Cedric Coucke schreef op zaterdag 9 juni 2007, 19:52:


Hmm, je hebt het even niet voor het zeggen dus.
Maar ik heb het artikel gevonden!
Er staat;
Spiegels verminderen de stress van een paard op stal. En daarmee allerlei stalproblemen. Hoe komt dat? Een paard herkent zichzelf niet en gaat zijn spiegelbeeld na verloop van tijd zien als een oude bekende.

Als er nu een plek is waar een paard eigenlijk niet hoort, dan is het op stal. De Britse verterinair (gedrags-) wetenschapper Daniel Mills geneert zich bijna om het te zeggen.'We hadden al wetenschappelijk bewijs dat te weinig visueel contact met soortgenoten de stress bij paarden verhoogt.Het naar elkaar kunnen kijken en het 'neuzen' vermindert de stress
We kunnen niet verwachten dat iedereen maar een gat in zijn box zaagt, dus zijn we het effect van spiegels op paarden gaan onderzoeken. Tot onze aangename verrassing heeft een spiegel hetzelfde effect.
Een paard herkent zichzelf niet in de spiegel en denkt dus dat hij een stalmaatje heeft gekregen. Sommige paarden reageren erg agressief op hun spiegelbeeld. Maar omdat de agressie terugkrijgen, net als in de vrije natuur, houdt dat meestal na een paar minuten op. Als de agressie niet ophoudt, moet je de spiegel natuurlijk weghalen

Veel paarden reageren aanvankelijk behoedzaam op hun spiegelbeeld. Slechts een handjevol wordt agressief. Door de reacties van de proefpaarden nauwgezet bij te houden, kom Mills vaststellen dat niet alleen de stalondeugden verminderden, maar ook het chagrijn van veel op stal geparkeerde paarden.

Mills is er van overtuigd dat het gross van de paarden op stal ongelukkig is. "Nogal logisch', zegt Mills. "Het zijn kuddedieren, die gewend zijn buiten te lopen en te grazen. Op stal zijn ze vaak alleen onderdak en krijgen ze geconcentreerd voer. Dat is een goede manier om een paard ongelukkig te krijgen. Ik zou ook wel een pil kunnen ontwikkelen waarmee ik jou alle voedingsstoffen die je nodig hebt, kan toedienen. Maar daar wordt je zeker niet gelukkiger van

Los van deze basale noden, Speelt er nog een opmerkelijk sociaal element mee.
Üit onderzoek is gebleken dat een paard in vrijheid, in een kudde dus, ongeveer drie belangrijke relaties heeft in z'n leven. Los van het veulen met merrie. DRie vriendschappen zeg maar."In een situatie waarin paarden regelmatig van stal wisselen, komt het paard aan het opbouwen van dit soort relaties niet toe."Het is echt verschrikkelijk voor een paard. Je kunt het vergelijken met hoe je je voelt als je op een groot feest bent waar je niemand kent
Vervolg in mijn volgende bericht......

Cedric Coucke schreef op zaterdag 9 juni 2007, 19:52:

>>> te warm is moeten de paarden in de stal staan.

Vervolg:

"Of dat je naar je werk gaat en om de week zijn al je collega's vervangen. Daar knap je niet van op.

Dan komt de spiegel in beeld. Als het klikt tussen paard en spiegelbeeld denkt het paard na verloop van tijd dat hij een onafscheidelijke vriend heeft gevonden. Mocht je willen proberen de stress van je paard te verminderen met een spiegel, dan is het raadzaam een zo hard mogelijke, onbreekbare spiegel aan te schaffen. Want de spiegel kan af en toe een krasje oplopen met paarden in de buurt. Verder moet je opletten dat het paard zich kan onttrekken an zijn eigen spiegelbeeld en dat hij zichzelf niet ziet tijdens het eten. De spiegel kan het best direct buiten de boxdeur opgehangen worden, is Mills' advies. "

Tot zover het artikel, ik hoop dat je er wat aan hebt!
groetjes Clarissa

Cedric Coucke schreef op zaterdag 9 juni 2007, 20:31:


Ja, hoor! Maar, wie wil gastheer of gastvrouw zijn? Volgens mij loopt het daar steeds mis, er waren wel vaker voorstellen voor forumfeesten.....ik denk dat zoiets heel goed georganiseerd moet worden....

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 11 juni 2007, 8:47:


ja, hoor!

Christel Provaas schreef op maandag 11 juni 2007, 16:47:


Men suggereert hier dat paarden die niet langer in stallen staan, en in groepen leven, minder gefrustreerd zijn en zodoende voor mensen veiliger zijn in de omgang en er minder paardrijongelukken gebeuren. Maar daarom zou ik het gehele artikel zo graag willen lezen.

Ik heb een wens, misschien wil ik wel teveel....
Ik zoek een dierenarts die een beetje sociaal vaardig is, die zich niet meteen minachtend uitlaat over alternatieve geneeswijzen, die in ieder geval zijn eigen vak verstaat, en die redelijke tarieven hanteert, die het liefst van te voren duidelijk zijn.
Ik heb zo langzamerhand het idee dat echt alle dierenartsen arrogante, dure horken zijn, die wanneer ze iets niet weten zeggen; het gaat vanzelf over!
Waar zit toch die ene normale dierenarts...ik kan hem niet vinden..