Christel Provaas schreef op donderdag 14 juni 2007, 7:42:


Hier ook zéér uitgesproken voorkeuren en soms voorkeuren die wij als mens niet snappen.
Meestal kiezen ze toch wel voor gelijkaardige in temperament ras en karakter, maar soms ook maken de paarden combinaties die wij niet hadden kunnen bedenken. Zo heeft het bijna een jaar geduurd voor onze twee Fjorden mekaar gingen accepteren (merrie en ruin), ze moesten aanvankelijk helemaal niks van mekaar hebben, nu gaat het beter, maar als we Izzy zouden laten kiezen wandelde ze zó naar de Winnergroep want daar staat haar vriendin Oakley (die ook iets ponnie-achtigs heeft). Maar Winner (Quarter/welshK) zet haar d'r zó uit en die gaat geen deurtje lopen openmaken.

Chispa de nieuwe Andalusiermerrie vindt werkelijk nérgens aansluiting, zij wordt overal nijdig bekeken en ze proberen haar zelfs door het hek heen te grazen te nemen. Waarom? Ik weet het niet. De kleur? Zij is de enig witte hier, terwijl ze hetzelfde temperament heeft als de Arabieren, zou je toch denken....

Pien

Ik vind dat Eddy gelijk heeft met die veel te hoge neusriem. (Eddy zal nu wel verbaasd zijn want we hebben er afgelopen maandag nog over gediscussieerd maar allá). Hij zit ook wel érg hoog en werkt dermate lief en zacht dat Froukje daar maling aan lijkt te hebben. Ik heb voor mijn Fjorden toch net iets meer aan neusriem, ja, iets meer inwerkend.
Oké, afgezien van pijn, ongemak, oude gewoontes etc waar we het al zo vaak over gehad hebben, is veel ook een kwestie van training , consequentie en timing. Van jou, Els, weet ik dat dat allemaal wel goed zit. Je was hier vorig jaar en je ging goed met de paarden om (naar mijn mening en maatstaven).

Training dus!
Maar je hebt ook te maken met het karakter van een paard, met het dóór willen gaan, lopen, lopen, lopen, niet te stoppen.
Ik heb ook zo'n Fjord; (Izzy) ik heb haar nét nog twee uur buiten gereden. Zij is ook zo'n loper, zij het een stuk gecontroleerder dan Froukje, maar als ik haar haar zin geef gaat de knop op 'aan' en stopt ze pas weer wanneer ze voor d'r berg hooi staat. Zo is ze nou eenmaal.
Ik ben al jaren bezig daar een subtiel werkend paardje van te maken, en dat is me voor het grootste deel ook gelukt tot het moment dat haar karakter en temperament het komen overnemen en dan wil ze gewoon lopen. En moet ik wel eens wat vaker aan die teugels gaan.

Houd ik haar onder een bepaalde grens dan blijft ze braaf luisteren naar zit, stem en rijd ik haar losjes met een lange teugel. Komt dat temperament eenmaal boven dan 'moet' ze lopen, liefst voorop.

Dat doet ze met en dat doet ze zonder bit, is geen enkel verschil, 100 keren uitgeprobeerd onder alle omstandigheden.
En dus heben we haar een bitloos hoofdstel gegeven dat wat meer inwerkt. Met een leren gevlochten onbuigzame neusriem.
Het is zoals Eddy zegt : Beter een wat meer inwerkende neusriem dan een stuk ijzer in de mond. (Goh, wat zijn we het weer eens, Eddy )

Er zijn, onder het zadel en als het erop aankomt, nou eenmaal minder subtiele paarden. Kunnen ze op de grond nog zo leuk meewerken (Izzy is een heel braaf beginnerspaard op de grond, in stap en draf, maar niet in galop en al helemaal niet buiten op een bospad).

Verder: Je hebt dit zo te zien op de foto's op een redelijk open veld uitgeprobeerd. Zou ik niet zo snel doen, want een meer open veld is meer uitnodiging om eens lekker te gaan scheuren.
Ik zet mijn paarden júíst op de veldwegen hier, op de beton durven ze veel minder. En waarom niet eerst nog een tijdje onder het zadel zonder bit uitproberen? Of mis ik nou een stuk?

Pien

jan seykens schreef

Hoe kóm je d'r bij ....
Mijn Izzeltje doet zoiets nóóóit :

(naja, geen mensen omver lopen, dat heeft ze inmiddels wel afgeleerd, maar wel altijd haantje de voorste willen zijn als het op draven en galloperen aankomt. Maar gisteravond had ik d'r toch, toen moest ze het uiteindelijk afleggen tegen de Arabs, die hebben uiteindelijk toch het meeste uithoudingsvermogen.)

eddy DRUPPEL schreef :


Ja, lerg euk. Toen zaten wij in het bos met de paarden
Ach, op een gegeven moment ben je erdoorheen en kan al dat water je niks meer deren.
Scheelt weer een douchebeurt

Pien

ElkeW schreef :

Dat vind ik nou goed!
Dat je helder kunt blijven denken en niet in die emotie van dat oncontroleerbare paard schiet. Da's waar de meeste mensen nou problemen mee hebben (en waar ik áááltijd op zit te hameren....)

