Huertecilla schreef :

Ik weet heel zeker dat jij, net als wij áááállemaal, ook ooit een beginner geweest bent, HC. Mét de daarbij behorende 'fouten'; eens te hard trekken aan de teugels, je lichaam niet onder controle kunnen houden, hotsebotsend 10 meter in draf en maar gauw weer stappen -morgen nóg maar eens proberen-, je misschien vastklemmend met je benen, ow stuiterdestuiter klabáts op die paardenrug omdat paardlief een verkeerde beweging maakte die jij nog niet kon volgen. Te hard, te soft, onhandig, je met je hele gewicht hangend en optrekkend aan het zadel, knie in de nieren van je paard omdat je nog niet in één zwaai op je paard kon stappen en je de spagaat nog niet geoefend had. In draf gebutst, geblutst, in galop niet kunnen blijven zitten, steun zoekend, stuiterend, je evenwicht verliezend en dan die vreselijk hobbelige overgang van galop terug naar draf waar de meeste beginners zo'n moeite mee hebben. Pfff, in stap en dan ontdekkend dat je de hele tijd scheef hebt gezeten en je weer ophijsend aan de teugels.

Het hoofdstel te strak, te los, bit klepperend tegen de tanden, het zadel niet aangesingeld, frontriem over de ogen en er na 10 minuten pas achterkomen (en al die tijd blijft het paard geduldig wachten totdat jij, beginnende tweebener dat ding uit zijn oog haalt).

Als ik alleen al naar mezelf kijk, naar wat ík indertijd allemaal voor (zeg ik nu) stommiteiten uithaalde omdat ik gewoon niet beter wist en omdat ik nog moest ontdekken, mijn proces doorlopen, mezelf en mijn beperkingen (en die van het paard) leren kennen, tja....

Esther schreef :


Gewoon: vragen of ze al paardrij-ervaring hebben en alleen maar mensen aannemen die tenminste al een jaar ofzo gereden hebben en ook al bekend zijn met draf en galop. Ik vraag dat al in het eerste gesprek en ik geef dan aan dat we een beginnersstop hebben om een evenwicht te behouden zodat er niet alleen beginners op de paarden rijden.
Ik doe dat een keer of twee een hele periode per jaar. Het lost zich altijd vanzelf weer op en nee, ik heb geen wachtlijst, hier echt alleen maar mensen die 'anders' willen rijden, dus het kaf scheidt toch al van het koren en zo vol is het hier gelukkig niet.

Overigens heb ik het 'beginnersgebeuren' nu opgelost door een paarden-wandelklupje te organiseren; lekker met de beginners al wandelend met en op de paarden en de hele club hier loopt mee en helpt mekaar. Ik heb gewoon een stel fijne mensen om me heen die er allemaal van doordrongen zijn hoe je iemand anders kunt helpen te leren rijden omdat ze zelf ook allemaal zo rijden en weten wat ze tegenkomen. Hier ook geen wedstrijdmentaliteit of een ik-ben-beter-dan-jij gedachte. Iedereen helpt mekaar en kent mekaar dus er is een ongedwongen sfeer.

Bovendien hebben we nu een basiscursus van 10 keren, voor de échte beginners, die niet alleen op rijden toegespitst is, maar ook op 'hoe haal ik een paard uit de wei, hoe doe ik een halster om, hoe poets ik een paard, waar ga ik staan, lichaamstaal, leiden, grondwerk, tuigonderhoud, kuddegedrag, voer" etc.

In mijn ogen is paardrijden veel en veel meer dan op dat paard zitten....

Arabesk schreef op maandag 4 juni 2007, 20:51:


Een een verlichte parkeerplaats, als ik het me goed herinner.
Kun je als je straalbezopen maar lekker opgewarmd bent tenminste nog je auto terugvinden


Sorry Jacqueline wist niet dat je zo'n fenklup hebt


In het kader van een bedrijfsverzekering ben ik eens gaan kijken aan wat voor geweldige eisen ik dan wel niet moest voldoen, shit, geen vluchtwegen, shit, geen gangen van die-en-die afmeting, geen deugdelijke sloten, verlichting deugt niet (helemaal geen verlichting hiero), geen brandslagen, sterker nog : Geen stromend water, etc.
Ow ow ow, om te huilen, de paarden lopen gewoon los hier (minpunt) een gevaarlijke hengst die niet achter een deugdelijk slot staat, geen stalbedekking, afspuitplaats of solarium (kun je ook sterren mee verdienen) mijn armoedige parkeerplaats met dakpannen, ik zou er bijna depressief onder worden.

Eigen kluppie beginnen????????????????

Esther schreef op maandag 4 juni 2007, 21:17:


Dat waren nog eens tijden he. Zo heb ik ook leren rijden.
Lazerde je van je ponnie af kon je naar huis lopen; de rest was dan allang weggegallopeerd. Zaak dus dat je leerde in galop op je wegrennende pony te springen. Bij de ponyclub, weet je wel

Marlies van Peyote schreef op maandag 4 juni 2007, 21:21:


Gaat dit over óns???????
Marlies, wat lief! Wat ben je toch een schat!
En wij een stel softe mutsen!
Leuk je hier even te zien.... je moet vaker langskomen.

Deze wil ik jullie beslist niet onthouden (en vooral Conrad niet):

Ik zie net op de TV een of ander BNN programma dat het woord móóói in het Thais SCHAAMHAAR betekent !!!!!!!!!!!!

Pien