Esther schreef op zaterdag 16 juni 2007, 11:46:


Die zijn echt mooi! Wat een ontdekking dan weer, dat je het zo wel een beetje kunt zien. Het lijkt mij één van de ergste dingen dat er is, niet kunnen zien. Niet zien wat er om je heen gebeurd.

Tja, en met je paardje(s). Is heel moeilijk. Maar ik zou me dan toch afvragen óf er wel een andere optie is. Zou je haar los kunnen laten en bij een ander verder laten leven? Je hebt dan geen enkele inbreng meer in haar toekomst. Zelf zou ik dat niet kunnen, denk ik. Ik zit nu ook behoorlijk in de lappenmand met de fibromyalgie en hoop dat dat weer betert. Maar zeker weet ik dat nooit. Kan ook wel weer jaren duren. Toch peins ik er niet over Willem weg te doen. Hij is nu bijna 6 en nog steeds niet beleerd, maar dat komt dan wel als ik weer beter ben of misschien komt het wel nooit. Dan blijft 'ie gewoon Willem zoals hij nu is. Ik heb niet het idee dat ik hem daar te kort mee doe. Kan ook van de paarden genieten zonder dat ik er wat mee doe.
Maar misschien ben ik dan wel te egoïstisch, hoor. Ik vind het heel knap hoe jij er over nadenkt. Zet mij toch ook weer aan het denken.

Wens je veel sterkte,

Groetjes, Els.