Arabesk schreef op maandag 18 juni 2007, 13:59:


Ik ook zolang je dit niet herkent kun je , je eigen paard ook niet helder taxeren in hoe hij zich voelt. Helaas hij zal tegen zijn zin meegenomen worden en als ik het goed genoeg doe, krijgt hij onderweg plezier in de rit en blij dat hij weer thuis is natuurlijk.

Mijn hond is ook alleen, gisteren zijn we bij haar dochter geweest. Ze waren samen de eerste 13 weken en nu is ze 2 weken bij schoonvader. Als je dan ziet hoe snel ze weer samen spelen en samen optrekken in de tuin en in huis. Heerlijk om te zien. Vandaag lag ze weer stilletjes in huis, mensen gezelschap is een stuk saaier.


Toch goed dat ze dit hoort van je, het heeft zijn tijd nodig.
Wil je ruzie met iemand, dan moet je hem wat afpakken.
Wil je aardig gevonden worden, dan moet je hem wat geven.
De realiteit, is het grootste geschenk dat continu over ons uitgestort
word, onmogelijk dat daar een flintertje van afgepakt word.

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op dinsdag 19 juni 2007, 15:56:


Zoals ik het begrijp komt het vooral door jouw manier van schrijven, niet om de inhoud, en het onvermogen van de geirriteerden om jouw steil van schrijven los te koppelen van de inhoud.

Met de positieve inhoud van je berichten is "iedereen" het wel eens. Tussen neus en lippen schrijven ze dat ook allemaal. De grootste reactie komt op het negatieve deel, wat ze in je berichten denken te lezen. Denken te lezen, want zo negatief is het niet, het lijkt alleen zo door je kenmerkende steil van schrijven.

Je geeft een inzicht en je pakt (schijnbaar) tegelijk iets af. Op dat afpakken komen de felle reacties, we willen graag blijven rijden zonder dat dit veroordeeld wordt, we willen graag blijven bekappen zonder dat dit dom gevonden wordt, we willen het ijzerwerk en zweep blijven weren uit onze gereedschapskist, zonder dat je ons oogkleppen verwijt. Al de positieve dingen die je hierbij ook geeft, daar zijn we het "allemaal" mee eens.

Ik zou het zelfde kunnen zeggen als jij, waarbij iedereen het eens is, en niet eens vreemd vind, dat er zoiets gezegt wordt. Natuurlijk, logisch zo is dat. Als ik het zeg heeft het echter veel minder effect, een beetje heisa om een onderwerp zet het veel beter in de schijnwerpers,

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op dinsdag 19 juni 2007, 18:18:


Moraal hoog of menselijk, is niet meer dan een gedachte.
Moraal gedachtes zorgen voor heel veel strijd, oorlog en veroordeling.
Daar hoeven we helemaal niet trots op te zijn, de ellende met
zo'n fraaie moralistische gedachte is altijd, dat de mensen die er
niet aan voldoen, verketterd en bestreden moeten worden.
"Gij zult niet veroordelen" bijvoorbeeld, de mensen die dat dus wel doen,
worden veroordeeld, ha ha de ideotie ten top.

Het is heel goed mogelijk gezond en vredevol te leven zonder gedachtes van moraal als richtlijn te nemen. Begrip bijvoorbeeld voor alles wat is, maakt je buitengewoon etisch. Voor mij mag elke moraal doorzien worden in zijn uitwerking, en dat is altijd tegenstrijdig en onrust zaaiend, ik ben beter dan anderen, etc etc.

Groetjes, Michiel

Margot van Lare schreef op dinsdag 19 juni 2007, 22:01:


Als je paard aan huis staat, en als gras echt de oorzaak blijkt te zijn,
dan zou ik kiezen voor een graasmasker.
dwz helemaal geen gras toestaan, het masker dicht en 4 maal daags een uurtje apart zetten met hooi, gelijk aan het winter voerritueel. Om hieraan te wennen wel een opbouw maken van hele korte periodes het masker om, bij voorkeur niet de wei in lopen en graasmasker omdoen, maar wel meenemen naar de hooiplaats even laten eten en dan terug zetten met graasmasker en na 1 minuut op dag 1 en 2 minuut op dag 2 en 3 , 4 , 5, 10, 10, 10, 30, 30, 30, 60, 60, 60, volle tijd, etc, minuten weer afdoen, dan ben je met 2 weken volledig grasvrij.

