Maak je dat zelf Eddy?
Teatree olie heb ik staan, maar gelatine, moet je dat dan eerst weken? Ik kan het me niet zo goed voorstellen.

Marianne

En doe je alles met de "losse hand"?
Hoeveel teatree olie en gelatine blaadjes op een liter water?
Als je 26 euro per spray rekent, kap je er waarschijnlijk een heel flesje olie in!

Marianne

Beste Esther, ik ken je ook niet maar ik geef les op een heropleiding voor volwassenen die opeens geconfronteerd worden met een visuele handicap vanwege ziekte, slechte genen of een ongeval.

Ik weet dat het voor mensen met een restzicht vaak véél moeilijker is dan voor blinden. Blinden staan voor een voldongen feit terwijl mensen met een restzicht veel meer heen en weer geslingerd worden tussen hoop en twijfel. Je staat al heel ver in je verwerking wanneer je zo met het welzijn van Brella bezig bent.

Ik ben er zeker van dat je nog heel veel mooie momenten met je paard kan beleven ook al is het misschien niet op het niveau dat je zou willen.

In mijn groep zit er nu een volledig blinde die met Jossy Reinvoet op trektocht naar de Veluwe vertrekt.

Sterkte,

Marianne

Weet er iemand een plek waar je kan kamperen en je paarden op de wei kan zetten?

Geen megacampings, liever een rustige plaats bij een boer of zo met mooie natuur en ruiterpaden.

Marianne

Corinne schreef op zaterdag 16 juni 2007, 20:04:


Erg hé Corinne!
Vorige week waren wij met onze (visueel gehandicapte) leerlingen op sportdriedaagse in een Bloso centrum (Katteven bij Genk), verbonden met een manege.

Er stond twee keer paardrijden op het programma.
Alle paardjes vierkant beslagen terwijl ze alleen maar in de piste en hun stalletje staan.
Allemaal een opvallend grote (uitgerokken) mond met een bit.
Verschillende met witte drukplekken op hun rug - "Ja, dat is het lot van een manegepaard hé!"

Rond de manege waren volop weides, er stonden misschien 5 paarden buiten.
Op mijn vraag of de manegepaardjes ook op de weide mochten: "Ja, in de winter , om de beurt elk twee weken."

Ik had me laten ontvallen dat we thuis ook paarden hadden en moest het natuurlijk bekopen. "Dat madammeke met haar eigen paardjes moet leren dat ze nooit achter een paard mag lopen, dat ze een paard ALTIJD moet vasthouden enz. enz.

Terwijl alle paarden doodbraaf en uitgeblust waren, er zat gewoonweg geen leven meer in.

"Oh, de Popeye is precies aan 't manken, zet hem nog maar eens in gallop!"( Eén van onze leerlingen rijdt dressuur en kan dus galoperen).

Ik word niet goed als ik er terug aan denk.

Marianne

jan seykens schreef op zaterdag 16 juni 2007, 20:40:


Jan, weet jij ook een plaats waar we de paarden op een wei kunnen zetten?

Marianne

Waarom, waarom, is dat bit voor velen toch zo'n verschrikkelijk probleem?
Wij zijn pas zo'n twee, drie jaar geleden beginnen rijden en hadden geen enkel vooroordeel. Gelukkig voor onze paarden....!

Onze Indy hebben we gekocht met haar "eigen kopstukje", een bit van hier tot ginder, "voor de veiligheid". Voor de veiligheid deed Indy niets dan steigeren, en dat kon ze beter en beter. In de piste begon ze rond te "razen". Heel leuk.

Na een maand hebben wij het bit eruit gegooid, alleen met een touwhalster het bos in op dat "enge" paard. Indy werd liever en liever. Wij hadden toen het boek van Parelli en van Paard Natuurlijk gelezen.

Daarna onze koudbloed Apache ook zonder bit. Eerst met een bosal, met moeilijkheden. Later, op aanraden van Eddy, met een sidepull, wat wél goed gaat.

Nu sinds een maand Couscous, een arabiertje, dat met bit, martingaal en nog allerlei riempjes werd gereden 'voor de veiligheid, want 't is een arabiertje".

Voor Couscous geen probleem, die is haar bit al lang vergeten en luistert eveneens (vanaf dag 1) perfekt met haar sidepull.

Voor Couscous hadden we hier nog een andere arabier op proef die wij met een sidepull hebben gereden. Ook geen enkel probleem.

Gooi die vooroordelen toch eens overboord!!!!

Vorig weekend waren we bij Pien voor een cursus centered riding en gingen we buiten rijden. Pien rijdt haar arabier buiten zonder kopstuk, gewoon met een halsring, heel relaxed.

Gooi die oogkleppen toch eens wég!

Marianne

Indy was hier al twee jaar de baas in huis, echt een chagrijn van een merrie. Weken de andere paarden, zij ging er nog eens achteraan om te bijten. Indy durfde ook een paard bijten dat lag te slapen. Een echte bitch dus.

