Nathalie Lagasse schreef op maandag 4 juni 2007, 19:49:


Ik hoop het hé Nathalie.
Ik vind het allemaal zo leuk om te doen hé.
En ik ga er zo ver in op dat ik het denk ik nooit van mijn leven nie meer los zal kunnen laten !

En dat allemaal te danken aan Eva hé seg.
Had ik haar niet leren kennen, dan deed ik dat allemaal niet hé . Dan had ik dit alles nog niet gekend zelfs.
Ik ben er haar dag na dag dankbaar voor,voor alles wat ze me ooit al geleerd heeft ! xx

Spirithorses schreef op woensdag 13 juni 2007, 23:41:

15
Foei Pien

Eva Saegerman schreef op zondag 17 juni 2007, 22:20:


Waaaw!
Super jong Eva!
Zowel de hengsten als de ezels zijn er ver mee geholpen denk ik!!

bravo. x

Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 juni 2007, 10:44:


Ik kan da ooooook met mijn liefieeeee

Gisteren gingen ik, Piet en Eva bij een vijfjarige tinker.
Een heel braaf paard maar je kon namelijk niet aan het paard z’n achterbenen komen of hij sloeg.
Telkens hij bekapt moest worden moest hij onder verdovingen ik een hoefstal, en dit hielp zelf bijna niet meer. Het paard liep bijna door de muren.
De laatste keer hij bekapt moest worden was het zelfs zo erg dat ze het zelfs niet meer zagen zitten in Merelbeke om er nog aan te beginnen.

Dus gingen wij even langs
We pakten het probleem heel rustig aan.
Eerst even rustig het paard wat “leren kennen” door leidoefeningen te doen ; Die gingen heel goed.
Er mankeerde niets aan het paard. Alleen had het een grote schrik opgelopen vroeger.
Het paard was erg lief en zat er echt met z’n aandacht bij.
Ik hield haar vast, Eva gaf snoepjes en Piet deed het grote werk, de voeten.
Hij begon met de voorvoeten
Hij begon heel rustig, vanaf de schoft in hele kleine stapjes langzaam lager en lager.
Piet kon al gemakkelijk aan de voet komen.
Na ongeveer een kwartiertje stond piet al 10 seconden met de voet in zijn handen.
Hij deed hetzelfde met de andere voorvoet. Dit ging heel goed.
We lieten het paard ook regelmatig pauzeren zodat hij even kon nadenken en even bij zijn veulen van 2 maand kon.
Al snel kwam hij terug bij ons om te zeggen dat hij verder wou doen.
We begonnen aan de achtervoeten.
We deden het nog dubbel zo rustig natuurlijk Die waren ook het ergst.
Het ging heel goed! Ook al snel kon piet gewoon aan de achtervoet komen en duidelijk maken dat hij hem niet pijn ging doen, in tegendeel, hij werd beloond.
Piet vroeg dan zijn voet en hup, hij gaf die gewoon! De eigenaar stond ons met grote ogen te bekijken. “ Dat kan toch niet ?“ zei hij.
Jawel hoor, 10 seconden heeft Piet die voet kunnen vasthouden.
En we deden hetzelfde met die andere achtervoet en deze ging even goed!
We zagen achter ons alleen maar blije gezichten.
Volgende week gaan ik en Eva nog even terug om alles dan wat aan de eigenaar van het paard te leren.
We alle3 (alle4 denk ik ) erg blij dat het ons gelukt is.
En wetende dat ze enkele maanden geleden haar helemaal verdoofden om nog maar even aan die voet te komen.

Vorig weekend waren Eva en ik gezellig aan het clickeren op de wei.
Ik kan nu bijna alle oefeningen die Eva kan met Queenie met Beereke.
Ze deed het spelletje “paardje vangen” met de carrotstick.
Ik dacht ; Hmmm, dat spelletje kan ik nog niet met Beereke, zal ik dit ook maar even leren.
De carrotstick lag zowat 5 meter van Beereke en ik ge er naartoe, neem hem op en ik zie dat Beer in paniek wegrent bijna naar het eind van de wei.
Ik en Eva konden al onmiddellijk denken hoe dit kwam. Beer heeft altijd in de manege gestaan en de meesten hier weten wel hoe het daar aan toe gaat met die zwepen enzo..
Die carrotstick is eigenlijk net zo’n lange longeerzweep.
Eva en ik vonden dat we hier iets moesten aan doen.
Eerst legde ik de carrotstick gewoon voor hem neer. Hij targette met zijn neus tegen de zweep en ging snel weer met zijn hoofd naar boven. Hij had er zooo schrik van.
Ik liet hem dus eerst rustig de zweep targetten tot hij dit vertrouwde.
Daarna nam ik de stick op liet het hem zo targetten. Hij ging steeds met zijn neus naar het handvat
(daar waar mijn hand was).Hij schoof steeds verder op, dichter naar het touwtje.
Nadat hij dit vertrouwde kon ik al met mijn hand op het einde van de stok krabbelen op alle plaatsen.
Ik deed mijn hand steeds verder en verder weg. Na een tijd vertrouwde Beer de zweep helemaal en kon ik ze zelfs over zijn hoofdje slaan.

Ik ben dan heel blij als ik zo iets heb kunnen oplossen.
Want hij had er écht wel schrik van.

Eva Saegerman schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:42:


Het was inderdaad een echt kippevel moment als je weet dat het paard altijd verdoofd geweest werd en dat dan nog niet hielp.

Piet schreef op woensdag 4 juli 2007, 14:01:


Verdorie, gisteren waren we nog over hem bezig.
Ik heb tranen in m'n ogen.
Veel sterkte Piet.

Jolien.

Eva Saegerman schreef op donderdag 5 juli 2007, 17:13:


Dankjewel
En nu gaan we stoppen met bekvechten hé.
Ieder zijn eigen mening.

Esther schreef op zondag 8 juli 2007, 0:36:


GELUKKIGE VERJAARDAG PIET!!
Nog vele jaren !!! xxxxxx

Christel Provaas schreef op maandag 9 juli 2007, 8:52:


Gefeliciteerd Esther !!! xxx

Eva Saegerman schreef op woensdag 15 augustus 2007, 21:52:


Ik vond het een leuke ervaring !
En nog maar gelukkig dat het zo onverwacht kwam, anders was het zéker niet zo goed gelukt We hebben geen tijd gehad om te stressen

Het was echt leuk!
En volgend jaar inderdaad met mijn eigen lieve paardje

Eva Saegerman schreef op donderdag 16 augustus 2007, 13:20: