Nele schreef :

Hoi Nele, ik heb het erg druk op het moment (hoogseizoen) dus als ik het niet hoef te organiseren, gráág. Je mag van onze plek gebruik maken, maar je mag het ook bij jou in de buurt organiseren, wat je wilt.

Groetjes, Pien

HannahFroukje schreef op maandag 4 juni 2007, 9:37:


Ik heb de DA zojuist gebeld en die bevestigde dat dit een vaker voorkomend probleem bij Dravers is (BD is Arab, maar wel renbaan gefokt) omdat het juist die paarden zijn die vaak overmatige inspanning moeten leveren en zich enorm druk kunnen maken.

Volgens de DA zal het toch een klein longbloedinkje geweest zijn daar het uit beide neusgaten kwam; want bij een gesprongen bloedvaatje in de neus zie je de bloeding maar aan één kant.'

Hij adviseerde het volgende:
Gewoon laten werken, even geen overmatige inspanning.
Mocht het nog een keer gebeuren dan verder onderzoek.
Paarden die dit vaker hebben zijn gebaat bij vitamine E en C om de celwanden te versterken.
Nu niks bijgeven, tenzij het zich dus herhaalt.

Ben niet helemaal gerustgesteld, maar weet wel dat ik BD even niet haar zin geef met die sjeesneigingen van d'r.
t Zal wel weer zakken....

Greetz, Pien

marjolijn schreef op maandag 4 juni 2007, 11:12:


Nee, mij net zo goed niet. Ik denk dat het niet normaal is dat paarden een bloedneus krijgen en het is me te makkelijk er maar niks aan te doen omdat dat normaal (en onschuldig) is. Ik vind kleine longbloedinkjes allesbehalve onschuldig en ik vind het ook geen fijn idee weer een fikse galop te maken met dit gegeven in mijn achterhoofd.

Van BD weet ik dat ze echt hard kan/wil, inderdaad, dat lijkt genetisch geprogrammmeerd, ik hoef haar dat niet eens te vragen, ze heeft dat inderdaad in zich en als ik haar niet af en toe helemaal laat gaan wordt ze echt sjaggerijnig en sloom en zelfs een beetje depri, zij lijkt dat echt nodig te hebben (maar nu moet dat maar even anders opgelost worden).
Voor mij is het een uiting van overbelasting, zelfs als dat mijn eigen paard betreft!

Greetz, Pien

Eva Saegerman schreef op maandag 4 juni 2007, 11:47:


Maar zelden aan het prille begin van een zwangerschap, wél op het eind ja, als het hart het bloed flink moet doorpompen. Ik schat dat het vruchtje van BD nu 1 cm groot is en het geheel inclusief doorbloede baarmoeder en zich ontwikkelende placenta ed nog geen kilo weegt.
Stom dat ik dat vergeten ben te vragen aan mijn DA.

Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Maar het was geen bloedneus, het was een longbloedinkje (inspanningsgerelateerd) en dat bloed kan alleen maar uit de neus komen bij paarden, vandaar dat het lijkt op een bloedneus.

Arabesk schreef :


Ahum Jantine, wij hebben toch echt zo'n meer paardgerichte manege hoor was je dat vergeten?
Alle klanten rijden hier bitloos, ijzerloos, sporenloos en zweeploos, zélfs op de pensionpaarden!
Hier zul jij nergens een bithoofdstel zien hangen.
Tja, HC, dat jij hier moeite mee hebt begrijp ik.

Ik ben er echter trots op dat ik een manege run waarbij ik weet dat ik de mensen en de paarden die hier komen iets waardevols kan meegeven, namelijk dat paarden houden en paardrijden ook anders kan dan het traditionele. Hier niet één tralie, ijzer, opgesloten of eenzaam paard.
Hier wordt niet gemept, geschreeuwd of onrespectvol behandeld (al zeg ik het zelf).

Als mensen dan tóch op die paardenrug willen zitten kan ik ze maar beter meegeven hoe het ook zou kunnen zijn....
HC, je hebt het zelf ook ooit moeten leren, gun die ander diezelfde kans !

Pien

Arabesk schreef op maandag 4 juni 2007, 13:47:


Ja, <zucht>, ik weet het.....
Het is een kleine moeite om paarden op zijn minst per twee te huisvesten.

Toch wil ik even vermelden dat paarden huisvesten in grote groepen niet altijd hét ideaal is.
Tot voor kort hadden ook wij één grote groep van 10 paarden, wat we echter merken is dat sommige paarden het niet echt goed doen in grotere groepen, ze raken ondergesneeuwd, durven niet te eten, of laten zich door de wat meer dominante paarden opjagen, hetgeen hun rust en de rust binnen de groep niet altijd ten goede komt.
Nu vormen de ca 4 á 5 groepen één grote kudde.

Er zijn nou eenmaal paarden met sterkere of temperamentvollere karakters en paarden die minder voor zichzelf op durven komen.

Wij hebben het zo opgelost waarbij de paarden overdag in zo groot mogelijke groepen op de weide lopen en we kijken heel goed naar combinaties van paarden (maatjes) onderling. 's Nachts huisvesten we ze verdeeld over 5 paddocks. Sommige paarden staan per twee, anderen per 5, afhankelijk van wat ze zelf aangeven. Wél zijn alle paddocks met elkaar verbonden.

Als je paarden op een kleiner opppervlak gaat huisvesten, zoals wij 's nachts doen in de paddocks, moet je echt rekening houden met hoe ze met elkaar omgaan. Als ze het hele terrein zouden hebben (3 ha) zouden ze elkaar kunnen ontlopen als ze niet samen willen zijn.

Pien

Huertecilla schreef op maandag 4 juni 2007, 15:52:


Hee, da's wel een goeie.
Hier wordt de Anda merrie Chispa niet geaccepteerd in de groep.
Zij is het enige zilverwitte paard.
Ik ga eens wat verwarring zaaien met wat vingerverf....

Pien

Huertecilla schreef :

Klopt. Maar voor teveel mensen is het klaarblijkelijk wél een recht verworden, getuige de paardenpakhuizen. Laten wij daar dan wat aan doen en mensen helpen bij hun bewustwordingsproces.... !
Jij op jouw manier, ik op de mijne. Ieder doet waarin hij goed is.


Ik begrijp jou heus dus je hoeft niet zo fel te reageren, wij zitten veel meer op één lijn dan we vaak laten merken

Laat ik je zeggen dat ik als een tijger waak over het welzijn van mijn dieren. Ik vind het leuk om mensen te leren rijden, en wel op een manier die voor hen, mezelf, én voor mijn paarden zo min mogelijk, ik herhaal: Zo Min Mógelijk, belastend is. Daarbij is er maar één manier en ja, dat is de mijne (lekker arro he). Iedereen hier weet dat en er is niemand die daar problemen mee lijkt te hebben.

Ik werk voor mijn kost, mijn paarden werken met mij mee, ze zijn mijn medewerkers en daar kan ik maar beter zuinig op zijn. Als ik er niet zou zijn zouden zij niet zo'n goed leven hebben en andersom.

Op het moment echter dat ik merk dat het werken met beginners bijvoorbeeld te belastend gaat worden voor mijn paarden (en dat is het nogal snel, geloof me) komt er hier onherroepelijk een beginnersstop. Die is hier nu alweer een paar maanden omdat ik merkte dat het evenwicht tussen beginners en gevorderden zoek was en de paarden daaronder gingen lijden. Ik heb je vaker verteld hoe ik wakker kan liggen als er hier één scheef uit z'n ogen kijkt....

Veel meer maneges zouden moeten kijken naar het welzijn van hun paarden, helaas is de realiteit anders. Maakt mij niet uit dat dat minder geld oplevert, gelukkig heeft ons bedrijf een aantal peilers waarop we ons bestaan vestigden. Je leert met een bedrijfje als dit ook inventief en flexibel te zijn.


Ja, het blijft een dierentuinsituatie.
Ik heb nooit beweerd dat dat niet zo was.
Zodra je een omheining om een paard gaat plaatsen, gaat bepalen wat hij eet en wanneer hij eet en/of ook nog op zijn rug gaat zitten is al het natuurlijke naar de haaien. Ik zal dat niet ontkennen.
Kun je nog zo'n leuk kruidentuintje hebben

Maar dan nóg is er die marge. En die zoek ik nou eenmaal op.
En ja, dat kan altijd beter.

Pien

Huertecilla schreef :

Ik weet heel zeker dat jij, net als wij áááállemaal, ook ooit een beginner geweest bent, HC. Mét de daarbij behorende 'fouten'; eens te hard trekken aan de teugels, je lichaam niet onder controle kunnen houden, hotsebotsend 10 meter in draf en maar gauw weer stappen -morgen nóg maar eens proberen-, je misschien vastklemmend met je benen, ow stuiterdestuiter klabáts op die paardenrug omdat paardlief een verkeerde beweging maakte die jij nog niet kon volgen. Te hard, te soft, onhandig, je met je hele gewicht hangend en optrekkend aan het zadel, knie in de nieren van je paard omdat je nog niet in één zwaai op je paard kon stappen en je de spagaat nog niet geoefend had. In draf gebutst, geblutst, in galop niet kunnen blijven zitten, steun zoekend, stuiterend, je evenwicht verliezend en dan die vreselijk hobbelige overgang van galop terug naar draf waar de meeste beginners zo'n moeite mee hebben. Pfff, in stap en dan ontdekkend dat je de hele tijd scheef hebt gezeten en je weer ophijsend aan de teugels.

Het hoofdstel te strak, te los, bit klepperend tegen de tanden, het zadel niet aangesingeld, frontriem over de ogen en er na 10 minuten pas achterkomen (en al die tijd blijft het paard geduldig wachten totdat jij, beginnende tweebener dat ding uit zijn oog haalt).

Als ik alleen al naar mezelf kijk, naar wat ík indertijd allemaal voor (zeg ik nu) stommiteiten uithaalde omdat ik gewoon niet beter wist en omdat ik nog moest ontdekken, mijn proces doorlopen, mezelf en mijn beperkingen (en die van het paard) leren kennen, tja....

Esther schreef :


Gewoon: vragen of ze al paardrij-ervaring hebben en alleen maar mensen aannemen die tenminste al een jaar ofzo gereden hebben en ook al bekend zijn met draf en galop. Ik vraag dat al in het eerste gesprek en ik geef dan aan dat we een beginnersstop hebben om een evenwicht te behouden zodat er niet alleen beginners op de paarden rijden.
Ik doe dat een keer of twee een hele periode per jaar. Het lost zich altijd vanzelf weer op en nee, ik heb geen wachtlijst, hier echt alleen maar mensen die 'anders' willen rijden, dus het kaf scheidt toch al van het koren en zo vol is het hier gelukkig niet.

Overigens heb ik het 'beginnersgebeuren' nu opgelost door een paarden-wandelklupje te organiseren; lekker met de beginners al wandelend met en op de paarden en de hele club hier loopt mee en helpt mekaar. Ik heb gewoon een stel fijne mensen om me heen die er allemaal van doordrongen zijn hoe je iemand anders kunt helpen te leren rijden omdat ze zelf ook allemaal zo rijden en weten wat ze tegenkomen. Hier ook geen wedstrijdmentaliteit of een ik-ben-beter-dan-jij gedachte. Iedereen helpt mekaar en kent mekaar dus er is een ongedwongen sfeer.

Bovendien hebben we nu een basiscursus van 10 keren, voor de échte beginners, die niet alleen op rijden toegespitst is, maar ook op 'hoe haal ik een paard uit de wei, hoe doe ik een halster om, hoe poets ik een paard, waar ga ik staan, lichaamstaal, leiden, grondwerk, tuigonderhoud, kuddegedrag, voer" etc.

In mijn ogen is paardrijden veel en veel meer dan op dat paard zitten....

Arabesk schreef op maandag 4 juni 2007, 20:51:


Een een verlichte parkeerplaats, als ik het me goed herinner.
Kun je als je straalbezopen maar lekker opgewarmd bent tenminste nog je auto terugvinden


Sorry Jacqueline wist niet dat je zo'n fenklup hebt


In het kader van een bedrijfsverzekering ben ik eens gaan kijken aan wat voor geweldige eisen ik dan wel niet moest voldoen, shit, geen vluchtwegen, shit, geen gangen van die-en-die afmeting, geen deugdelijke sloten, verlichting deugt niet (helemaal geen verlichting hiero), geen brandslagen, sterker nog : Geen stromend water, etc.
Ow ow ow, om te huilen, de paarden lopen gewoon los hier (minpunt) een gevaarlijke hengst die niet achter een deugdelijk slot staat, geen stalbedekking, afspuitplaats of solarium (kun je ook sterren mee verdienen) mijn armoedige parkeerplaats met dakpannen, ik zou er bijna depressief onder worden.

Eigen kluppie beginnen????????????????

Esther schreef op maandag 4 juni 2007, 21:17:


Dat waren nog eens tijden he. Zo heb ik ook leren rijden.
Lazerde je van je ponnie af kon je naar huis lopen; de rest was dan allang weggegallopeerd. Zaak dus dat je leerde in galop op je wegrennende pony te springen. Bij de ponyclub, weet je wel

Marlies van Peyote schreef op maandag 4 juni 2007, 21:21:


Gaat dit over óns???????
Marlies, wat lief! Wat ben je toch een schat!
En wij een stel softe mutsen!
Leuk je hier even te zien.... je moet vaker langskomen.

Deze wil ik jullie beslist niet onthouden (en vooral Conrad niet):

Ik zie net op de TV een of ander BNN programma dat het woord móóói in het Thais SCHAAMHAAR betekent !!!!!!!!!!!!

Pien