jou, maar de eerste keer buiten ben ik hier toch erg verschoten.
Wat wel positief is: het gaat echt merkelijk beter iedere keer. Vooral de juiste spieren kweken gaat blijkbaar snel. Ik zit te twijfelen om hem vanavond op het erf aan het werk te zetten (paar boomstronken verslepen). Na twee dagen rust wat oefening voor de spieren op een niet-stenige bodem, zou moeten lukken..

Elke

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 25 juli 2007, 10:33:


Inderdaad, jongens toch zucht daar gaan we weer.
Eddy waar slaat dit op? Wil je nu proberen uit te vissen of Peter op een normale manier les kan geven of hoe hij dat thuis aanpakt met zijn paarden via lapjes tekst op een forum?? 't is ver gekomen.

Topic ging over wat anders.
Paarden leren bergwandelen met een mens op hun rug. Problemen vanaf de hoeven tot en met het zadel heb ik ondertussen ontdekt. Voeding ligt ook helemaal overhoop.. leerrijke periode
Leren de achterhand onderbrengen gaat tot op zekere hoogte vanzelf hier met twee actieve jaarlingen er bij die wel gewoon zijn aan een steil landschap. Ze scheuren iedere dag sneller naar beneden tussen de bomen, en ik zie mijn ouder paard met sprongen vooruit gaan en vooral wendbaarder worden.
In het weekend gaan we weer oefenen aan de lijn(en), want straks onder het zadel is natuurlijk nog een stapje verder.

Hou je maar klaar Wil, straks in Portugal zal je al het tuig ook eens moeten herbekijken

Groetjes
Elke

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 25 juli 2007, 12:19:

Behalve jij blijkbaar maken zich daar niet al te veel mensen druk om.

Je bent op een nare manier in het rond aan het schoppen Eddy. In het ootje nemen? HC is een goeie vriend van me, daarbuiten in de echte wereld, en ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven. Verder ga ik hier niet op reageren, het slaat werkelijk nergens op.

Coralie schreef op maandag 23 juli 2007, 20:58:

KNIP


Of doordat haar tonen veel harder groeien als haar hielen? Wat veel druk krijgt aan een hoef groeit harder, zo'n beetje zoals eelt op handen bij mensen. Als je paard veel helling-op klimt, waarbij ze de voorzijde van de hoef intensief gebruiken, en de bodem geeft niet echt veel sleet, dan kan je daar een beetje een langwerpig gevormde hoef van krijgen.

Groetjes,
Elke

Christel Provaas schreef op woensdag 25 juli 2007, 14:59:


Daar zit wat in
Toch krijg je die vorm op een of andere manier. Vooral aan de achtervoeten, dus het zal wel met de kracht die gebruikt wordt om af te zetten in bergop te maken hebben of zo.
Ik ga vanavond eens goed kijken wat mijn paarden precies met hun voeten doen bergopgaand. Misschien zie ik wel iets nuttig.

Elke

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 25 juli 2007, 14:55:


Ik had geen vraag gesteld..
Maar als je graag wil weten of ik van mezelf vind dat ik mijn paard hellingaf kan leren ondertreden, jep, geen probleem, duwen met je navel! (Solinski, ja sorry hoor )

Elke

Wil schreef op donderdag 26 juli 2007, 1:52:

KNIP

Spannend als het echt vorm begint te krijgen


Ik heb zelf een soort grote longeerbak met veel stenen er in. Longeren heb ik echter nog niet gedaan, en ik heb zo het vermoeden dat dat er ook niet van gaat komen. Veel toffer om met de paarden aan de lijn naar buiten te gaan hier
De longeerbak is verder wel een prima 3-paards stal op momenten dat we ze ergens voor moeten vast zetten.

Rimboe, hehe daar heb ik ook wel wat van. De paarden vinden het inderdaad fantastisch. Sinds gisterenavond lopen ze in ongeveer 1.5 Ha verwilderde weide en 'rimboe' en toen ik ze vanmorgen een emmer voer ging brengen kwamen ze niet aangestormd zoals gewoonlijk. Wel kijken en roepen, en dan omdraaien en weer weg. Ze zijn nog volop op ontdekking.
Ikzelf ben gisteren in dezelfde weide door moeder natuur getrakteerd op vier wespensteken. Had een paal door het -ondergronds- nest geslagen. Gelopen voor mijn leven zeg pfff

Ik denk dat ik met een staartriem en borsttuig aan wat ik al heb misschien weer verder kan. Testen maar..

HC weet daar meer over. En ik heb vrienden in het zuiden wiens tuig in werkruimte boven de ondergrondse (water)citerne hangt omdat de vochtigheid daar constant is.

Groetjes
Elke