Voor de mensen die dit zielig vinden ... wel je kunt ook 2 paarden samen grasvrij op het zand zetten, alles beter dan jeuk.

Groetjes, Michiel

4bozzza schreef op woensdag 20 juni 2007, 13:14:


Mooi dat je er dieper op in gaat. Leuk onderwerp waar ik uren over zou kunnen praten. De ethiek van een paard verschilt niet zoveel van de ethiek van mensen. Het gaat er bij beiden om wat pijn doet en wat niet. Bij mensen is het alleen een ingewikkelder proces om tot die conclusie/ervaring te komen.


Wat is loslaten ... anders dan de moralistische gedachte (die zowiezo ongehinderd opkomt) te doorzien als een bron van pijn? Als je dat niet doorziet dan is iets in de buitenwereld de bron van pijn, en dat kan nooit waar zijn. Concreet: iemand mishandeld zijn paard, mijn moralistische gedachtes (die zowiezo opkomen) .... kunnen me in een flits doen reageren, of zoals Eva sturen me naar een betere oplossing die ik die ezels ga voordoen .... en wat als ik weg gesnauwt wordt om me er niet mee te bemoeien? Dan bestaat de kans dat mijn moralistische gedachtes me dan pijn gaan doen, veel pijn. Dat doorzien, direct vanaf het begin, is loslaten. Wat overblijft is het helder waarnemen van de realiteit, mensen doen paard pijn, punt. Spontaan volgt daaruit de juiste actie, ook als ze me wegsturen. En plotseling zie ik dan ook dat die mensen zelf in grote pijn zijn. Misschien wel in grotere pijn dan het paard, misschien zijn ze ook wel zo ver van hun gevoel af, dat ze het paard mishandelen zonder de gevolgen te voelen ... en is dat niet een vorm van een nog grotere pijn? Ik weet het niet maar als ik mocht kiezen, dan koos ik bewust te zijn van het pijnlijke als ik een dier mishandel, dat zit dichter bij het ophouden daarmee.


Ja weten wat pijn doet en wat niet en daar hele gedachten werelden om heen bouwen, is prima. Nu alleen nog door hebben welke pijn eigen gedachtes veroorzaken, die pijn is namenlijk altijd groter. De realiteit kan ons enkel fysieke pijn laten voelen, gedachtes geven woede, frustratie, paniek, irritatie, hoploosheid tot zelfmoord aan toe, of de moord van anderen. Als we dat doorzien dan worden we een stuk vriendelijker met meer begrip voor wat er gebeurdt in de wereld/in ons zelf.


Ja ik hou afwijkende meningen en gedragingen ook het liefst zo acceptabel mogelijk. Of dat verstandig is, ik denk het niet. Als ik dat doe om aardig gevonden te worden, waar zijn ze dan aardig tegen? Tegen de man die ik maar voor een deel ben. Ook die moraliteit "aardig doen" kan getoetst worden op zijn vermogen mezelf pijn te doen. Hoe zou ik zijn zonder die gedachte? Meer mezelf zoals ik echt ben, sterker en spontaner, etc. Natuurlijk hoef je niet ongevraagt anderen op te zadelen met zaken die ze niet willen horen, dat zou een vorm van onbewust pijn doen zijn, kennen we allemaal wel hé die situaties.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op woensdag 20 juni 2007, 22:34:


Bij paarden precies zo, wat is de pijn van een sprayende spuitbus? Even een fris bruisend gevoel op de plek waar gespoten wordt. Dat is de realiteit, ook paarden maken zich gek, met hun gedachtes "dat wil ik niet" en "dat is eng" of zelfs "dat is gevaarlijk". En zie in hun gedrag wat de pijn is van een gedachte. Door gewenning gaat het paard andere gedachtes krijgen bij het sprayen, eigenlijk zijn we psychopaardentherapeuten

Groetjes, Michiel

Esther schreef op woensdag 20 juni 2007, 23:01:


