eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 mei 2007, 22:55:

Natuurlijk zou ik proberen ik hem erdoor te krijgen, dat is de vraag toch niet! Maar dan wel met beleid en niet met korte termijn-beloftes! Ik zou niet de termijn van een maand stellen waarbinnen verbetering zichtbaar zou moeten zijn, want dat is totaal onrealistisch. Ik zou de termijn van een half jaar stellen. Ik denk nl -in tegenstelling tot jou- dat er NIETS haalbaar is na één maand, en ik kan dat beweren omdat ik teveel paarden om mij heen heb zien struikelen (figuurlijk dan he!) op korte termijninschattingen bij peesblessures. Ook ondanks voorzichtigheid bij revalidatie. Het is geen wond, het is geen spierscheuring, het is iets totaal anders en het is bloedlink omdat iets wat ogenschijnlijk een genezen indruk geeft, van binnen nog zeer kwetsbaar is en stilletjes nog erger stuk gaat. Maar dat heb ik al in mijn vorig bericht uitgelegd en jij met je sportverleden zult dat ongetwijfeld beamen. Geef het alles bij elkaar een jaar.
Als ik je een raad mag geven, zou ik met dat paard -behalve 24/7 vrije beweging- dagelijks op de harde weg gaan wandelen, ernaast. Goed kans dat hij na een maand beter loopt, hoewel hij bij deze test alweer stuk kan gaan. Enfin, mocht hij bij de test beter lopen, dank de hemel en ga dan nóg een half jaar lopen op straat, ernaast voordat je enig ander werk met hem aanpakt. Nog iets: als je gaat testen, doe het niet op zachte bodem. Je trekt dan al die net herstellende vezels heel fijntjes weer kapot.
En nu hou ik erover OP!!!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 mei 2007, 10:51:

Okee, ik wilde erover ophouden, maar ik weid er nog 1 berichtje aan:
Als hij na één maand nog even mank staat als daarvoor, dan zegt dat helemaal niets. Ik heb immers uitgelegd waarom één maand een belachelijk korte termijn is om verschil in een peesblessure te zien. De dierenarts die dat test, zou dat moeten weten. Sterker nog, die zou niet na één maand al willen testen. En nog sterker: die zou geen buigproef op een zieke pees doen!
Aan een buigproef bij een peesblessure heb je helemaal niets, hij verergert de zaak hoogstens. Je weet nooit precies of je de juiste pees onder spanning hebt gezet waardoor het paard kreupel loopt, er zitten er een stuk of 4. Paard kan een tikkie scheef zijn waardoor hij meer op één voorbeen valt, staat totaal los van de peesblessure. De buigproef na één maand tijd met 25 meter draf erna kan nét voldoende zijn om de pees definitief te molesteren.
De enige diagnostiek die je kunt toepassen, is een niet belastende peesscan, verder moet je ERAF BLIJVEN. Op de peesscan zie je nl exact hoe de aangedane pees eraan toe is, niet door een (achterhaalde) buigproef op wat voor bodem dan ook. Dat er op de grote volte niets te zien was, zegt trouwens niets over de blessure, dat kan echt alleen met een scan aangetoond worden.
Ik heb mij toevallig in het onderwerp verdiept toen ik een periode veel in Wassenaar bij de Raaphorst (van Schie & van Toor) kwam met paarden van kennissen die een peesblessure hadden. Deze kliniek is inNederland toonaangevend op het gebied van peesblessure-behandeling en -onderzoek. Ze zitten vlakbij de renbaan van Duindigt en krijgen erg veel geblesseerde dravers en renpaarden aangeboden, die allemaal -juist- wat aan hun pezen mankeren wegens overbelasting al dan niet op jonge leeftijd. Zij doen om de reden die ik noemde geen buigproeven bij peesblessures, het is VEEL te belastend.

Het enige wat je kunt doen -maar daarvoor hoeft het paard niet in revalidatie bij Hoeve Druppel, dat kan de eigenaar zelf ook, moet je eens kijken wat een band hij opbouwt met zijn nieuwe paard-, - en het beestje hoeft niet ALWEER naar een ander adres- is regelmatige rustige beweging en dagelijks stappen op de egale harde weg. Toevallig wilde de eigenaar een wandelrecreatiepaard, nou komt dat effe goed uit! Zo zal hij vanzelfsprekend vroeg of laat ook een keer óp de rug terecht komen, maar dan zijn we ruim een half jaar verder. Geen maand, dat is echt totaal belachelijk.