Wil schreef op zondag 3 juni 2007, 0:00:


Het is maar een greep want er is veel meer natuurlijk. Bij jou vast anders maar in deze geest vind je vast heel veel.
Als je veel woontoeristen in je directe omgeving hebt, hebben die vaak fruitbomen in de tuin waar ze niets mee doen. Dat fruit ziet er wat minder uit maar kan je gratis oogsten en is perfect voor paarden (en jam).


En wat denk je van de glucosamine die er in zit?! Daarom wil ik het voor mezelf want mijn krakend gestel en de actieve leefstijl zijn het niet altijd eens zeg maar. Kan je wel pijnstillers slikken, maar dat lost niets op en je verbrand als een gek dan.
De glucosamine in spelt werkt merkbaar. Dat moét voor de paarden net zo werken en goed voor hun ruggenwervels(chijven) etc. zijn die door het berijden (over)belast worden.

Oh, waar paarden ook gék op zijn is kleefkruid. Groeit als een wilde op schaduwrijke plaatsen. Ook dat roei ik dus net niet uit maar 'oogst' ik.
Dat zal het bij jou daar waarschijnlijk niet doen. Wij zitten hier veel hoger en vochtiger.

HC

Peter Donck schreef op zondag 3 juni 2007, 9:09:


????

Paarden eten van naturen nagenoeg álles. Het zijn wandelsnoepers. Van veel een beetje. Die van ons zijn grote stofzuigers met allemaal een andere persoonlijke preferentie maar allemaal eten ze íets van eigenlijk alles.
Veel paarden zijn gewend aan eenzijdige voeding en proberen niets anders meer. Soort van wat de boer niet kent...
Die van ons krijgen en eten het groen, de noten en het in het najaar afgevallen blad.

Zoals ik op HN geschreven had toevallig gistermorgen een paar takken snoeigroen van de walnoot gegeven. Ik had de paarden voor beleerdoeleinden paarsgewijs in elk een veld staan. Arabella en Capricho met geiten, biggen en honden in een kruidenveld. Bor bracht ze wat takken en dat werd één groot intersoort interactief knabbel-speel-feest genaamd, walnootje-veroveren.
Vast erg hongerig en verveeld dat beestenspul van ons...

Maakt verder niet uit wat wij er van menen te moeten vínden.

HC