Ester vorig jaar heb ik zo'n 20 JKK planten uitgegraven, de paarden aten ze niet en ze komen ook niet in het hooi. Dit jaar wou ik die paar planten die daar staan laten staan en pas als ze zaden hebben, die zaden bijtijds en zo laat mogelijk verwijderen. In de hoop dat die 2 jarige planten dus doodgaan, omdat ze hun hele stadia doorlopen hebben. Weet jij of de werkzaamheid hiervan ook is uitgetest? In theorie zou het moeten werken dacht ik.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op woensdag 20 juni 2007, 22:50:


Het verwarrende zit hem in, dat we niet gewend zijn ethiek en moraliteit helder te zien als "je moet dit en dat doen" of "je mag dit niet doen en dat niet doen" beide gebaseerd op de taxatie van pijn.

Paarden hebben dit ook. Voor het grootste deel (geheel?) gericht op hun eigen pijntaxatie. "je mag niet sprayen, je mag mijn voeten niet optillen, ga van mijn rug af, je mag niet dicht bij me staan, je moet opzouten, houd afstand van mijn veulen, blijf van mijn merrie af" !

Ik wil niet dat jij dat doet, hebben dieren dus net zo sterk. Wij zijn er echter meester in, en willen niet dat een ander iets doet tegen een derde. Dat noemen we meestal moreel zijn, een dief mag niet stelen uit de supermakt. Hierbij gaat het er gewoon om, dat WIJ ons prettiger voelen, stel je voor zeg, straks komt de dief ook bij mij. Eigen pijn dat is de taxatie. En daar draaid alle moraliteit om. Bij dieren dus ook.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op donderdag 21 juni 2007, 0:04:



Natuurlijk kunnen wij verder weg kijken, op de tv mensen veroordelen die aan de andere kant van de wereld iets uitvreten. Zover gaan dieren niet. Wat dacht je dan van eigen kroos beschermen, of de eigen kudde beschermen, honden die elkaar beschermen of gezinsleden van de baas?

Allemaal eigenbelang, maar dat vind ik van mensen ook. Al was het maar dat we ons zelf een pluimpje geven als we een ander veroordelen, dat zou ik nooit doen, etc.

Groetjes, Michiel

Malenka schreef op donderdag 21 juni 2007, 19:49:


Ik ben ook van plan over te stappen van mijn barefoot naar het boomloze Ghost zadel, omdat de zithouding, beugelophanging en korter draagvlak beter zijn op en voor Jur. Op bokt is een draad over de ghost, en vooral positief, hier vermelde iemand loslatende naden, dat lees ik niet meer op bokt waar veel meer ervaringen verzameld zijn.

Het pad van mijn barefoot heb ik onlangs de inlage ervan verdubbeld, en het zadel draagvlak kleiner gemaakt , zodat de schouders meer vrijheid hebben nu en de ruggegraad nog extra meer ruimte gekregen heeft. De schokdemping is daarbij ook wat verbeterd. Toch stap ik over op de Ghost omdat de beugelophanging daarvan anders is en lichtrijden mogelijk maakt zonder extra druk bij de schoft. Althans zo zijn de verhalen over dit zadel.

Groetjes, Michiel

Corinne schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:05:



Nou veroordeeld wordt het niet, dat ligt aan hoe je de info intvangt. Tenminste zo is niet nooit bedoelt. Dieren welzijn kan van mishandeling tot ideaal gaan en het grootste deel zit er ergens tussen in. Meer is het niet, dat is alles. En een paard dat bereden wordt door 1 eigenaar (die goed kan rijden) jaar in jaar uit, dat is gunstiger dan een paard dat bereden wordt door wisselende ruiters die het ook nog moeten leren. Er is niemand die dit dit zal onkennen en zwaarder dat dit is het ook niet bedoelt. Ik trek er wel conclusies uit, dat een beginnende bijrijder die les krijgt op zijn 'eigen' bjrijdpaard ook weer gunstiger is dan lessen op een lespaard. En dat hoeft Pien niet te gaan doen hoor, zij heeft haar waarde op haar eigen manier, maar anderen trainers en bijrijders zie ik graag kiezen hiervoor. Blj dat ik het dan ook tegenkom in de advertenties.

Groetjes, Michiel