eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 12 juni 2007, 12:15:


Wow, dat is niet leuk. Die beesten steken pijnlijk en zuigen bloederige gaatjes. Dat kan het gezamelijke rijplezier goed vergallen.
Het enige wat écht 'helpt' is even wachten tot de daas een lekker plekje heeft gevonden en dan doodmeppen, maar ja, als je een zwerm om je heen hebt is daar geen beginnen aan....
Zelf draag ik zelden of nooit kleding die huid onbedekt laat. Bíjna altijd een boordrandje in de nek en hoed op mijn hoofd. Dat is óók vanwege de zon en zo twee 'vliegen' in dezelfde voornoemde klap.
Sterkte met de creatieve oplossingen.

HC

Isabel van der Made schreef op dinsdag 12 juni 2007, 13:54:


'Schimmel' is een evolutionair nadeel mbt roofdieren maar híerbij dus een voordeel bij domesticatie.

Ik trek zelf inderdaad lichte kleding aan met werk en rijden. Erg onpraktisch omdat het net zoveel vuil aantrekt als donkere kleding vliegen....

HC

Tor schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:54:


Goed dat je realistisch vooruit denkt en de daarbíj realiseert dat verkassen
(het vervoer, de nieuwe omgeving, de nieuwe groep etc.) op zich stress oplevert.
Die stress en aanpassing echter is van zeer tijdelijke aard. Een paar dagen, een week? Soms zelfs een paar uur maar of minder nog.
Ik heb mezelf bijvoorbeeld veel zorgen gemaakt over mijn hengstveulen. Welnu, na toch een zware reis van 2300 kilometer was hij in zijn nieuwe wei voor het eerst zonder zijn familie en met een vreemd groot paard etcetera in
slechts enkele tientalen MINUTEN zichzelf....
Jij kent jouw paarden en kan de grootte van de stress inschatten en
je kan dit afzetten tegen de verbetering over de hele winter.

Succes met de beslissing en ook met jouw zwangerschap.

HC

Spirithorses schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:10:

Dat is het begríp over het gereedschap in je kist Pien.

Veel mensen zitten met hun eigen kennis en hun paard op een rijdende trein.
Beiden zijn zichzelf en hun ervaringen. Paarden kúnnen dat niet in perspectief plaatsen en ook slechts weinig ruiters begrijpen dat ze daar bij zichzélf in moeten investeren.
Als de ruiter die hindernis genomen heeft zijn twee dingen bij het opvolgende leerproces goed je te BLIJVEN realiseren
- het paard en wat die heeft meegemaakt blijven de randvoorwaarderen voor de mogelijkheden
- goed paardmanschap is het voorkómen van problemen, van ongewenste succeservaring

Elke kent Huli. Weet waar ze potentiële problemen kan verwachten en ook dat het zinloos is de maatlat voor dat paard daar voorbij te leggen.

Omdat ík het schrijf zullen veel lezers wel in de stress schieten maar
- wees realistisch over wat jij en je paard zíjn en wat jullie meegemaakt hebben.
Vraag je af wat je wil en waarom, of dat eigenlijk wel realistisch en zinvol is.
'Bitloos' bijvoorbeeld is nu ineens politiek correcte mode voor het imago van de ruíter maar door onvoldoende begrip heel vaak contraproductief in de som voor het páárd.

J.S. Rarey, F.Caprilli, R.Becker, P.Parelli en dichter bij huis I.Teblick om wat voorbeelden te geven, hadden en hebben heel duidelijk kennis en begrip genoeg om optomingsloos, laat staan bitloos-spoorloos te rijden en toch (of beter, juíst daardoor) reden/rijden zij paardgericht mét.
Het hulpmiddel is irrelevant, de crux is het gereedschap tussen de oren.

Bij het mennen ligt het allemaal onder een vergrootglas omdat het inherent onveilig is.
In de tijd dat de wereld nog op paardenkracht draaide, de gemiddelde menner een veelvoud van tijd met zijn voor mennen gefokte stabiele paarden bezig was, waren footmen heel normaal, waren menzadels heel normaal.
Nu, in een tijd vol motorvoertuigen bestuurd door mensen die koeien alleen van plaatjes op een melkpak kennen willen 'we' ineens heethoofdige warmbloeden met een geschiedenis bitloos voor de kar zetten omdat dit vriendelijk is....
'Vriendelijk' voor wie? Op een paard gaan zitten en helemaal voor de kar vastbinden en te sturen waar het zelf niet zou gaan zijn in de grond niet 'vriendelijk'.

Goed topic Esther.
Doel, motivatie, mogelijkheden en eindsom voor ruiter en paard krijgen zo een ander perspectief.

HC

Jet van Gulik schreef op vrijdag 15 juni 2007, 10:57:


Grappig deze reactie. Veel negatieve associaties mbt mijn e-karakter hebben juist betrekking op het nuancerende, het relativerende. Veel van die negatieve reacties komen daarbij van beroepsnaturals.
Bij mij ligt juist altijd álles in een complex adaptief systeem, is alles in het hele rijpaardhouden altijd simpelweg een graad van natuurcompenseren.
Juist als purist op de berg realiseer ik me hoe betrekkelijk dat paardgericht is en dat alles draait om egoïstisch rijplezier en 'goed' ergens op een hellend vlak ligt.

Heb je mijn site al gelezen?
Gratis, informatief, genuanceerd en zonder énig belang bij wat voor brood of beleg ook.

HC

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:

Kijk, een goed voorbeeld.
Als jouw paard niet in de ervaring heeft dat het dit kan, juist wel in de belevingswereld heeft dat de ruiter een rustgevend gegeven is wat er niet, nooit, zonder dit zelf te doen af gaat, dan ligt dit helemaal naders.
Dit is een schitterend voorbeeld van het voorkomen van
ongewenste succeservaringen.
Een paard mag níet leren dat het zich kan losrukken, niet leren dat het de ruiter kan afwerpen, niet leren dat het overal doorheen kan rennen.
Dát, het voorkomen, is een fundament onder goed paardmanschap.

Juist met ongewenste succeservaringen is het onomkeerbare een groot probleem. Uiteraard per paard verschillend van inhoud en omvang doch niet in principe.
Ik lees vaak het woord 'proberen' en grúw daar meestal van omdat het vaak vrijblijvendheid suggereert die voorbij gaat aan de keiharde consequenties van het niet lukken, de ongewenste succeservaring.
Ik ben nu middenin een leerfase met Capricho en eígenlijk moet ik nu rijden. Is echt verlies van vooruitgang als ik dat niet doe. Het komt enorm rot uit dat in net nú een acuut probleem met mijn heupen heb. Best kans dat het in het zadel met een kwartiertje goed gaat doch ik ga dat niet 'proberen'. Ik kan niet het risico lopen dat hij door irritatie van mijn stijvige gehannes bewust ongehoorzaam besluit te zijn en ik daarin moet meegaan... Ik weet dat ik dat weer kan 'oplossen' doch ik wil dat helemaal niet hoeven op te lossen, maar voorkómen!
Ik ga wel met hem lopen aan de lange lijn, verzameling vragen vanuit leidpositie 4, zijwaards op helingen, die dingen. Is een tijd terug en een prima moment om 'op te frissen' en heb ik morgen of overmorgen onder het zadel weer baat bij. Zo heeft elk nadeel weer het eigen voordeel. Zonder proberen of meegaan...

Oh, het doel is MIJN kick om op een geestelijk en lichamelijk onwijs sterk paard te kunnen rijden met alleen mijn hersens als instument. Jep, daar manipuleer ik hem in en nee, dat is niet in zijn belang, maar in het MIJNE.

HC

Jet van Gulik schreef op vrijdag 15 juni 2007, 13:59:


Zwangerschap is het mooiste wat ik me kan voorstellen. Dat is letterlijk leven geven.

HC

Tor schreef op zaterdag 16 juni 2007, 15:31:


Waar baseer je dit op?
Mijn erváring is uren tot (twee, drie) dagen, met genoemde veulen(s) als voorbeeld van minúten...

Vind je máánden logisch? Paarden verkassen van nature continue!
Normaal is dat ze in een nieuwe omgeving op hun hoede zijn doch als ze op de nieuwe plek geen directe bedreigingen ervaren is het wennen een routinekwestie.

hc