Michiel schreef op woensdag 23 mei 2007, 16:22:


hahaha, goed, ik geef het je gewoon terug:
Stel je gaat met een heel klupje paarden uit rijden; de een gaat grazen, de ander stilstaan, die weer heeft die dag net geen zin om in draf te gaan, de ander besluit zijn voorganger in de kont te bijten, en weer een heeft al helemaal geen zin om mee te gaan of er besluit er een dat hij toch liever draaft dan dat duffe stappen.
Stel nou dat dat allemaal míjn paarden waren. Met rijders op hun rug. Onervaren rijders. Mooie boel zou dat zijn. Als ik met een heel gezelschap rijd wil ik dat mijn paarden redelijk volgens een veilig patroon reageren, maar dat maakt ze beslist niet monddood, of willoos. Welnee....

Waarom is iedereen hier zo allergisch voor je paard 'je wil' op te leggen?
Zodra je op zijn rug gaat zitten leg je hem al je wil op. Nou en?

Het gaat er niet om dat je de baas moet spelen, het is een kwestie van respect over en weer, dus ook van dat paard voor die rijder. En natuurlijk dat stukje veiligheid. Nee, ik houd er beslist niet van als een van mijn paarden uit zichzelf besluit om te gaan draven en nee, ook niet als hij uit zichzelf besluit om stil te gaan staan. Maar dat was al duidelijk.

Dus beloon ik het wanneer ze wél goed doorlopen
En weer thuis krijgen ze een heerlijke afsponsbeurt en mogen ze in de modder rollen waarna het gras of een berg hooi op hun wacht.
Dat geef ik hen weer terug in ruil voor dat ene uurtje plezier.

Pien

Michiel schreef :

Daarom zeg ik ook : "of vind je het geen probleem als...."
Ik wel, ik vind dat wel een probleem en dan kan ik nóg zo'n goede vriendjes met mijn paard zijn. Ik wil ook niet dat anderen mijn paarden dit toestaan. Ik heb wel eens beginners die nog te weinig timing & selfcontrol hebben waarvan het paard tijdens de buitenritten gewoon gaat staan grazen of niet meegaat in draf. Weet je hoe irri dat is? En hoe gevaarlijk ook? En hoe onduidelijk dat voor een paard is? Het zijn, om in Conrads woorden te spreken, allemaal controlevragen. Wat je bent op dat moment geen leider, je láát je leiden, terwijl je dat zelf niet in de gaten hebt.
Het is een heel ander verhaal wanneer ik mijn paard richting gras stuur , mijn teken geef en zeg 'en nu mag je grazen'. Dat doe ik ook, maar mijn paard mag dat niet ongevraagd nee. Mijn kinderen mogen ook niet ongevraagd een snoepje uit de kast halen, is in mijn ogen precies eender.


Stukje veiligheid, Michiel. Niets meer en niks minder (je weet dat ik niks heb met wedstrijden).

Net van alle paarden het gewicht berekend ivm wormkuren.
Ons Spiritje weegt 365 kilo. Driehonderdvijfenzestig kilo en hij is pas twee.
Mijn kleine Izzyfjord weegt 412 kilo, als dat besluit om ervandoor te stuiven dan kan dat wat pijnlijk aflopen. Om van de grote paarden maar te zwijgen.
Dus ja, ik wil dat mijn paarden redelijk fietsmatig reageren als ik met ze werk. Ik vind dat fijn en het is heel duidelijk naar hen en de rijder toe.
Niks is vervelender om te moeten toezien hoe een paard het veld inwandelt en een spontaan galopje huiswaarts maakt met een mens op zijn rug, terwijl je zelf niets kunt doen.


Ik vraag mij nog steeds af of jij wel helder naar Jur toe bent in wat je wel en niet wilt. Ik heb er toch mijn twijfels over, ik vind je een superkerel met het hart op de juiste plek, dat weet je, maar ik lees zo tussen de regels wel eens door dat Jur behoorlijk eigenzinnig is en dat jij daarin behoorlijk ver meegaat. Ik denk (lees) dat jij in al jouw liefde een heel onduidelijke leider bent en ik blijf het controlevragen noemen, die híj stelt. Want waar leg je de grens?
Je kunt nu niet even zeggen: "Oké, je mag altijd in draf, maar nu even niet want we naderen de snelweg". Hoe weet dat paard dat hij het dan wel en dan niet mag? Hij denkt alleen zwart wit. Hij denkt alleen aan zichzelf. Jij zult hem moeten leren dat -ie ook rekening met jou moet houden.
"Nee vandaag mag je niet eten, het land is hier besproeid" .
Weet dat paard veel, die wil gewoon zijn patroontje draaien.

Maargoed, misschien zit ik er wel heel erg naast, ook dat kan.
En je mag me best van het tegendeel overtuigen.

Greetz, Pien (die nu weer naar haar fietsen teruggaat).

Peter Donck schreef op woensdag 23 mei 2007, 22:25:


Wat? Zijn short of zijn schort?
Tot na maandag graag....

marjolijn schreef :

AUW! 750 euro, dáár had je veel leuke dingen van kunnen doen....
Dat doet wel pijn ja.
Waarom mogen die kipsen niet op de mesthoop scharrelen? Mag er dan helemaal niks meer natuurlijks????????
Pien

Piet schreef :

Nee, maar het paard snapt niet dattie de ene keer wel iets mag en de andere keer niet. Zover beredeneert ie niet.
Dat is wat ik probeer te zeggen.

Pien

Precies!
BD vraagt het ook aan mij of ze mag galloperen, en ik zoek ook gericht naar weggetjes waar ze even helemaal uit d'r bol mag gaan, maar ze vráágt. Ze doet niet zomaar. Mij gaat het om de 'zomaar'. BD is allesbehalve gedrild hoor
Enne, Michiel, je kunt veel van mij zeggen, maar als er iemand rondloopt die niet theoretisch is, ben ik dat wel, dacht ik zo.
Ja, soms maakt een paard zich wel eens los van de groep. De theorie is dat ze inderdaad en groupe graag bij mekaar zijn, maar de praktijk laat zien dat dat echt niet altijd zo is, zelfs niet bij mijn eigen paarden.
Soms besluit een paard dat het op het veld wel lekker crossen is, en als ze dan toch bezig zijn, richting huis is nóg leuker.
Danneh.... moet ik wel eens ingrijpen ja.

Pien

Huertecilla schreef op woensdag 23 mei 2007, 21:29:


Ik vind het moeilijk. Die vrouw in de dierentuin is herhaaldelijk gewaarschuwd en tóch bleef ze beweren dat de gorilla naar haar lachte, zij interpreterde zijn signalen op een totaal verkeerde manier.
Wat, als ik mensen vrerbied om bij mijn paarden in de paddock te gaan en ze doen het tóch en ze worden overhoop gelopen?
Ben ik aanspakelijk.
Is toch te gek voor worden, of niet soms? Je wordt gewoon vogelvrij verklaard.
Pien

Huertecilla schreef op woensdag 23 mei 2007, 22:44:


Oké, betonnen bak. Maar wat heeft dat met kippen te maken?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 23 mei 2007, 22:54:


Ja, zo ongeveer ja.
Vooral dat vocabulaire doet ut um he.