ik denk dat het in mijn geval wel veel te maken had met gemakzucht... er is hier in de buurt geen manège meer... oh! iemand die lesgeeft? vlak achter de deur dan nog? allen daarheen... en wat ik te vertellen had maakte helaas voor de meesten niet echt meer uit...

wij hingen vroeger uren op de manège rond. helpen met opzadelen, een pony poetsen, wat dan ook... Hoe zeer ik dat hier ook heb willen motiveren, nooit heeft er hier eentje dat gedaan... allemaal 5 min voor de les komen en dan uit de lucht komen gevallen dat ze toch wel moeten opzadelen zeker! na de les zadel eraf gooien, alles laten liggen (hoe vaak ik ook vroeg om alles weg te hangen, maar papa zit al in de auto te wachten...) en paard gewoon aan zn halster laten staan ofzo... Tegen alle ouders heb ik van in het begin gezegd dat poetsen, opzadelen, longeren, enz er ook bij hoort... slechts een paar ouders heb ik daarbij ja zien knikken ...
dus stellen dat er enkel nog privélesjes zijn, op de manier hoe ik lesgeef en rijd, heeft ervoor gezorgd dat enkel de echte geïntereerden uit de buurt hier zijn overgebleven (en dat zijn er dus 2 van de 15 die bij mij les namen...)

het zal wel deels te maken hebben met welke mensen erop af komen denk ik...er is en blijft wel een groot verschil tussen grofgezegd 'manègevolk' en mensen die zich echt aangetrokken voelen tot het hele paardengebeuren.
Of je gewoon een uurtje per week wil rondhobbelen of echt paarden wil leren kennen is een groot verschil... en helaas is er ook een groot deel mensen de eerste mening toebedeeld...

ans: is Anne (voor zo ver ik weet) niet in de eerste plaats gestopt met lesgeven hier op de manège omdat ze het gewoon niet meer fijn vond op de manier dat het hier moest gaan?

Ans Jondral schreef op maandag 18 juni 2007, 13:27:


das geregeld met de verzekering in mijn geval . ff je verzekeraar bellen en vragen wat wel en niet kan met je paarden en die jongen zn ouders uitleggen hoe en wat...

en ik denk dat ik in het jaar dat Anne nog lesgef , ik meer geleerd heb dan in alle jaren erna... Er kwamen inderdaad steeds meer onopgeleerde paarden, de paar brave beestjes moesten uren en uren na mekaar meelopen en de piste werd volgestouwd tot de kopruiter tegen de staart van de achterste zat... maar toen had ik al een pony bij mn pa en reed ik gelukkig maar 1 keer per week meer op de manège.

Wij hadden daar wel een leuke vaste groep... maar ben toen een tijdje later eigelijk gestopt daar omdat er ineens een horde kindjes die bij god niet mee konden in de les bij ons mee moesten rijden

Ans Jondral schreef op maandag 18 juni 2007, 21:52:

Ik heb dat wel zelf uitgelegd aan de verzekeraar en gevraagd van dat zo in de polis te zetten dat als er iemand afviel tijdens de les dat wel verzekerd was. Een andere mogelijkheid is dat je de ouders van je buurjongen voorsteld om een sportverzekering te nemen als hij echt met de paarden wil gaan rijden enz...

ik heb een tijd bij jou in de groep gereden ja... maar ik reed ook woensdag (en zondag zelfs ook nog even, maar die les was veel makkelijker dan de andere twee...), dat was ook zo'n groep die al eeuwen samen reed Toen we een pony kochten ben ik gestopt op zaterdag, omdat ik dan les nam met mn eigen pony