Als je weet waarmee je bezigbent is dat wegrennen of bokken ineens een stuk minder eng en kun jïj bepalend blijven.

Pien

Dit is niet helemaal een voorbeeld van meegaan met je paard , Michiel, al lijkt het in eerste in stantie wel zo omdat je het paard laat doen wat hij wil, namelijk lopen.
Echter als paard vervolgens besluit om te willen stoppen ga je níét mee in die vraag en mag het paard nog even doorgaan.
Hij krijgt dus net niet zijn zin en zal zich een tweede keer wel bedenken offie dat nog eens wil want dat laatste stukje is wat blijft hangen.

En ik vind dat daar niks mis mee is.

Pien

Michiel schreef :

Nee, afwisseling hierin zou alleen maar onduidelijkheid geven bij het paard. Paard leert dat hij niet weg hoort te rennen. Dus mag hij niet af en toe wél eens wegrennen. Punt!

En als ie dat tóch probeert mag hij wat langer rennen dan fijn is.


Dat hij doelbewust zijn hoofd erbij gehouden heeft, net als Elke.
Geen verschil dus. Uiteindelijk kun je dus van een wegrenverhaal een goede ervaring maken, zolang JIJ maar de leiding houdt en neverdenooitniet het paard.

In de eerste 3 seconden ben je waarschijnlijk nog verrast door zo'n actie, maar door gelijk goed te reageren kun je de actie dus ombuigen. Dat noem ik geen meegaan met je paard. Meegaan met je paard hierin zou voor mij zijn : Het paard laten bepalen dat hij wil rennen én het paard laten bepalen dat het nu genoeg geweest is waarna hij mag bepalen dat hij mag stoppen. No way dus!

"Wil jij rennen ? Prima, maar dan op MIJN manier en IK bepaal wanneer jij mag stoppen". We hebben het hier niet over een handgalopje, maar over een felle wegrenactie, waarbij het paard probeert zich aan jouw hulpen te onttrekken. Als je een beetje pech hebt gaat ie ook nog als een debiel lopen bokken, da's niet fijn als je op snelheid bent.

Overigens pas ik dat zelden toe hier in het open veld met al zijn greppels en prikkeldraad, maar ik kan me er wel heel veel bij voorstellen. Ikzelf wil mijn paarden vóór blijven. gebeurt het me toch dan trek ik het paard rigoreus om, nog voordat ie op snelheid is, want dan gaat die nek op slot en heb je een harde dobber. Kwestie van enkele luttele seconden. Weer timing, consequentie en aanvoelen van je paard dus.


Probleem van het willen wegrennen is meestal dat je dan te maken hebt met een paard dat 'blind gaat'. Die negeren jouw stopteken nogal eens.

Pien

Huertecilla schreef :

I know < zucht>.


Ik zeg hier altijd: Je bent geen passagier; je bent de machinist

De meeste rijders zijn passagiers en worden dus onaangenaam verrast als blijkt dat paardlief zijn eigen ding gaat doen.
Het meest onschuldige voorbeeld daarvan is wel het paard overal laten eten, of het paard jou omver laten duwen. Ook op de grond kun je dus passagier zijn.


Yes!


Even terug naar een voorbeeld: Als je weet dat je paard freakt in galop blijf je net zolang stappen en daarna draven totdat dat solide aanwezig is. Pas daarna ga je aan die galop werken. Wat doen de meesten: gelijk naar de galop omdat ze het dáár willen oplossen. Het probleem ligt echter niet bij die galop, het komt daar alleen maar tot uiting. Tja....


Ik schiet hier niet van in de stress, want ik ben het met je eens.


Eindelijk kan ik weer eens met je grinniken, HC.
Ik kan niet ontkennen dat ik er ook zo over denk.

Nu moet ik gaan, we zijn hier de tenten aan het opbouwen voor het Subtieltrainenweekend van Conrad

Pien

Kynshiri schreef op maandag 18 juni 2007, 10:07:


Hi, leuke discussie!
Ik zit in een soortgelijke situatie.
Wij hebben een Western NH paardencentrum (ik houd niet zo van het woord manege vanwege zijn negatieve klank) en een belangrijk onderdeel bij ons zijn de dagelijkse lessen.

Ik heb echter geheel andere ervaringen; Hier komen uitsluitend mensen die 'anders' willen rijden dan het traditionele. Voor ons betekent dat zonder bit, zweep, sporen en ijzers rijden, en ik heb een heel vaste structuur in mijn lesopbouw. Zo zijn grondwerklessen bij mij verplicht, je paard zelf uit de weide/paddock halen en (onder begeleiding) opzadelen, elke nieuwe lesser krijgt ook les in het geheel als kuddegedrag, verzorging, hoefonderhoud, tuigonderhoud, grondwerk etc.
Daar wordt heel veel aandacht en tijd aan besteed, ik moet die mensen leren dat dat er ook bijhoort; dat je dat overhebt voor je paard.