Een goede maand geleden is arabieren merrie Couscous erbij gekomen. De eerste weken heeft zij het echt moeten ontgelden, zij staat nu nog vol littekens.

Maar op een dag, was zij de baas! Zij moet haar oren maar platleggen en met haar hoofd op en neer gaan en Indy is wég. Weg van het eten, weg uit de stal...

Nu zijn er twee vreemde dingen. Indy is nog steeds baas over Apache, maar Apache staat boven Couscous... Apache draait zijn dikke kont naar Couscous en begint dan traag achteruit te stappen en Couscous neemt dan het zekere voor het onzekere.
(of omgekeerd)! Sela heeft nog niets in de pap te brokken, die moet verplicht met iedereen knuffelen.

Het andere is dat Indy nu veel liever in de omgang is. Vroeger liep ze hier als een zuurpruim rond en nu heeft ze van die zachte ogen. Of ben ik gewoon verliefd op haar?

't Zijn allemaal schatjes.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 juni 2007, 14:03:


Héél véél succes met dit nieuwe project Eddy. Maar eigenlijk bestaat daar geen twijfel over!

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 juni 2007, 19:58:


Ik heb dat dus geprobeerd maar ofwel hebben wij hier speciale dazen ofwel heb ik er te weinig teatree olie in gedaan! In ieder geval, het hielp niet. We kwamen nog maar buiten en de paarden hingen al vol dazen.

Hoeveel van die olie moet er eigenlijk in?

't Strafste is dat Couscous, een donkerbruine arabier, nog het minst reageert op die wolken dazen. Indy begint met alles te schudden en Apache begint ter plaatse te "botsen".

Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 juni 2007, 10:44:


Alhoewel wij ook clickeren, maar meer als spel, want eigenlijk hebben onze paardjes geen problemen, hebben wij dat met die paraplu als volgt gedaan:

Er een vastgebonden boven hun voederbak. Duurde een halve minuut en ze stonden er onder.

In 't midden van de paddock op een stoel gaan zitten met een paraplu.

Apache kwam met zijn hoofd op de paraplu leunen om een dutje te doen en ik kon langs onder zijn tanden zien...

Een paraplu die open en dicht floept, dat is nog iets anders.

En toen we buiten een groep van 20 gepensioneerden tegenkwamen met 20 paraplu's toen was alles helemaal anders. Lijkt me ook iets moeilijker om al clickerend aan te leren. Maar "moeilijke momenten" zullen er altijd wel blijven.

Marianne

Margot van Lare schreef op woensdag 20 juni 2007, 19:26:


Margot, ik begrijp heel goed hoe jij je voelt.

Twee jaar geleden rond deze tijd, kochten we onze Apache een Normandische Cob, een koudbloed dus. Hij ging de wei op. Wij hadden toen nog geen paddock en bovendien leek voor ons een wei het walhalla voor een paard.

In september was Apache net een nijlpaard geworden, zo vet als wat. Bovendien had hij al zijn manen eraf geschuurd.

Nu heeft hij nog geen athletisch figuur maar hij heeft prachtige dikke manen.

Apache mag gewoonweg niet onbeperkt eten, dat kan niet voor hem.

Onbeperkt hooi? Vergeet het. Zielig hé! Maar het is gerwoon zo.

Ook geen bieten, geen wortels, geen muesli, geen brood....

Zijn dieet nu is hooi van tweede snee, op een magere wei, één appeltje, één handje spelt....

Elke dag mag hij één uurtje op de "vette" maar wel onbemeste wei. Zie foto hiernaast.

We geven hem ook elke lente een ontgiftingskuur met leem en vorige zomer, toen zijn schuren weer begon, heeft hij een reeks homeopatische injecties gekregen met Traumeel.

Dit jaar was dit nog niet nodig, ik heb het wel in huis voor in geval... Dan stopt bij hem het schuren onmiddellijk.

Marianne

Ik was nog iets vergeten, vorige zomer stonden onze paarden op een wei die door een varkensboer bemest werd.

Eén keer heeft Apache er drie dagen ononderbroken opgestaan en toen stonden zijn zolen bol i.pl.v. hol. Dat was dus weer een half jaar achteruit met zijn voeten.

Nu staan ze op een schrale wei die al twee jaar niet bemest is. Maar met de hoeven geen enkel probleem.

Marianne

Ik doe mee!

Marianne

t

Ja, je hebt gelijk want er duikt nu ook Jakobskruid op en niet zo'n beetje.
We ruimen de paardenmest op en waren eigenlijk van plan om daarmee later de wei te bemesten. Of zijn we daar helemaal verkeerd mee?

Wat ik zo vreemd vind is dat er ook op die "afgegraasde wei" nog -tig hopen liggen en dat onze paarden er nog altijd meer dan vol uitzien.

Met de hoeven is in ieder geval alles OK tot dusver.

Marianne