Mensen die hun paard alleen als fiets zouden willen gebruiken blijven hier niet lang (als ze al zouden komen). Ik hou bewust mijn groepen klein, beginner en gevorderde rijdt gewoon samen (ieder op zijn eigen nivo), we hebben geen vaste groepen en iedereen helpt en kent mekaar.

Er rijden hier zo'n 6 kinderen (de rest zijn volwassenen) waarvan ik de ouders ook erbij betrek; Ik vind het zeer onpersoonlijk naar mij en de paarden toe wanneer de ouders de kinderen aan de poort laten uitstappen en ze na een uur weer ophalen zonder uit de auto te stappen, daar maak ik een opmerking over. Ouders dienen zelf mee te helpen met opzadelen en bij de les te blijven; het paard verdient ook aandacht achteraf om hem te bedanken dat je op zijn rug hebt mogen rijden. Gewoon omdat ik dat respectvoller naar ons , de kinderen en de paarden toe vind, en dat gaat hier eigenlijk al heel lang prima.

Hier een link naar de opbouw van de lessen, ik heb dit nu verplicht gesteld voor elke nieuwe rijder (de 10 lessencursus, even naar beneden scrollen): http://www.spirithorses.be/cursussen.html

Groet, Pien

Kynshiri schreef :


Jammer dan! Het zijn toch jouw paarden, jouw terrein en jouw regels?
Als ze van jouw diensten gebruik willen maken moeten ze zich maar voegen naar jouw regels. Tis niet anders en al helemaal gemakkelijk als er geen andere manege in de buurt is
Die papa's en mama's in de auto wachten maar.
Heb het hier laatst ook met twee kinderen gehad, ma dumpte ze en kwam ze na een uur weer ophalen dmv toeteren aan de poort. Heb er wel wat van gezegd, dat dat hier zo niet helemaal mijn bedoeling is en het werd goed opgenomen gelukkig. Veel mensen staan er gewoonweg niet bij stil dat een paard geen fiets is, die moet je bewust maken en een beetje opvoeden. Uiteindelijk snappen ze dat heus wel en weten ze het nog te waarderen ook.

Hier ook geen rondhangende kinderen die op zaterdagochtend om 9 uur gedumpt worden terwijl pa en ma boodschappen gaan doen en de auto naar de wasstraat rijden of op familiebezoek gaan en ze dan om 18.00 uur komen op halen (weer een dag onder de pannen). Moet er niet aan denken ook nog een heleboel jeugd te moeten entertainen.... (terwijl ikzelf 4 kinderen heb hoor).
En dat gepluk aan de paarden, ik denk niet dat je hun daarmee een dienst bewijst. Da's één van de redenen dat mijn publiek uit volwassen rijders bestaat. En niemand mag ongevraagd de paddocks in. Het bezoek loopt bij jou toch ook niet zomaar door je hele huis?!


Dan zijn die rondhobbelaars niet jouw publiek.
Tuurlijk zijn er hier ook mensen die in eerste instantie zo binnenkomen, maar door onze manier van werken en informatie geven wekken we de interesse om meer te leren dan alleen op die paardenrug te willen zitten

Heb er eigenlijk nooit moeite mee.
Groet, Pien

Huertecilla schreef op maandag 18 juni 2007, 13:04:


....Waarbij jij voor het gemak ervanuit gaat dat wij hier onze tijd alleen maar OP de paardenrug doorbrengen. Duidelijk te lezen dat jij nog nooit hier bent geweest, HC....

Net hier een heel weekend van zaterdagochtend tot zondagavond cursus gegeven met Conrad. Alleen maar grondwerk ( verslag volgt, het zijn zoveel foto's....) en lessen over hoe je ook paardgericht bezig kunt zijn

Pien

Piet schreef :

Yes!

e m kraak schreef :

Mijn karma ligt waarschijnlijk meer in de educatieve richting en ja; ook ik leer telkens bij, zoals afgelopen weekend met Conrad.

Weet je wat de cowboyfeestjes of verjaardagsfeestjes bij ons zijn?
Dat we met een paar paarden en evenzoveel begeleiders een wandeling door de omgeving maken. In stap, met westershelmen op en op westernzadels
Of we bouwen een trailparcourtje op en de mensen mogen (vastgehouden) om de pionnen, over de balken tussen de tonnen ed heenlaveren (, sssjjjt....waarbij wij sturen en de mensen het idee hebben dat ze het Helemaal Zelf gedaan hebben).
En dat de mensen daarna de paarden mogen poetsen, manen invlechten, wassen, hoeven mogen uitkrabben waarbij wij de paarden zelf vasthouden en het ze voordoen. Steken we daarna ook nog de BBQ aan met wat lekkers is het helemáál feest.
Vergeet niet dat de meeste mensen dit nooit ervaren, dat het voor hen echt een uitje is en de paarden een uurtje mee uit wandelen gaan, da's alles.

Wie nemen we daarvoor mee? De koudies, die vinden alles even gezellig!
Met BD hoef ik zoiets niet te proberen
Pien